ολο το προγραμμα αναλυτικα στην ιστοσελιδα του φεστιβαλ http://www.ecofilms.gr/
το απόσπασμα είναι απο το κειμενακι που εγραψα στον καταλογο του Φεστιβαλ και διαβασαμε σημερα στη συνεντευξη τυπου..για να μην ξεχναμε αυτα που πραγματικα μας νοιάζουν..η φωτο μου ειναι απο τη σημερινη συνεντευξη στο ΥΠΠΟ κοκκινη οπως ...στα κοκκινα
Οι ταινίες μας θυμίζουν και υπενθυμίζουν, ότι για να είμαστε ζωντανοί πρέπει να μιλάμε καθημερινά για τα πράγματα που μας νοιάζουν. Κι αν η ζωή αυτή μας έταξε να δουλεύουμε με τα υλικά της τέχνης, να θυμόμαστε ότι στην ίδια αυτή τη ζωή, οφείλουμε να επιστρέφουμε τα διπλά από αυτά που πήραμε με σεβασμό και αγάπη. Έτσι φροντίζουμε την ανθρώπινη φύση, την ισορροπία της, την ευφορία της. Όπως και να χει το φαινόμενο της κατανάλωσης έχει πάρει «τρομοκρατικές διαστάσεις και όχι μόνο δεν διώκεται αλλά ενθαρρύνεται .Όχι μόνο δεν διαχειριζόμαστε το Πλεόνασμα αλλά αθροίζουμε με καταναλωτικό πληθωρισμό την εφήμερη περιουσία μας .Άχρηστη τροφή, άχρηστα αντικείμενα που λόγω της εφήμερης χρήσης τους καταλήγουν στα άχρηστα ,στα σκουπίδια Απορρίμματα.. απορρίπτουμε χωρίς δεύτερη σκέψη τα άχρηστα αντικείμενα που αθροίζουμε για να μην χαρακτηριστούμε εκτός από την ‘τρομοκρατική’ μόδα.
Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της τέχνης στην αλλαγή αυτής της συνείδησης και στην δημιουργία ‘αντιτρομοκρατικής’ ασπίδας στη κατανάλωση; Να είμαστε ποιητές!
Επίλογος με δάνειο στίχο του Γιώργου Σαραντάρη
Δεν είμαστε ποιητές,σημαίνει,φεύγουμε.
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της τέχνης στην αλλαγή αυτής της συνείδησης και στην δημιουργία ‘αντιτρομοκρατικής’ ασπίδας στη κατανάλωση; Να είμαστε ποιητές!
Επίλογος με δάνειο στίχο του Γιώργου Σαραντάρη
Δεν είμαστε ποιητές,σημαίνει,φεύγουμε.
Σημαίνει εγκαταλείπουμε τον αγώνα
Παρατάμε τη χαρά στους ανίδεους,
Τις γυναίκες στα φιλιά του ανέμο.,
Και στη σκόνη του καιρού
Και στη σκόνη του καιρού
Σημαίνει πως φοβόμαστε.
Και η ζωή μάς έγινε ξένη
Και η ζωή μάς έγινε ξένη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου