Τρίτη 27 Απριλίου 2010

Μόνο τα παραμύθια αντέχουν να μας πουν όσα η καρδιά τις πιο πολλές φορές δεν κατάφερε να ομολογήσει

Μόνο τα παραμύθια αντέχουν να μας πουν όσα η καρδιά τις πιο πολλές φορές δεν κατάφερε να ομολογήσει. Εδώ ο κόσμος είναι αμφίσημος και τα είδωλα στους καθρέπτες μπορούν να γυρίσουν απ΄έξω αφήνοντας στο βάθος της εικόνας όσα μας πίκραναν παράφορα ή μας στέρησαν το σπαραγμό του σώματος από μιαν ελπίδα που εξαντλήθηκεΕπειδή είναι Άνοιξη, επειδή είναι ακόμη Απρίλης, και τα Κύθηρα είναι ο ου τόπος των ονείρων ...
Με την παρουσία της σκηνοθέτριας και συγγραφέως Λουκίας Ρικάκη θα παρουσιαστεί το τελευταίο της βιβλίο «Παραμύθια της αγάπης και της ελπίδας»..
27 Απριλίου 2010, 7.45 μμ
Baudelaire à Cythère
Αριστοκύπρου 7, Λαϊκή Γειτονιά Λευκωσία
Παρουσιαζουν οι
ΦΡΟΣΩ ΜΑΝΤΑ ΛΑΖΑΡΟΥ συγγραφεας
ΦΟΙΒΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗΣ καθηγητης Πανεπιστημιου γλωσσολογος
διαβαζει ο μαθητης ANTΡΕΑΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΗΣ

Η Λουκία Ρικάκη με το εγχείρημα αυτό καταφέρνει πολλά πράγματα μαζί, Μας αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι είναι εικονοποιός χρησιμοποιώντας τις λέξεις με ακρίβεια, η οποία προτρέπει τη φαντασία να τρέξει. Γνωρίζει, ότι με απλές λέξεις μπορούν να γραφτούν τα ωραιότερα ποιήματα και καταφέρνει να μείνει μακριά από επιτήδευση και απλοϊκότητα, με μια μοναδική δεξιοτεχνία, μας κρατάει το ενδιαφέρον για την εξέλιξη του μύθου, φροντίζοντας να μας ταξιδέψει πάνω σε σύννεφα του παραμυθιού.Με την μεταξένια αίσθηση του παραμυθένιου λόγου, μας θυμίζει αξίες και αρχές, με το κύριο βάρος στο συναίσθημα παρά στη λογική. Θέλει κι επιμένει σε αυτό, να μας θυμίζει ότι υπάρχει και άλλος τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα, απλώνοντας το χέρι όταν μας το ζητούν ή όταν εμείς ζητάμε χωρίς ντροπή. Επινοεί, φαντάζεται, κατασκευάζει εξολοκλήρου τα παραμύθια της, δεν καταγράφει ιστορίες που έζησε χρησιμοποιώντας απλώς τη συγγραφική της ικανότητα. Είναι γνήσια παραμυθατζού. Με αλληγορικό λόγο, που οδηγεί σε ανατροπές, όχι της αναμενόμενης εξέλιξης του μύθου, αλλά των κρατούντων ως αντίληψη ζωής. γράφει πρωτογενώς παραμυθιακή λογοτεχνία. Δεν ντρέπεται για τις ευαισθησίες της, απεκδύεται προσωπείων και προκαλύψεων. για την παιδικότητα, την τρυφεράδα, την αγάπη και την συναισθηματική έξαρση ή εξάρτησή, φωνάζει «είμαι εδώ διάφανη, γυμνή και ευάλωτη και δεν ντρέπομαι γι αυτό». Γιώργος Δουατζής ποιητής

Δεν υπάρχουν σχόλια: