Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

«Δεν ξέρω για το βάθος, αλλά μπορώ να σας πω για το πάθος»

Στην μπρίζα! ο τίτλος της εφημερίδας με χαρακτηρίζει.Ακομη και το εξωφυλλο αυτης της εκδοσης με τον παιχνιδιάρικο τιτλο LookaNIKO!! ενα λογοπαίγνιο που μου κανει προσωπικο κλικ..όσοι γνωριζουν θα καταλάβουν...
Η Σταρούλα Μπάκα που συνάντησα στη Καλαμάτα με εντυπωσίασε με την γλυκυτητα την απλοτητα αλλα και την αμεσοτητα της .Καναμε μια τεραστια κουβεντα. Ειχε την υπομονη να την απομαγνητοφωνησει ,να με διασωσει απο τις μη δοκιμες εκφρασεις του προφορικου λογου και με αποδωσει με ακριβεια.Την ευχαριστω για τη δικαιοσυνη με την οποια προσεγγισε τη δουλεια μας.Η συνεντευξη δημοσιευεται στην ιστοσελίδα της εφημερίδας http://www.stinbriza.gr/?tab=themata&id=256&thema=885
«Δεν ξέρω για το βάθος, αλλά μπορώ να σας πω για το πάθος»
Η πολυπράγμων σκηνοθέτιδα και καλλιτεχνική διευθύντρια του Rodos Ecofilms Festival, Λουκία Ρικάκη, καταφέρνει και στρέφει το βλέμμα του διεθνούς σινεφίλ κοινού στην περιφέρεια αποδεικνύοντας πως ο πολιτισμός για την επαρχία είναι δείγμα ορθής πολιτικής.
Συνέντευξη στη Σταυρούλα Μπάκα

Τι θα λέγατε να κάναμε ένα πείραμα; Αν έχετε πρόσβαση σε κάποιον υπολογιστή μπείτε σε μια μηχανή αναζήτησης και κάντε κλικ στο όνομα «Λουκία Ρικάκη». Για αυτούς που δεν τη γνωρίζουν σαν τη σκηνοθέτιδα του «Κουαρτέτου σε τέσσερις κινήσεις» που είχε αφήσει εποχή στις κινηματογραφικές αίθουσες τη δεκαετία του 90, θα την ξέρουν σαν την κυρία που το 1995 έφερε το stand up comedy στην Ελλάδα, την ομάδα των κωμικών που είδαμε πρόσφατα και στην Καλαμάτα. Αν σας διαφεύγει και αυτό τότε σίγουρα θα την έχετε ακούσει για τις κατά καιρούς διακρίσεις της σε διάφορα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ και ταινιών ανά τον κόσμο ή θα έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία της, μικρές σημειώσεις αγάπης γεμάτες εικόνες. Αν σας διαφεύγει και αυτό, τότε σίγουρα το επόμενο θα σας χτυπήσει ένα κάποιο καμπανάκι.
Τo φεστιβάλ «Rodos Ecofilms». Ναι, είναι η «ψυχή» ενός από τους πιο δυναμικούς διεθνείς κινηματογραφικούς θεσμούς της χώρας που έστρεψε το βλέμμα μας (πράγμα σπάνιο) μακριά από την πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα, κάνοντας μας να πιστέψουμε τόσο στη δύναμη της επαρχίας όσο και του κοινού της. Επόμενη λέξη κλειδί στην αναζήτηση περισσότερων πληροφοριών για την αεικίνητη αυτή δημιουργό είναι η λέξη «Κως». Το γιατί θα το διαβάσετε στη συνέχεια.
- Μπορείτε να μην κάνετε πράγματα;
Είναι μια ερώτηση που, σε αυτή τη φάση της ζωής μου, μου την κάνουν πολλές φορές οι φίλοι μου. Φαίνεται πως όχι. Δεν είναι μια συνήθεια αλλά ένας τρόπος ζωής πια. Οπως στρώνεις θα κοιμηθείς. Είναι ο τρόπος μου να ακούω και να αντιδρώ αυτός. Είναι και ένα θέμα ρυθμού.- Το παράπονο των ημερών και η βασική δικαιολογία στο να μην κάνουμε πράγματα είναι η έλλειψη χρόνου.
Εσείς, πώς τα προλαβαίνετε;
Νιώθω πως όχι μόνο προλαβαίνω αλλά έχω και ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν στιγμές που συμπιέζεται ο χρόνος μου αλλά είναι στιγμές. Από εκεί και πέρα πιστεύω ότι είναι θέμα οργάνωσης χρόνου.
- Ετσι σας θυμάστε από μικρή; Αεικίνητη;
Είναι ένα στοιχείο καθώς φαίνεται αυτό του χαρακτήρα μου. Μια ασίγαστη περιέργεια για διάφορα πράγματα. Εχω ανάγκη την ποικιλία. Νομίζω πως η ενασχόληση με διαφορετικά πράγματα είναι πολύ ωραίος τρόπος εξερεύνησης του εαυτού μας αλλά και του κόσμου. Στην Αναγέννηση οι καλλιτέχνες δεν είχαν ποτέ μια μονομέρεια στον προσανατολισμό τους. Ενα γνωστό παράδειγμα, αυτό του Λεονάρντο Νταβίντσι που μπορεί να έκανε ζωγραφική και αρχιτεκτονική και να φιλοσοφούσε ή να έπαιζε μουσική. Για αυτή την πολυπραγμοσύνη έχω κατά καιρούς δεχτεί και άσχημη κριτική από φίλους ή από ανθρώπους του χώρου μου, ότι με αυτό τον τρόπο κανείς δεν καταφέρνει να συγκεντρωθεί σε βάθος σε κάτι. Πιθανόν και να ισχύει. Εγώ δεν ξέρω για το βάθος αλλά σίγουρα μπορώ να πω για το πάθος. Αυτά που κάνω τα κάνω με πολύ πάθος. Δεν με χαρακτηρίζει η υπομονή. Θέλω να έχω άμεσο αποτέλεσμα. Οταν έχω μια ιδέα θέλω να την υλοποιήσω.
- Δεν είναι πάντα εύκολο αυτό φαντάζομαι.
Οχι, και ειδικά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει αρχίσει και με κουράζει υπερβολικά όλη αυτή η διαδικασία έγκρισης για την ανεύρεση χρημάτων είτε για ταινίες είτε για φεστιβάλ. Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι που δουλεύουν με αυτή την εξάρτηση, δηλαδή «δεν δουλεύω αν δεν πάρω επιχορήγηση». Με αυτό το σκεπτικό μπορεί να περιμένεις πολλά χρόνια μέχρι να φτάσει η σειρά σου να πάρεις χρήματα για να φτιάξεις αυτό που θες. Αυτό για εμένα δεν συμβαδίζει με την ανάγκη που έχει ένας καλλιτέχνης να δημιουργήσει. Οταν διατυπώνεται μέσα μου η ανάγκη να κάνω μια ταινία ή ένα ντοκιμαντέρ αυτό διατυπώνεται επιτακτικά και άμεσα. Αν κάποιος δεν ανταποκριθεί στην ανάγκη εκείνη την ώρα και τη μεταθέσει πέντε χρόνια αργότερα πχ, που μπορεί να έχει βρει τα χρήματα, τότε μπορεί να είναι και αργά για τον ίδιο και την έμπνευσή του. Σε πέντε χρόνια δεν είμαστε οι ίδιοι άνθρωποι. Αν κάτι με απασχολεί τώρα και θέλω να το επικοινωνήσω μέσα από μια ταινία, δεν σημαίνει ότι θα με απασχολεί και μετά από πέντε χρόνια. Εκτός βέβαια και αν ο δημιουργός τον χρειάζεται αυτό το χρόνο για να ολοκληρώσει τη σκέψη του. Την τελευταία ταινία μυθοπλασίας που ετοιμάζω την ξεκίνησα πριν ένα χρόνο περίπου και λόγω του τρόπου που θέλω να εξελιχθεί, θεωρώ το χρόνο απαραίτητο.
- Μιλήστε μας για την ταινία. Πρόκειται για κάτι πειραματικό;
Η ταινία ονομάζεται «Είσαι ο καθρέφτης μου» και προβάλλεται στο ιντερνετ. Αυτή η ταινία ξεκίνησε από το ιντερνετ, χτίστηκαν δύο ιστοσελίδες που ετοιμάστηκαν για αυτόν ακριβώς το λόγο και τώρα. Μετά από ενάμιση χρόνο έχουμε συγκεντρώσει το υλικό του σεναρίου. Τα πρώτα γυρίσματα θα γίνουν το Μάιο και τα επόμενα ίσως και τον επόμενο χρόνο γιατί έχει μια δομή περίεργη οπότε ναι, θα πάρει τρία χρόνια γιατί το απαιτεί μόνο και μόνο η έρευνά του. Είναι μια ταινία που δημιουργείται διαδραστικά και ο κάθε ένας μπορεί να συνεισφέρει στο σενάριο. Εννοείται ότι για αυτή την ιδέα δεν έκανα αίτηση να πάρω χρήματα από το Κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου διότι θα ήταν αδύνατο να τους διατυπώσω, όπως απαιτείται, τι ακριβώς είναι όλο αυτό το project ώστε να μου δικαιολογηθεί μια επιχορήγηση. Θα είχε φύγει η ιδέα μέχρι να κάνω όλες αυτές τις διατυπώσεις. Το καλό με το ιντερνετ είναι πως μπορείς αμέσως να επικοινωνήσεις και να ξεκινήσεις την υλοποίηση μιας ιδέας, όσο περίπλοκη και αν είναι, με πολύ λίγα χρήματα. Φυσικά θέλει χρόνο.
- Να μην περιμένουμε κάτι σαν το «Κουαρτέτο σε τέσσερις κινήσεις»
Οχι, καμία σχέση. Το «Κουαρτέτο» ήταν μια, θα λέγαμε, mainstream ταινία. Είχε γίνει να εξυπηρετεί και αυτό το στόχο. Εδώ μιλάμε για κάτι που έχει φτιαχτεί με σκοπό τη διαρκή μεταβολή του. Δεν είναι μια ταινία μυθοπλασίας όπως ξέρουμε έως τώρα. Τώρα έχω προσανατολιστεί σε μια φόρμα που σπάει αυτή της αφήγησης κι αυτό γιατί εγώ έχω την ανάγκη τώρα να ερευνήσω κάτι τέτοιο. Μετά από αυτό τον κύκλο που έχω κάνει στο χώρο νιώθω ότι με ενδιαφέρει πιο πολύ πλέον το κομμάτι της έρευνας παρά της ίδιας της μυθοπλασίας, ή το κομμάτι του να βγάλω κάποια χρήματα. Κάποια χρήματα που βγάζω τα βγάζω από το κομμάτι της διαχείρισης, όπως είναι τα φεστιβάλ, όπου και αμείβομαι όπως αμείβεται ένας άνθρωπος που αναλαμβάνει να διοργανώσει κάτι τέτοιο.
- Εχετε καλές σχέσεις με τον κυβερνοχώρο;
Το ιντερνετ είναι ένα εργαλείο χαοτικό. Μπορεί αν δεν θέσεις κάποια όρια στο χρόνο που θα του αφιερώσεις, να σε καταπιεί. Αυτό το χαοτικό έχει και την καλή του έννοια φυσικά. Δεν υπάρχουν τόσοι φραγμοί στο ιντερνετ, και αυτή η ελευθερία είναι που το κάνει και τόσο δύσκολο στο να το διαχειριστεί κανείς. Αν όμως μέσα σε αυτό το χαοτικό χώρο μπεις έχοντας στόχο και θέσεις τους δικούς σου κανόνες για να το υλοποιήσεις τότε είναι σίγουρα ένα σπουδαίο εργαλείο. Μου έχουν συμβεί απίστευτα πράγματα λόγο του ιντερνετ που τολμώ να πω πως αγγίζουν τα όρια της μεταφυσικής. Λειτουργώ πολύ με το ιντερνετ και ειδικά με τα mail και προσπαθώ να είμαι πειθαρχημένη και να μην παρασύρομαι ή να παθαίνω εξάρτηση. Είναι σπουδαίο εργαλείο όταν διοργανώνεις ένα φεστιβάλ και πραγματικά βοηθά στη γρήγορη επικοινωνία με τους καλλιτέχνες. Γνωστοποιείς με λίγο κόστος σε μεγάλο αριθμό ατόμων αυτό που θες. Κοιτάω τα mail μου κάθε μέρα και απαιτώ και από τους ανθρώπους που συνεργάζομαι να κάνουν το ίδιο. Ο υπολογιστής μου είναι όλη τη μέρα ανοιχτός. Είναι πλέον σαν το τηλέφωνο. Σε καλούν, θα απαντήσεις και καλό είναι να μην απαντήσεις μετά από μια εβδομάδα. Το προτιμώ διότι έτσι διατυπώνονται τα πράγματα καλύτερα και πιο οργανωμένα. Ακόμα και το Facebook, με το οποίο αρχικά ήμουν αντίθετη, συνειδητοποιώ πως είναι όλα θέμα χρήσης. Στο χέρι μας είναι να χρησιμοποιούμε όλες αυτές τις εφευρέσεις προς όφελός μας.
- Διάβαζα πρόσφατα το εξώφυλλο μιας γνωστής γερμανικής εφημερίδας το οποίο είχε έναν τίτλο που αποκαλούσε το Google το σπιούνο της ζωής μας. Εσάς δεν σας φοβίζει όλη αυτή η έκθεση καθόλου;
Είμαι τόσο «ξεβράκωτη» που δεν με φοβίζει. Είναι μια επιλογή το να είμαι διαθέσιμη και να στηρίζω τις απόψεις μου. Δεν νιώθω ότι θέλω κάτι να κρύψω, ακόμα και το τι ψηφίζω ξέρει όλος ο κόσμος. Αν συμβεί κάτι και πρέπει να κρυφτούμε δεν νομίζω πως το Facebook ή το Google θα με καταδώσουν. Υπάρχουν ένα σωρό αποδείξεις για τα πιστεύω μου. Εκτίθεμαι διαρκώς μέσα από αυτά που φτιάχνω και το επιδιώκω ίσως διότι προέρχομαι από μια οικογένεια που λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων διώχτηκε και ήταν σε μια διαρκή κατάσταση άμυνας και επιφυλακής. Επέλεξα να μη ζήσω έτσι.
- Ταξιδεύετε και εσείς όπως οι ταινίες σας;
Είναι κάτι για το οποίο έχω «κατηγορηθεί» από συναδέλφους. Οτι κάνω καλή προώθηση της δουλειάς μου. Προβάλλεται για παράδειγμα μια ταινία μου σε κάποια πόλη ή και σε κάποιο νησί και εγώ θα είμαι εκεί πολλές φορές. Δεν το κάνω για λόγους προβολής. Είναι ανάγκη για εμένα να συναναστραφώ με τον κόσμο που θα δει τη δουλειά μου, να μιλήσω μαζί του. Αυτό είναι άλλωστε και η κάθε ταινία. Αφορμή για να ξεκινήσει μια συζήτηση, ένας προβληματισμός και με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου. Ταξιδεύοντας στην επαρχία βρίσκεσαι με έναν άλλο κόσμο, όχι με τους ίδιους που βρισκόμαστε στα φεστιβάλ κατά καιρούς και θα δεις τα πράγματα και από μια άλλη οπτική. Δεν είναι το αν ικανοποιεί το ναρκισσισμό μου – ένα μέρος αυτής της επικοινωνίας ναι, σίγουρα τον ικανοποιεί. Το σημαντικό όμως για εμένα από αυτές τις περιοδείες -για παράδειγμα με τη ταινία «Τα λόγια της σιωπής» γύρισα 48 πόλεις- είναι και η γνωριμία με ανθρώπους που κάνουν πράγματα τα οποία θεωρείς αξιόλογα και θέλεις να τα απαθανατίσεις κι έτσι προκύπτει υλικό για κάτι καινούριο, όπως έγινε στην Κύπρο και στην περίπτωση μιας ομάδας δασκάλων που γνώρισα εκεί.
- Εχετε καταφέρει να δημιουργήσετε ένα από τα σημαντικότερα πλέον φεστιβάλ κινηματογράφου στην Ελλάδα και μάλιστα σε μια κοινωνία μακριά από την πρωτεύουσα, όπως είναι η Ρόδος και ετοιμάζετε ακόμα ένα στην Κω. Σας τραβάει η περιφέρεια ενώ πολλοί δημιουργοί τη σνομπάρουν.
Η Ρόδος όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε το φεστιβάλ είχε ένα σούπερ εμπνευσμένο δήμαρχο για δώδεκα έτη. Εμείς δυστυχώς τον προλάβαμε στην τελευταία του τετραετία, δεν επανεξελέγη στις τελευταίες εκλογές. Ηταν ένας άνθρωπος που υποδέχτηκε την ιδέα του φεστιβάλ με έναν πολύ ζεστό τρόπο κι κατάλαβε και τα οφέλη που θα είχε μια τέτοια κίνηση για τον τόπο του, όπως το να βοηθήσει στο να αλλάξει η αντίληψη πως η Ρόδος είναι απλά ένας τόπος μαζικού τουρισμού, μια άποψη που έχουν κυρίως οι ξένοι για το νησί. Μιλάμε για έναν πολύ δημιουργικό άνθρωπο που προσέφερε στο φεστιβάλ με τις ιδέες του. Είναι ένα φεστιβάλ που δεν έχει είσοδο και αυτό το διεκδίκησε ο συγκεκριμένος δήμαρχος. Κάτι το οποίο είχε πολύ θετική επίπτωση στο πώς θα το αγκαλιάσει ο κόσμος της Ρόδου το φεστιβάλ αλλά και τη σκοπιμότητα ενός θεσμού, που επιβάλλεται να είναι προσιτός και προσβάσιμος από όλους. Είναι ένα δύσκολο εγχείρημα να προσπαθείς να στήσεις κάτι έξω από το χώρο που γνωρίζεις. Αν όμως πιστεύεις σε αυτό και δουλέψεις, σταθείς με ταπεινότητα και όχι με έπαρση απέναντι στους ανθρώπους του τόπου εκεί και έχεις καλούς συνεργάτες, τότε πιστεύω πως θα πετύχει. Γνώρισα το νησί, πλέον μια φορά το μήνα θα είμαι εκεί. Εχω μεταφέρει τα στοιχεία μου στο νησί και πέρα από το φεστιβάλ διοργανώνουμε και άλλες δράσεις μέσα στο χρόνο με τα σχολεία κυρίως. Δεν γίνεται να στήσεις ένα θεσμό σε έναν τόπο όταν τον βλέπεις σαν επισκέπτης, διότι έτσι θα σε δει και ο κόσμος. Οταν πρωτοπήγα θυμάμαι την καχυποψία των ντόπιων: «Ωχ, ήρθαν οι Αθηναίοι» κάτι που υπάρχει στις περισσότερες πόλεις. Νόμιζαν ότι πήγαμε εκεί για να κάνουμε μια αρπαχτή και δεν τους κατηγορώ με τα τόσα που έχουν γίνει. Το φεστιβάλ συνεργάζεται και με την κινηματογραφική λέσχη της Ρόδου και τώρα στις 30 Μαρτίου ετοιμάζουμε το μαθητικό φεστιβάλ που φέτος μετράει 8000 μαθητές.
- Ενα από τα βραβεία του Φεστιβάλ είναι αυτό που δίνει το κοινό της Ρόδου. Ακούω από συναδέλφους πολλές φορές να διαχωρίζουν το κοινό της πρωτεύουσας από αυτό της επαρχίας στο ότι δεν είναι τόσο καλλιεργημένο και δεν μπορεί να καταλάβει την τέχνη. Εσείς πάλι το εμπιστευτήκατε.
Για εμένα το κοινό της επαρχίας είναι το καλύτερο και αυτό προκύπτει μέσα από την εμπειρία μου. Αυτό που βλέπω στο κοινό της επαρχίας είναι ότι δεν έχει στομώσει από την υπερπροσφορά που υπάρχει στην πρωτεύουσα και έτσι έχει μια αθωότητα θα έλεγα, μια άλλη ακουστική και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλο τον κόσμο. Στην επαρχία πιστεύω ότι δημιουργούνται μέσα από αυτούς τους θεσμούς, όπως ένα φεστιβάλ, πραγματικές σχέσεις που επηρεάζουν όχι μόνο ένα φιλότεχνο κοινό αλλά την τοπική κοινωνία στο σύνολό της. Η τέχνη δεν είναι κάτι που αφορά μια ομάδα ανθρώπων. Δεν έχει ενδιαφέρον να το κουβεντιάζουμε μεταξύ μας. Ενδιαφέρον έχει όταν μπαίνουν απόψεις από ανθρώπους που δεν είναι προϊδεασμένοι και δεν ακολουθούν κάποια ρεύματα. Η μικρή κλίμακα σε βοηθά να δεις τα πράγματα στο σύνολό τους και όχι σαν ένα κομμάτι του συνόλου. Το βραβείο κοινού στο φεστιβάλ της Ρόδου, που το δίνει το κοινό μέσω της λέσχης είναι ένα από τα στοιχήματα που είχα βάλει. Είναι πολύ πιο ρηξικέλευθο σαν επιλογή το βραβείο κοινού σε σχέση με τα βραβεία που δίνουν οι κριτικές επιτροπές, οι οποίες προσπαθούν να συγκεράσουν και να ικανοποιήσουν διάφορα θέματα όταν έρχεται η ώρα της βράβευσης. Το κοινό λειτουργεί πιο αυθόρμητα. Το δε κοινό της Ρόδου με βάση αυτά που βραβεύει, με προκαλεί κάθε χρονιά στο να φέρνω όλο και πιο τολμηρά πράγματα, όλο και πιο πρωτοποριακά ή πειραματικά. Αν κρίνω μάλιστα το τι τελικά αρέσει στον κόσμο με βάση τα βραβεία που έχει δώσει το κοινό της Ρόδου κατά καιρούς στο φεστιβάλ, τότε σίγουρα δεν προκύπτει ότι το κοινό της επαρχίας αλλά και το κάθε κοινό αρκείται σε αυτά που του πλασάρει η εύκολη διασκέδαση ή η τηλεόραση. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι πολύ απαιτητικό κοινό όταν το καλείς να επιλέξει. Αρκεί να έχει να επιλέξει. Ο κόσμος γεμίζει τις αίθουσες του φεστιβάλ ακόμα και στις λεγόμενες δύσκολες ταινίες. Ταινίες που κανένα κανάλι δεν θα παρουσίαζε.
- Φέτος το καλοκαίρι στο κινηματογραφικό επίκεντρο μπαίνει και η Κως με ένα πρωτοποριακό φεστιβάλ.
Ναι, η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένα φεστιβάλ κινηματογράφου με θέμα την υγεία το οποίο έχει σημειώσει μεγάλη ανταπόκριση από δημιουργούς και πιστεύω πως θα πάει πολύ καλά.
Οι επιλογές των ταινιών που κάνω εδώ έχουν σαν βάση τον άνθρωπο. Απευθύνεται σε ένα μεγάλο φάσμα ταινιών από μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ μέχρι και καθαρά επιστημονικά ντοκουμέντα. Η θεματική μας ενδιαφέρει όχι η μορφή του υλικού. Φεστιβάλ με αυτό το θέμα δεν πραγματοποιείται πουθενά αλλού στον κόσμο. Το φεστιβάλ ονομάζεται «Ιπποκράτης» και γίνεται για πρώτη φορά, στην Κω από τη 1 έως τις 6 Σεπτεμβρίου. Οι δηλώσεις συμμετοχής είναι μέχρι το τέλος Απρίλη.

Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009

για να κατακτήσεις την ελευθερία πρέπει να στηρίζεσαι στα απελπισμένα σου... Πρόσκληση σε παρουσίαση βιβλίου

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
''Ναι.'' 49 ζωγραφισμενα ποιηματα
της Ελλης Γρίβα ...για μια Νυχτα στον ΙΑΝΟ, στην Αθηνα.

Πέμπτη, 26 Φεβρουαρίου 2009
8:00 μ.μ. - 11:00 μ.μ.
ΙΑΝΟΣ Σταδιου 24
2103217917 www.ianos.gr

Παρουσιαζουν
Ελλη Γριβα Λουκία Ρικακη Μεγακλης Ρογκάκος
Διοργανωτής:Αιθουσα Τεχνης Ναυπλιου, Μαρια Γκουμα + ΙΑΝΟΣ

''Ναι.'' 49 ζωγραφισμενα ποιηματα
αποτελει, το ενα μερος του Δεμενου Σπιτιου
για να (συν)Δεθεις, χρειαζονται το λιγοτερο δυο
εγω με τα ζωγραφισμενα ποιηματα θα γινω το ενα
θα χαρω να γινεις το δευτερο
θελουμε η παρουσιαση να ειναι ''φιλικη προς τον χρηστη!+προς εμας!'' συνεπως, θα ειναι μαλλον αυτοσχεδιαστικη...!?
Ναι. θα χαρω πολυ να σας δω εκει !

Για να κατακτήσεις την ελευθερία πρέπει να στηρίζεσαι στα απελπισμένα σου... είπε μια απο τις μαθητριες της Μυρσίνης. Τα παιδια ηρθαν απο τη Ροδο, απο το θεατρικο όμιλο του σχολείου 'Ροδίων Παιδεία' στην εκθεση της Ελλης και ησαν τα ίδια που ειχαν δει και την εκθεση ΣΕ ΘΕΛΩ πριν 2 χρόνια. Εγινε μια ομορφη κουβεντα και η Ελλη χαρισε εργα στα παιδια να κρέμασουν στα σπίτια τους και απο τα σκοινακια που κρεμονται οι πινακες να κρεμασουν οτι αλλο θελουν. Πηρε αρκετη ωρα για να διαλεξουν κι οταν τους ρωτησαμε για ποιο λογο διαλεξαν τον εναν η τον αλλο πινακα λιγοι ειπαν τους λογους..Ειναι πραγματα που εχω σκεφτει και ηθελα να τα χω πει ειπε ενα κοριτσι..Μου θυμιζει την ατμοσφαιρα του ασπρομαυρου σινεμα ειπε ενα αγορι..Μου κανει εντυπωση που τοσα χρωματα κατοικουν σε ιστοριες τοσο δυσκολες ειπε αλλο κοριτσι..κι αλλα ομορφα ειπαν μα δεν τα θυμάμαι τωρα..
Ηδη απο ότι είπε η Μυρσίνη πολλα εργα βρισκονται ηδη κρεμασμενα στη Ροδο και στα σκοινακια τους προστιθενται προσωπικα αντικειμενα που θυμιζουν η για να θυμιζουν..
Στο λινκ το βιντεο που εφτιαξα για την εκδηλωση
http://luciarikaki.blogspot.com/2009/01/blog-post_31.html
και σε αυτό εικόνες από τη δουλειά της που παρουσιαζεται ως 7 Μαρτιου στη γκαλερι Αστρολαβος
http://luciarikaki.blogspot.com/2009/01/yes-i-do-by-ellie-griva.html

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Διάζωμα,140 Αρχαία Ελληνικά Θέατρα

Τα 140 και πλεον Αρχαια Ελληνικα θεατρα σε ολη την Ελλαδα εχει βαλει στοχο να αναδειξει,να προστατευσει, να αποκαλυψει συχνα η νεα πρωτοβουλια του Σταυρου Μπενου Διαζωμα www.diazoma.gr , στην οποια εχουν συνασπιστει πολλοι και καλοι που αγαπουν οπως ο ίδιος τον τόπο. Ανελαβα να κινηματογραφησω την περιοδεία του στα Αρχαια θεατρα και να δω απο κοντα τον τροπο που προσεγγιζει το όλο εγχειρημα,τον τροπο που προσεγγιζει τους πολιτες τους αρχαιολογους και την τοπικη αυτοδιοίκηση.Μια εξαιρετη εκδρομη στον πλούτο αυτής της χώρας που εμπνέει όσο τίποτε άλλο και ενα μαθημα ήθους δίπλα στον Σταύρο Μπένο ο οποίος μετα απο όλες εκείνες τις διαδρομές στην πολιτική, αξιοποιεί με μοναδικό τρόπο την πειρα του για να υλοποιησει αυτο τό όραμα.Ειναι πραγματι δωρο αυτη η συνυπαρξη.Το ημερολογιο της περιοδειας μας την οποια καταγραφω κινηματογραφικα για τη δημιουργια μιας ταινιας, θα δημοσιευω στο νεο μπλογκ http://diazomafilm.blogspot.com/

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

στη Ρόδο τον Μάρτιο 16 ταινίες για παιδιά στο ecokids

Στη Ρόδο ανακοινώσαμε σήμερα το αναλυτικό πρόγραμμα των Προφεστιβαλικών εκδηλώσεων για παιδιά. Πληροφορίες στο μπλόγκ του Φεστιβάλ της Ρόδου http://rodosecofilms.blogspot.com/

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

ο βαθμος ελευθεριας με τον οποιον βιωνουμε στη ζωη μας

Η υγεία είναι ο βαθμος ελευθεριας με τον οποιον βιωνουμε στη ζωη μας.
Η υγεια δεν οριοθετειται αποκλειστικα απο την απουσια της ασθενειας, αλλα απο τον τροπο το σεβασμο με τον οποιον συμπεριφερομαστε ως ανθρωποι στον εαυτο μας και τους γυρω μας.
Στην Κω απόψε για καποιες πινελιες στα οργανωτικα του Φεστιβαλ. http://healthfilmfestival.blogspot.com/
Η καταληκτικη ημερομηνια υποβολης για την Κω ειναι η 1η Απριλιου 2009 http://www.healthfilmfestival.gr/Δεν ξερω πόσο καταλυτικη θα ειναι αυτη η ημερομηνία που λέει και η Καρινα που εχει αρχισει να βλεπει ορισμενες απο τις ταινιες που επιλεγουμε γιατο Φεστιβαλ, αλλα σιγουρα ολοι εχουμε μεγαλο ενθουσιασμο για αυτο το νεο ξεκινημα του Πρωτου φεστιβαλ στο Κοσμο για Θεμάτα Υγειας ειδωμένα με επίκεντρο τον ανθρωπο
Ευχαριστω τον Γιωργο Γ. που πιστευψε στην ιδεα οπως και στη προηγουμενη και ηταν πρεσβευτης.. Ευχαριστω τον Γιωργο Ζ..που συνοδεψε την πρωτη ανιχνευτικη επίσκεψη.Και βεβαια ευχαριστω τον Γιώργο Κυρίστη και ειδικα τον Παναγιώτη Θαλασσινό που αγκαλιασαν την ιδεα και τους συνεργατες του Πνευματικου Κεντρου Δημου Κω για την εξαιρετικη συνεργασια μας ως σημερα που τοποθετει πιστευω υγιείς βασεις στο θεσμό.Και όλους οτυ συνεργατες του Φεστιβαλ στην Αθήνα και τη Θεσσαλονικη αλλα και στο εξωτερικο που εχουν αρχισει την αοκνη δουλεια για να ειμαστε ετοιμοι τον Σεπτεμβριο

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

φανταζομαι πως αφου υπαρχω υπαρχεις και συ.......

η Ευγενία
εγώ
κι ο Νίκος
στα εγκαίνια
της Ελλης Γρίβα
Ναι. το Δεμενο Σπίτι
στη γκαλερι Αστρολάβος

Πιο κατω ορισμένα απο τα ποιήματα της που θα παρουσιάσουμε στον Ιανό στις 26 Φεβρουαρίου με τον Μεγακλή Ρογκάκο



μετακινουμαστε σαν τους πιγκουινους .
μικρα βηματακια
εν-δυο
καρφωνουμε πανσεληνους
στο πετο
τσιμπολογαμε τις πολεις








μια πληγη
ισοδυναμει
παντα.
παντοτε σου λεω
με καποιον που μια φορα
τολμησαμε
να τον ονομασουμε
α-ν-α-γ-κ-α-ι-ο
φανταζομαι πως αφου υπαρχω υπαρχεις και συ....... δεν γινεται να μ εστειλαν τελειως μονη μακρια απ το σπιτι... ε;


ποσο θελω! να εισαι εσυ
οχι για ν αραξω
μα για να ταξιδεψω

Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2009

ποιός άνεμος μας έφερε εδώ; http://breathofairfilm.blogspot.com/

Ξεκίνησα τα γύρισματα της ταινίας ντοκυμαντέρ.. ποιός άνεμος μας έφερε εδώ;
Τον τίτλο τον χρωστω στη Φρόσω και την εμπειρία σε όλους τους δασκαλους και τους μαθητές των σχολείων της Φανερωμένης στη Λευκωσία, που δημιουργουν αυτό το απρόβλεπτα φρέσκο φύσημα του ανέμου που παρακινεί στην καθημερινη ευτυχία.Στιγμιοτυπα απο τα γυρισματα της πρωτςης μερας και καθως περνούν οι μέρες και κάθε μέρας στο νεο μπλοκάκι.. http://breathofairfilm.blogspot.com/

Σάββατο 7 Φεβρουαρίου 2009

εμείς τραγουδάμε γιά να σμίξουμε τον κόσμο,γράμμα από την Καλαμάτα

Στιγμιότυπα απο την παρασταση που δωσαμε με το Κομεντυ Κλαμπ http://comedyclubgreece.blogspot.com/ στον Τρυποκάρυδο χτες βραδυ στη Καλαμάτα.Ενα υπεροχο κοινο υποδέχτηκε την Καρινα,τον μαγο Καρυπίδη και τον Αλέξη και απόψε Σάββατο,η παρασταση επαναλαμβάνεται
Καθως σημερα το πρωι,διεσχιζα τα Αρκαδικα βουνά με το ΚΤΕΛ της επιστροφης ακουγα στο ραδιοφωνο, το τραγουδι του Λεοντη πανω σε ποίηση Ριτσου 'Και να αδελφε μου που μάθαμε να κουβεντιαζουμε ησυχα ησυχα κι απλα' και σκεφτομουν οτι εδω και 15 χρονια στο Κομεντυ Κλαμπ αλλα και σε ολη την Ελλαδα που πηγαινουμε να παίξουμε , αυτο προσπαθουμε κι εμεις. Καθε βραδυ να σμιξουμε τον κοσμο μαζι μας με το γελιο κι οχι να ξεχωρισουμε απο αυτον.Κι ο κοσμος αυτο το καταλαβαίνει και σμίγει. Γιατί ο κόσμος είμαστε εμείς.. κι οταν μας απλωνουν το χερι ομορφα και ταπεινα το πιανουμε κι τοτε ειναι δώρο, ειναι χαδι χαρας
Φετος χρονια απο το θανατο του Ριτσου να ξαναθυμηθουμε αυτο το τραγουδι
Στο 8 λεπτο του βιντεο το τραγουδι Και να αδελφε ..Αφιερωμενο στον αδελφο μου τον Θαναση που ειχε επιλεξει αυτα τα λογια για να ανοιξει το Συνεδριο της Μουσικης Πληροφορικης που ειχε οργανωσει στη Θεσσαλονικη

Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα.Κι αύριο λέω θα γίνουμε ακόμα πιο απλοί.Θα βρούμε αυτά τα λόγια που παίρνουνε το ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές,σ' όλα τα χείλη, έτσι να λέμε πια τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.Κι έτσι που να χαμογελάνε οι άλλοι και να λένε:"Τέτοια ποιήματα σου φτιάχνω εκατό την ώρα".Αυτό θέλουμε κι εμείς.Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, απ' τον κόσμο.Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο.
Εδω ειναι ενα φως αδερφικο ........Θαν

Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2009

Με καλή παρέα είδαμε το Κατά Μόνας

Για όσους δεν πρόλαβαν ιδου η ταινία.. Την είχα ανεβάσει πιο παλια στο youtube αλλά την κατέβασαν δυο φορές τα χρηστά ήθη των επισκεπτων!! Μια ακόμη προσπάθεια δεν βλάπτει. Ο επιμένων Νικά!! πληροφορίες γιά την ταινία http://www.luciarikaki.gr/sf_kata_monas_gr.htm

Ευχαριστώ πολύ όλους τους αναπάντεχους επισκέπτες στη προβολή της ταινίας μου Κατά Μόνας Ηδονές στο Νίξον απόψε.Την Μαίρη Μεταξά,για τις κουβέντες γιά το πως κατοικεί η τρυφερότητα στη ματιά μας πάνω στη γυναικεία σεξουαλικότητα και την απόλαυση των χαδιών.Τον Βασιλη Καραβίτη http://vasiliscaravitis.blogspot.com/ για τη συνεχή ηλεκτρονική συμπαράσταση, αλλα και την πραγματι αναπαντεχη γνωριμία και τά τόσα κοινά που φάινεται ότι μοιραζόμαστε με όλη την παρέα. Τον πανΝίκο και την Μαρία γιατί πάντα είναι εκει και στον έρωτα και στα δύσκολα. Πάντα εκεί με κέφι..και τον πανΝίκο ξανά γιατί είναι τόσο ανεξάντλητος στις περιγραφές του..Το βιντεάκι με τις εγκυκλοπαιδικες γνωσεις περί Ισπανικης ακολουθεί.!! ΕΔΩ http://www.youtube.com/watch?v=i59oF0sZ0gQ
Τον Σταύρο Ιωάννου που δέχθηκε γενναιόδωρα την ιδέα μας για τα 3 λεπτα φιλμάκια στη Χαλκίδα στη νεα μεταμεσονυχτια ζώνη και μας έβαλε σε δημιουργικες σκέψεις. Κι ευχαριστω τον Σταυρο πάλι, για τη κουβέντα για εκείνα που όλοι μας που επιχειρούμε το άλλο σινεμά πασχίζουμε ο καθένας μεσα απο τη γραμματική του να αρθρωσουμε οσο πιο καλα μπορουμε.Τον Στεργιο Νιζήρη και τη Φωτεινη Σισκοπούλου γιατί όλο και πιό πολλά θα μοιραζόμαστε και τη Φωτεινη που διαβασε έτσι τη φραση κλειδι της ταινίας. Η φαντασίωση είναι η σκηνοθέτηση της επιθυμίας..Κι εδωσε λαβή στο Βασίλη για απολαυστικές αφηγήσεις με το ασανσέρ και άλλα που θα παραμείνουν ιδιωτικά.Τον Νεστορα Πουλάκο για την παρουσία και την τολμη του να δέξει ενα χρόνο πριν αυτην την ταινία στη Πετρούπολη.Την Ευγενία Σασσάλου που μοιράζεται τα πιο τρελλά πάντα σταθερά.Τον Βαγγέλη,τον Αλέκο,τον Νίκο ,τόν Γιάννη που ηρθαν..τον Βασιλη που ηρθε και τον οδήγησα λάθος..Ευχαριστω τη Δεσποινα Λάδη και το φεστιβάλ Ψαροκοκαλο για τη φιλοξενία..Ολους σας ευχαριστώ που βρεθήκατε σημερα μαζι μου στο εγχειρήμα αυτο Κατά Μόνας Ηδονές.. Η σημερινη απολαυση της κουβέντας και της παρέας δείχνει ότι κι εκείνα που σκαρώνουμε κατά μόνας.. αξίζει να τα μοιραζόμαστε με εκείνους που ανασαίνουν στον ίδιο ρυθμό.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κατά Μόνας Ηδονές...στο Ψαροκόκαλο

Προβολή της μικρής μου ταινίας Κατά Μόνας Ηδονές την ερχόμενη
Τρίτη 3.Φεβρουαρίου στις 7 το βραδυ στο Διαγωνιστικο Πρόγραμμα του 3rd International Film festival Psarokokalo http://www.psarokokalo.gr/
στο ΝΙΞΟΝ Αγησιλάου 61 Κεραμεικός
Το Φεστιβαλ ξεκινάει τούτη την Κυριακή και τελειώνει την ερχόμενη με πολλες και προβολές ταινιων απο όλο τον κόσμο
Πριν απο ενα χρόνο και όταν αποφάσισα να παρουσιάσω στη Θεσσαλονίκη αυτο το μικρο ταινιάκι που τώρα προβάλλεται στο φεστιβαλ Ψαροκόκαλο, ο Ικαρος Μπαμπασακης http://belleviefacile.blogspot.com/ειχε σκυψει με πολυ γενναιοδωρία πάνω σε αυτα τα 8 λεπτα αυτης της αποπειρας και ειχε γραψει τα εξης υπέροχα λόγια....Τον ευχαριστώ και πάλι γιά όλα...να τι ειχε γραψει
«Κατά μόνας ηδονές» Πολύτιμο Τρίπτυχο για τον Αυτοερωτισμό
Στην καθημερινή ζωή τον αποσιωπούν, όταν δεν τον χλευάζουν. Τον περιβάλλει μία ομίχλη ατιμίας, ύβρεων, χοντρών αστεϊσμών, βάναυσης υποτίμησης. Πρόκειται για τον αυνανισμό, τον αυτοερωτισμό, και όλοι ξέρουμε πώς αντιμετωπίζεται ακόμα και σήμερα. Για μιαν ακόμα φορά, η Τέχνη έρχεται να βάλει, με τον δικό της μοναδικό, ακραίο και ακαριαίο τρόπο, τα πράγματα στη θέση τους. Που σημαίνει να μας κάνει να σκεφτούμε αλλιώς, όχι όπως κάθε μέρα, από αδράνεια και κεκτημένη ταχύτητα, αλλά να επανεξετάσουμε, να αναστοχαστούμε, να αναθεωρήσουμε αφού βαφτιστούμε στα νάματα της ευαισθησίας και της νοημοσύνης, του πάθους και της λογικής, του καλλιτέχνη.
Μια μικρή σε διάρκεια ταινία, μόλις δεκάλεπτη, έρχεται αίφνης να μας εξοικειώσει με το θαύμα του αυτοερωτισμού. Κάθε έργο τέχνης, εξάλλου, που σέβεται τον εαυτό του άλλο σκοπό δεν έχει από το να μας φέρνει διά της τέρψεως σιμά στο θαύμα που είναι ο άνθρωπος στις πιο όμορφες στιγμές του. Και οι όμορφες στιγμές μας συχνά λογοκρίνονται, καταδικάζονται σε ένα περιφρονημένο μισόφωτο, υφίστανται στυγνό ακρωτηριασμό.
«Κατά μόνας ηδονές» είναι ο εύγλωττος τίτλος του δημιουργήματος της Λουκίας Ρικάκη. Γεννημένη το 1961, με σπουδές ιστορίας της τέχνης και κινηματογράφου, με θητεία στη δημοσιογραφία, με την υπογραφή της σε τέσσερις ταινίες μεγάλου μήκους και πέντε ντοκιμαντέρ, και με μία παιγνιώδη γνώση των πρωτοποριών του 20ού αιώνα, και ιδίως του σουρεαλιστικού κινήματος, η Ρικάκη επιχειρεί μία σπουδή στον αυτοερωτισμό μέσα από την κάμερα. Επιλέγει τη χρήση μέσων και τρόπων που θα ακυρώσουν την καταλαλιά που σφυροκοπάει τον αυτοερωτισμό και την ανάδειξη της βαθιά ανθρώπινης σημασίας του.

Το φιλμ «Κατά μόνας ηδονές» είναι δομημένο ως τρίπτυχο, πρόκειται για τρεις στιγμές ποιητικής προσέγγισης στο κορμί που παραδίδεται στην ηδονή, στα δάχτυλα που θωπεύουν το στήθος και την κοιλιά και το αιδοίο, και στην ακύρωση της χυδαιότητας μέσα από τον ηδύ θρίαμβο της ποίησης, μιας ποίησης όχι μονάχα των λέξεων αλλά και των μελωδιών και των εικόνων.
Τα χρώματα που επιλέγει η Ρικάκη να δεσπόσουν στις «Κατά μόνας ηδονές» είναι το κόκκινο, το χρυσό, και το γαλάζιο. Το κόκκινο των σεντονιών που φιλοξενούν την ηδονή και του τριαντάφυλλου που ανοίγει ευφρόσυνα, το χρυσό των φύλλων που χορεύουν στον άνεμο της ελευθερίας που χαρίζει η ηδονή, και το γαλάζιο των υδάτων του ερωτικού θάλπους.
Οι λέξεις της είναι αλιευμένες από τον Ευριπίδη, τον Δάντη, τον Χάβελοκ Έλις, τον Νοβάλις, τον Νίτσε, τον Ρουσσώ. Μέσα από τις λέξεις αυτές ο παράφορος διονυσιασμός σμίγει με το φλογερό, μα πάντα έλλογο, λειασμένο, βελούδινο πάθος του ρομαντισμού, πλέκοντας μαζί το εγκώμιο της ευδαιμονικής αυτονομίας, της νοσταλγίας της χαμένης αθωότητας, που καλό είναι να ανακαλυφθεί εκ νέου, και της ενάρετης αυτάρκειας που δωρίζει ο αυτοερωτισμός, που προσφέρουν οι συκοφαντημένες αλλά τόσο πολύτιμες στιγμές που στη διάρκειά τους, την παρατεταμένη νοερά για πάντα, τα δάχτυλα μιας γυναίκας ανακαλύπτουν τις πτυχές του σώματός της, ξετρυπώνουν τις φωλιές που περιθάλπουν τον έρωτα και την αγάπη.
Οι ήχοι είναι θελκτικές μελωδίες από το ούτι του Λιβανέζου Marcel Khalife, ελληνικά λαϊκά φερμένα από ένα ντουμανιασμένο καταγώγιο του Καναδά, και η ονειρική συνομιλία ενός πιάνου με ένα βιολί και ένα τσέλο που συνέθεσε η Μαριέττα Φαφούτη. Ενόσω ακούγεται το ούτι, τα δάχτυλα ψηλαφούν το στήθος και την κοιλιά, που γίνονται γη και βουνό μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Ρικάκη, γίνονται χθόνια επιθυμία και συνάμα όρος που ριγεί, καθώς μία χορογραφία βλεμμάτων έρχεται να μας θυμίσει την τυφλή και απόλυτη φύση των επιθυμιών, αυτή τη φύση που τόσο τείνουμε να λησμονούμε, να απωθούμε, να τσακίζουμε μες στο λαχάνιασμα όχι της ηδονής αλλά της αδυσώπητης εργασιακής καθημερινότητας. Μες στο ελληνικό καταγώγιο του Καναδά, και καθώς μες στους καπνούς οι άντρες μόνοι τους γλεντάνε και θρηνούν, και πάλι η Ρικάκη φροντίζει να άρει την καταφρόνια λέγοντάς μας περήφανα, και βέβαια αντιστικτικά, ότι ο αυτοερωτισμός εκπροσωπεί τον εκπολιτισμό στην υψηλότερη μορφή του, όντας το θεμέλιο των τεχνών και της δημιουργικότητας. «Χαστούκι στο κοινότοπο γούστο», αποκαλούσαν μία τέτοια τεχνική, μία τέτοια καλώς συγκερασμένη αντιπαράθεση, οι πρωτοπόροι φουτουριστές του ποιητή Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι ήδη στην αυγή του 20ού αιώνα.
Και μετά, στο τρίτο μέρος των «Κατά μόνας ηδονών», τα πάντα μοιάζουν να περιβάλλονται από το γαλάζιο της θάλασσας και της αθωότητας, λούζονται στον λυγμικό λυρισμό της λαλέουσας μουσικής που απλώνει η Μαριέττα Φαφούτη, στήθος και κοιλιά λικνίζονται ηδονικά, παραδομένα στην άχραντη απόλαυση, λιώνοντας μες στην άδολη χαρά, και αίφνης ένα τριαντάφυλλο βαθυκόκκινο ανθίζει μες στην πανδαισία του γλαυκού και τη λυτρωτική ροή των υδάτων. Τρεις στιγμές τέχνης υψηλής, και μονάχα με μια τέτοια τέχνη είναι εφικτό να οδηγηθούμε ηδέως σε μιαν αναθεώρηση της αντίληψής μας για τον αυτοερωτισμό, να τον απαλλάξουμε από τα κάκαδα των χύδην ηλιθιοτήτων και βαναυσοτήτων, να νιώσουμε την ποίηση που τον περιβάλλει, να καταλάβουμε την ουσιώδη σημασία του, αυτήν της τερπνής ανακάλυψης του εύφορου δυναμικού μας για έρωτα και για αγάπη, για ίμερο και δοτικότητα, για γνώση πλήρη του εαυτού μας και για άφοβο άνοιγμα προς το αίνιγμα του άλλου.
Μόνο ο Διόνυσος βασιλεύει, μας θυμίζει με την τέχνη της η Λουκία Ρικάκη. Τα άλλα δεν είναι παρά μακιγιάζ. Και αξίζει να χαρούμε τη ζωή χωρίς ψιμύθια πια, με τα μάτια ανοιχτά, και με τις αισθήσεις πρόθυμες και έτοιμες να δεχτούν το δώρο του ρόδου που είναι αυτός που αγαπάμε και μας αγαπάει.