το παρακάτω κέιμενο για το πως ξεκίνησαν όλα ειναι απο το μπλογκ της ομίχλης
Τον Μάρτιο του 2009, μια μικρή παρέα σκηνοθετών με ταινίες φετινής παραγωγής, συναντηθήκαμε και αποφασίσαμε να μην υποβάλλουμε τις ταινίες μας στη διαδικασία κρίσης των «Κρατικών Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας» του ΥΠΠΟ.
Η αποχή μας ήταν μια έμπρακτη εναντίωση στον διαβλητό, ελλιπή και αναξιοκρατικό χαρακτήρα που έχουν ως σήμερα τα Βραβεία ποιότητας.
Ωστόσο, η απόφασή μας αυτή ήταν η αιχμή του δόρατος για να πιέσουμε την Πολιτεία να πράξει αυτό που χρόνια τώρα υπόσχεται στους Έλληνες κινηματογραφιστές και εξαγγέλλει σε κάθε διοργάνωση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, χωρίς ποτέ να πράττει:Την κατάθεση, ψήφιση και εφαρμογή ενός νέου Νόμου για τον Ελληνικό Κινηματογράφο. Πολύ γρήγορα, η μικρή εκείνη παρέα των σκηνοθετών, έγινε μια συλλογική κίνηση Ελλήνων κινηματογραφιστών, σκηνοθετών, παραγωγών και σεναριογράφων που συσπειρωθήκαμε για να διεκδικήσουμε το αυτονόητο:τη δυνατότητα ύπαρξης ελληνικού κινηματογράφου σήμερα και στο μέλλον. Έτσι γεννήθηκαν οι «Κινηματογραφιστές στην Ομίχλη».
Έτσι τα γοριλάκια έγιναν σύμβολό μας.
Όχι μόνο επειδή είναι το έτος Ρίτσου αλλά επειδή ο στίχος του με εκφράζει και πιστεύω ότι εκφράζει και την κίνηση της ομίχλης
Μια αυθόρμητη κίνηση με χαρακτηριστικά αυτοοργανωσης και αυτοδιοίκησης, ένα ανοιχτό φόρουμ διαλόγου, δημιουργήθηκε πριν από λίγους μήνες για να διατυπώσει το αυτονόητο και χρόνιο αίτημα του Ελληνικού κινηματογράφου που συνοψίζεται στην λέξη ανάπτυξη. Και από την ανάπτυξη αναβλύζει η εξέλιξη και η αλλαγή στο τρόπο σκέψης και προσέγγισης που είναι απαραίτητη για να αρθρώσει κανείς μια κινηματογραφική γλώσσα που να απευθύνεται.
Το σύστημα διαχείρισης όχι μόνο των πόρων που διατίθενται ήδη στο σινεμα χρειάζεται άμεση αναδιάρθρωση και ανακατανομή όπως είναι απαραίτητη και η εφαρμογή συστημάτων,απαλλαγμένων από βάρη και αντιλήψεις άλλων εποχών, ώστε να υπάρξουν εκείνα τα απαραίτητα κίνητρα για να ανθίσει ο κινηματογράφος.
Το να λειτουργούν νομότυπα οι τηλεοπτικοί σταθμοί οι οποίοι βασίζουν σημαντικό μέρος του προγράμματος τους στο κινηματογράφο είναι μια από τις ελάχιστες ρυθμίσεις τις οποίες πρέπει επιτελούς μια κυβέρνηση με πυγμή να τολμήσει.
Γιατί αλλιώς …Πως γίνεται οι άλλοι να ορίζουν λίγο λίγο τη μοίρα μας ,να μας επιβάλλουν κι εμείς να το δεχόμαστε …
Ο Ελληνικός κινηματογράφος είναι ένα σοβαρό διαβατήριο της Ελληνικής σκέψης και δημιουργίας στον κόσμο. Οφείλουμε όλοι να τον βγάλουμε από έτη ομίχλης στο φως να αναπνεύσει τον αέρα που του πρέπει..
Γιατί….Τα παιδιά που υπηρξαμε τα υπάρχουμε
Τα διατηρούμε τώρα με ένα φως πλατύ
Οι κινήσεις είναι απλές αρκεί να αντιληφθούμε την ανθοφορία του και να πιστέψουμε στο ότι υπάρχει εξελίσσεται και αναπτύσσεται η Ελληνική Κινηματογραφική γλώσσα και τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο συνομιλεί στην χώρα μας και έξω από αυτήν.
Γιατι τελικα…Όλα είναι ποίηση αν η οπτική γωνιά απ’όπου βλέπει κανείς τα πράγματα είναι η ποίηση Λουκία Ρικάκη Οκτ 2009 για την Ομίχλη
Ο ΟΜΙΧΛΗ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ!!