«Να πληρώσει κανείς ή να μην πληρώσει;»

«Να πληρώσει κανείς ή να μην πληρώσει;»
Δημοσιεύτηκε: Κυριακή, 20 Φεβρουαρίου 2011 ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ
http://www.agelioforos.gr/default.asp?pid=7&ct=7&artid=81178
ΤΗΣ ΠΑΥΛΙΝΑΣ ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΥ
«Δεν πληρώνω». Μέτωπο αντεπίθεσης των εργαζομένων για κάποιους και μια κίνηση τραμπουκισμού που αποτελείται από τζαμπατζήδες για κάποιους άλλους. Οι συγγραφείς Χριστόφορος Κάσδαγλης, Ηλίας Μαγκλίνης και Αλέξης Σταμάτης, η σκηνοθέτρια Λουκία Ρικάκη, ο ηθοποιός Γρηγόρης Βαλτινός, ο περφόρμερ Διογένης Δασκάλου και ο τραγουδοποιός Φοίβος Δεληβοριάς μοιράζονται τις σκέψεις τους για το συγκεκριμένο κοινωνικό ζήτημα.
«Ορθώς φοβούνται το κίνημα»Για το συγγραφέα και δημοσιογράφο Χριστόφορο Κάσδαγλη, όσοι δεν πληρώνουν δεν είναι τζαμπατζήδες. «Μερικοί απλώς δεν μπορούν, ενώ οι περισσότεροι αντιστέκονται σε καταχρηστικές χρεώσεις και στη γενικότερη εισπρακτική υστερία. Τζαμπατζήδες είναι οι εργολάβοι και το κράτος, που προεισπράττουν προσφέροντας μακέτες και λακκούβες. Τζαμπατζήδες είναι όσοι μεθοδεύουν την υποβάθμιση των δημόσιων συγκοινωνιών. Προσωπικά, είμαι υπέρ των διοδίων. Καλύτερα να πληρώνουν οι χρήστες μιας υπηρεσίας παρά ολόκληρο το κοινωνικό σύνολο. Σύμφωνοι, αλλά εδώ το έχουν παρακάνει, αυξάνοντας συνεχώς τους σταθμούς αλλά και το διόδιο. Ορθώς η κυβέρνηση φοβάται το κίνημα “Δεν πληρώνω”, γιατί εύκολα μπορεί να επεκταθεί στους φόρους, στη ΔΕΗ, στα δάνεια. Κι αν γίνει πραγματικά μαζικό, τίποτα δε θα μπορεί να το αντιπαλέψει. Να γιατί δεν είναι τζαμπατζήδες οι συμμετέχοντες σ’ αυτό, αλλά όλοι εμείς οι άλλοι που διστάζουμε, από καθωσπρεπισμό ή επειδή βιαζόμαστε να πάμε στον προορισμό μας και αποφεύγουμε τους μπελάδες. Φυσικά, δε μου διαφεύγει ο αμυντικός χαρακτήρας του κινήματος, καθώς μακροπρόθεσμα χρειάζεται να δημιουργηθεί κάτι πιο θετικό και πιο ανατρεπτικό».
«Οχι στο άδικο, απ' όπου κι αν προέρχεται»Ο Αλέξης Σταμάτης εξηγεί πως όταν είσαι αναγκασμένος να μετράς ακόμη και το ένα ευρώ, κάποια στιγμή θα παλέψεις εναντίον οποιασδήποτε υπερβολικής ή και άδικης επιβάρυνσης. «Το κίνημα αυτό, νομίζω, θα ήταν πιο ουσιαστικό, αν αντί να εστιάζει μόνο στα διόδια και στα εισιτήρια, επεκτεινόταν και σε αλλά ''τραυματικά'' ζητήματα, όπως τα ''φακελάκια''. Εγώ λέω ''όχι'' στο άδικο απ' όπου κι αν προέρχεται αυτό. Δεν πληρώνω ούτε τον άθλιο δρόμο ούτε όμως και το γιατρό ο οποίος επιβάλλεται να κάνει τη δουλειά του χωρίς χαράτσι. Από την άλλη, θα μου πείτε, φτάσαμε ώς εδώ επειδή κανείς δεν τηρούσε τους νόμους. Τουλάχιστον, στην περίπτωση του “Δεν πληρώνω” γίνεται ανοιχτά, αιτιολογημένα και ο καθένας αναλαμβάνει την ευθύνη του».
«Ζήτημα πολιτικής ανυπακοής» Για τον Ηλία Μαγκλίνη, το ζήτημα της πολιτικής ανυπακοής είναι τεράστιο κι έχει μακρά ιστορία. Μάλιστα, ο συγγραφέας σημειώνει ότι για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει γράψει σχετικά ο Αμερικανός στοχαστής του 19ου αιώνα Χένρι Ντέιβιντ Θορό. «Στα καθ' ημάς, μια κίνηση που εντάσσεται σε αυτό το πλαίσιο, όπως είναι το λεγόμενο “Δεν πληρώνω”, κινδυνεύει εν τη γενέσει του να εκφυλιστεί σε τραμπουκισμό. Το να καταστρέφεις ακυρωτικά μηχανήματα ή να τα καλύπτεις με σελοτέιπ ή να επιτίθεσαι λεκτικά σε όσους θέλουν να πληρώσουν εισιτήριο ή διόδια δεν είναι πολιτική ανυπακοή, είναι κάτι ανήθικο. Μάλιστα, είναι χειρότερο κι από ανήθικο. Είναι λάθος. Πολιτική ανυπακοή δε σημαίνει απαγορεύω στον άλλο να έχει την αντίθετη άποψη. Κι έπειτα, ας έχουμε υπόψη μας ότι τις ζημίες των εταιριών που διαχειρίζονται τις συγκοινωνίες ή τα διόδια στο τέλος καλείται να τις πληρώσει το ελληνικό κράτος -δηλαδή εμείς οι ίδιοι. Δώρον άδωρον, τελικά. Ωστόσο, θεωρώ ότι έως εδώ που έφτασε καλώς συνέβη, ειδικά σε ό,τι αφορά την υπόθεση των διοδίων και των εθνικών οδών μας. Πρέπει να είμαστε υποψιασμένοι και σε διαρκή εγρήγορση και να αποβλέπουμε σε αποτελέσματα, όχι να ακκιζόμαστε για μία ακόμη φορά από την ίδια την κίνηση της ανυπακοής», καταλήγει.
«Ενας αλυσοδεμένος κόσμος» Για τον ηθοποιό Γρηγόρη Βαλτινό, αυτό που ζούμε αυτήν τη στιγμή μπορεί να περιγραφεί μόνο με τη λέξη «αγανάκτηση». «Οταν τα χρήματα που εξασφαλίζει μια σοσιαλιστική κυβέρνηση σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης προέρχονται από τον κακόμοιρο και δαρμένο συνταξιούχο, από το νέο που με λαχτάρα θέλει να βγει στην αγορά εργασίας και από το μεροκαματιάρη, μοιραία ο κόσμος λέει τη φράση του Ντάριο Φο “Δεν πληρώνω”. Οχι μόνο λέει τη φράση αυτήν, αλλά την κάνει και πράξη. Δυστυχώς, μέσα σ' ένα σύστημα σαν κι αυτό που έχει επικρατήσει, ο κόσμος είναι αλυσοδεμένος. Εάν δεν πληρώσεις, για παράδειγμα, την έκτακτη εισφορά, δεν μπορείς να πάρεις φορολογική ενημερότητα και δεν μπορείς να εισπράξεις χρήματα στο μέλλον. Είσαι “μαυρισμένος” στην εφορία. Επίσης, το Σύνταγμα δεν προβλέπει ανυπακοή στους νόμους και, κατά συνέπεια, ο πολίτης μπορεί να αντιδράσει μονάχα σε ένα παράνομο πλαίσιο. Τελικά, όποιο κόμμα κι αν είναι στην εξουσία, η μπουρζουαζία ευημερεί και η φτωχολογιά υποφέρει. Μήπως ήρθε η ώρα να πάρουμε τα βουνά; Τουλάχιστον εκεί δε θα μας ζητούν φορολογική ενημερότητα», σημειώνει ο κ. Βαλτινός.
«Η επανάσταση βρίσκεται στη συνέπεια» Η σκηνοθέτρια Λουκία Ρικάκη επιλέγει να πληρώνει τους φόρους και τις υποχρεώσεις της από τότε που θυμάται τον εαυτό της, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει η ίδια. «Επιλέγω να πληρώνω εγκαίρως τους συνεργάτες μου, τη μισθοδοσία τους, τις ασφαλιστικές μου υποχρεώσεις. Γενικά, επιλέγω να λειτουργώ με συνέπεια και διεκδικώ συνέπεια απ' όλες τις υπηρεσίες του Δημοσίου, επιμένοντας να μη δίνω φακελάκι. Επίσης, όσο εργάστηκα στο Δημόσιο -ένα ελάχιστο διάστημα, ευτυχώς- αρνήθηκα επίμονα το φακελάκι που μου προσφέρθηκε. Αργότερα, η συνεπής στάση που είχα ως εργοδότης θεωρήθηκε αδυναμία. Ορισμένες φορές, συνεργάτες μου συμπεριφέρθηκαν με υπεροψία και αναίδεια, καθώς είχαν εθιστεί σε άλλες εργοδοτικές πρακτικές κι είχαν μεγαλύτερη εκτίμηση στον εργοδότη που χρωστούσε, παρά σ' αυτόν που εξοφλούσε. Δυστυχώς, θεωρούμε πως η ασυνέπεια αποτελεί στάση επαρκώς επαναστατική. Εγώ πάλι πιστεύω ότι η πραγματικά επαναστατική στάση βρίσκεται στη συνέπεια. Στην άρνηση του βολέματος και του ρουσφετιού. Για όλους αυτούς τους λόγους με βρίσκει αντίθετη το “κίνημα” αυτό. Νομίζω ότι, επιτέλους, αν μας χαρακτηρίζει κάποιο ίχνος ευθύνης, πρέπει να μάθουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην τις μεταθέτουμε σε άλλους. Να μη λουφάρουμε, να αγαπάμε την εργασία μας, να αγαπάμε τη ζωή, να είμαστε ευγενείς και να αναζητούμε καθημερινά θετικές πρακτικές. Εκεί ίσως βρίσκεται μια πράγματι επαναστατική, ηθική στάση. Τέτοια στάση, ευτυχώς, συναντούμε ακόμη σε αρκετούς ανθρώπους, ανθρώπους που κινούνται αθόρυβα και με συνέπεια. Μάλιστα, από αυτούς προκύπτει καθημερινά η ανάταση, οπότε εντέλει και η ανάσταση».

Μερικές φορές ο ερωτας σε «σκοτώνει» άλλες..σου δανείζει τη δύναμη του…

Μερικές φορές ο ερωτας σε «σκοτώνει» άλλες φορές σου δανείζει τη δύναμη του…
δημοσιευση στο moveitmag http://www.moveitmag.gr/flash.php Σε στιγμές οπού φαίνεται ότι εξαντλείται η δύναμη μας -όπως αυτές των κρίσεων- αναζητούμε καταφύγιο σε ότι μπορεί να τονώσει τη διάθεση και την ενέργεια μας να συνεχίζουμε τη ζωή. Ο έρωτας σε επισκέπτεται απρόσκλητος , σαν τυφώνας και καταιγίδα σε παρασύρει, σου μαθαίνει ξανά ότι όλα είναι στο χέρι σου, όλα τα μπορείς, ότι έχεις απίστευτη δύναμη, άπιαστη δημιουργικότητα, άφταστη τόλμη. Ξαφνικά ότι δεν φανταζόσουν ως τότε ότι θα έκανες γίνονται καθημερινότητα Μεταμορφώνεσαι για να υποδεχτείς αυτή τη δίνη, ομορφαίνεις … Όσο ο έρωτας διαρκεί τα τοπία φαίνονται άλλα, τα ματιά σου βλέπουν με άλλο τρόπο, αναπνέεις καλά είσαι ευτυχισμένος που ζεις!
Όταν ο έρωτας αποχωρήσει, τον διαδέχεται η μελαγχολία, το πένθος της απώλειας αλλά εκεί ακριβώς μαθαίνεις με τον καιρό ότι σε αυτό το διάστημα της μελαγχολίας - συχνά το πιο βασανιστικά δημιουργικό- αποκτάς έναν σπάνιο πλούτο γνώσης και δύναμης.
Όταν ο έρωτας περάσει, χαμογελάς στη μνήμη του ερωτοχτυπημένου εαυτού σου, χαίρεσαι που είχες την τύχη και την ευλογία να ζήσεις ένα τόσο μεγάλο πάθος και συνεχίζεις τον περίπατο της ζωης, ως την επόμενη συνάντηση με τον έρωτα, που παραμονεύει εκεί στη γωνία. Μόνο που δεν σε έχει ειδοποιήσει, να τον περιμένεις, για αυτό και πάλι όταν χωρίς να χτυπήσει την πόρτα θα σου ανοίξει διάπλατα πόρτες και παράθυρα, όπως ο ανεμοστρόβιλος θα είσαι εκεί. Πάλι θα σε παρασύρει στο γλυκό του ταξίδι.
Η δύναμη του έρωτα είναι μαγική, μα πιο μαγική είναι η δύναμη που έχουμε μέσα μας και που ο έρωτας μας βοηθά να την ανακαλύψουμε, την βγάζει στην επιφάνεια την στολίζει και μας δείχνει τον άλλο υπέροχο μας εαυτό που τολμά.
Λουκια Ρικακη δημοσιευση στο moveitmag http://www.moveitmag.gr/flash.php

Cinema for awakening

ΤHE FILM FESTIVAL AS AN EXPRESSION AND PRACTICE OF PUBLIC CULTURE
Outline of thoughts for the seminar by Lucia Rikaki
am off to Delhi today and this is my outilne for my little talk at a panel during the Persistence Resistance festival check the festival it is a great initiative http://www.persistenceresistance.in/
αποσπασματα απο την μικρη μου ομιλια την Δευτερα 7.2.2011 στο φεστιβαλ ΕΠΙΜΟΝΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ του Νεου Δελχι
Cinema with a soul from all over the world
The Independent film festival
Is an open meeting place for creators unsettled citizens who still believe that art enlightens in a unique purpose our truth and highlights issues of our awakening from the deep sleep of our consumer habits, towards what constitutes the creation and consumption of contemporary images

The Independent film festival hosts
Cinema for awakening…. in a world that seems to demand other forms of storytelling as they are now being spelled out in the new media forms and the net
The theology of the “marketplace” represents a single sides financial suppression Η and this market oriented images and films now prove insufficient to provide tools to comprehend but mostly to change the terms or our common coexistence
These market oriented narratives do not correspond any more to our real needs and certainly do not respond to the urgency of shaping a common standpoint towards existence and whatever morality aesthetics and creativity this may involve

We are in urgent need of another social and political scene
Independent Film Festivals do provide the tools for broadening our perceptions on the way cinematic languages and narratives in the context of a technology era resist and transform worlds realities

We have created in Greece the
Rodos Ecofilms http://www.ecofilms.gr/ International Health Film festival http://www.healthfilmfestival.gr/
Independent Film Festivals are fortunately some of the worlds last oasis
They provide meeting places for innovative thought, visionary approach and ideas that do flourish in independent fertile gardens around the planet
All these are expressed through the lenses of filmmakers with wide open perception impatient to create new narratives

Independent Film Festivals do foster the silent upraising of international consciousness’ Audiences and film lovers adopt an active stand point towards the commons and demand beyond, the sheer pleasure of watching yet another film
They seek hope beyond the obvious and towards the real heartbeat of being, where the tender look upon life may give us wings to fly towards our dreams

These festivals are the wide open windows that reveal the alternative beauty of the world

We realize, with great perplexity, the results of an elusive global economic scheme. A scheme that originates from sources that are captive by wealth. This never ending concentration of wealth is a huge disease that co-exists with the modern life style.
It is a dysfunction that has little to do with real life, but nevertheless, has taken huge dimensions. I wonder what are the moral values of the people who control or participate in these systems that regulate global economy, therefore the lives of every living being on this planet . It seems as though it is an incurable illness. At present we are experiencing the first hives of this epidemic.
We thought that we could continue to ride on the fake chariot of consumerism without getting injured. But we are walking on thin ice. Even though the poets warned us, we kept on seeking wealth. What a pathetic way to live, wasting time on earth chasing money…

We have created Ecofilms and the International Health Film festival during a time of crisis, to suggest a way of life that could save us, to enlighten those dynamic exceptions that point out other values, beyond wealth, that constitute the greatest living capital and only with those values a person can obtain equilibrium of body and soul, consequently good health.
At this annual meeting of cinema environment health and medicine, which is the only one in the world, we bring together films of great moral value and most probably, of low stock value, which shed light to those who serve Health with self denial, those who take care of their fellowman with generosity, those who care and actively attend to our well balanced life on this planet. Far away from the ephemeral sirens, of our equally ephemeral monetary wealth, which is responsible for many of today’s health disorders, are people that respect the gift of life, honor their journey on this planet and return the gesture wholeheartedly.
Next to science stands human will power, our bond with nature along with the way of thinking and experiences that we gained through centuries. Fortunately, there are certain civilizations that haven’t turned their back on this valuable knowledge, they haven’t surrendered it to a cash transaction, a transaction that obviously aims criminally against our health system … just as it aims against our economy.
At Ecofilms and at the International Health Film festival we operate on the outskirts of any big international events, bending their evaluation rules. We invest a small capital but a generous soul, we turn our backs to cheap glamour, our sole interest are the propositions of moral depth and we consider them priceless.
The result is that we create our own value system, where people gather from all over the world and rediscover what is most important in life. This is priceless and it ensures more than survival. It ensures a long and healthy life.

Lucia Rikaki creator and Artistic director Rodos Ecofilms http://www.ecofilms.gr/ International Health Film festival http://www.healthfilmfestival.gr/