ανασυγκρότηση δυνάμεων,αναζήτηση των βασικών αξιών και της ομορφιάς της ζωής, πέρα από εφήμερα φτιασίδια.ένα μικρό μανιφέστο της κάθε μέρας

Διάλογος στο τοπίο της κρίσης ανίχνευση ιδεών για το τι να κάνουμε .. Restart η format? Τι πρέπει να κάνουμε; απαντηση μου σε ερευνα της Κρυσταλιας Πατουλη του tvxs http://tvxs.gr/node/75588
Βιώνω την κρίση εδώ και παρά πολλά χρόνια νομίζω από το 1997 περίπου.Όταν άρχισε να με προβληματίζει πολύ γιατί υιοθετούμε αυτή την ακατάσχετη καταναλωτική συμπεριφορά, το λαιφσταιλ γενικά την εφήμερη χαζομάρα.
Γιατί ανεχόμαστε μια απολιτική συμπεριφορά, όταν ακόμη κι αν δεν συμμετέχουμε επικροτούμε με την ανοχή μας το ρουσφέτι το φακελάκι, την ασύδοτη συμπεριφορά του νεοπλουτισμού που διαφημίζουν τα χλιδατα ΜΜΕ. Γιατί θεωρούμε ότι ποιοτικό είναι, ότι επιβάλει ως ‘επώνυμο», με τη καθοδηγουμένη πληροφόρηση σε βαθμό πλύσης εγκεφάλου, που έφτασε να είναι στη πλειοψηφικά της η διαφήμιση. Γιατί αφηνόμαστε να παγιδευτούμε σε ότι μας οδηγεί στην απόλυτη ανελευθερία του καταναλωτισμού που εμφανίζεται με περιτύλιγμα ελεύθερης βούλησης. Τι κορυφαία απάτη!! Τι αντίστοιχα καλοστημένη απάτη ο εύκολος πλουτισμός και το αγαπημένο ντεκλασαρισμα. Λίγη ιστορία να είχαμε διδαχθεί θα καταλαβαίναμε ότι όλα αυτά οδηγούν σε κρίσεις όλα τα συστήματα που τα υιοθετούν τόσο ασύδοτα.
Αλλά δεν διδαχθήκαμε ποτέ ιστορία ούτε διδαχθήκαμε κριτική σκέψη.
Ομολογώ ότι ήμουν κι εγώ παγιδευμένη σε μερικά πράγματα και σε έναν τρόπο ζώνης που με προβλημάτισε και αποφάσισα να τον αλλάξω ριζικά . Αυτό οδήγησε σε πολλές θυσίες αλλά έγιναν συνειδητά και επειδή έβλεπα ότι δεν πάει άλλο Oχι γιατί μου το επέβαλλε κάποιος η κάποια εξωγενής κρίση αλλά το απαιτούσε η συνείδηση μου και το γεγονός ότι έβλεπα ότι όλο το άλλο οδηγεί σε αδιέξοδο.
Οπότε η δική μου κρίση έγινε το 1997 από τότε άρχισε μια άλλη δύσκολη πορεία σε άλλες βάσεις αργή βασανιστική αλλά απέδωσε εν τέλει καρπούς και πράγματα για τα οποία μπορώ να λέω ότι είμαι περήφανη αλλά κυρίως ήρεμη και συνεπής με τον εαυτό μου Συνεχίζω σε αυτό το δρόμο.. είναι μοναχικός δεν έχει γκλαμουρια, δεν έχει οικονομικές απολαβές αλλά έχει ουσία και ηθικές απολαβές. Τώρα που όλοι ασχολούνται με την κρίση βλέπω ότι πολλοί θα αναγκαστούν να κάνουν αντίστοιχη αναθεώρηση τρόπου ζώνης και συνηθειών Μια επανεκκίνηση - ρησταρτ κατά τον προσφιλή ηλεκτρονικό όρο.
Σε αυτή την επανεκκίνηση μετά το κρασαρισμα κάποια αρχεία θα έχουν σβηστεί κάποια θα έχουν χαλάσει εντελώς δεν πειράζει θα γράψουμε καινούργια θα δημιουργήσουμε νέες βάσεις. Ο άνθρωπος έχει αποδείξει ιστορικά ότι έχει επιβιώσει και έχει λειτουργήσει με δύναμη και ενεργεία όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει αντίξοες και αναπάντεχα βίαιες συνθήκες Οι πόλεμοι είναι το χειρότερο σκηνικό αλλά και τώρα στο βωμό τους οικονομικού πολέμου χρειάζεται άλλος ψυχικός εξοπλισμός.
Αλλά δεν διδαχθήκαμε ποτέ ιστορία ούτε διδαχθήκαμε κριτική σκέψη και τώρα στην εποχή της παγκόσμιας αυτής κρίσης -που δεν είναι καθόλου Ελληνική απλά εκδηλώνεται και εδώ βίαια όπως βίαιες ήσαν και οι συνθήκες που την κατασκεύασαν- φαινόμαστε να καθορίζουν την σκέψη μας κακές μοιρολογίστρες ..που προβλέπουν τα πιο σκοτεινά σενάρια. Καλομελέτα κι έρχεται λέει η παροιμία για αυτό.
θα πρότεινα ανασυγκρότηση δυνάμεων, ορθολογική σκέψη, αναζήτηση των βασικών αξιών και της ομορφιάς της ζωής, πέρα από εφήμερα φτιασίδια. Προτείνω ακόμη ένα μικρό μανιφέστο της κάθε μέρας κάτι σαν μια προσευχή.
…Να απολαμβάνεις κάθε πρωί την Ανατολή του ήλιου σαν προσευχή στη μέρα που ακολουθεί, να ταξιδεύεις με το νου και το κορμί πάντα ανοιχτά στην ευωδιά της φύσης, να σφίγγεις δυνατά το χέρι στους τρυφερούς ανθρώπους που συναντάς και να αγκαλιάζεις του βαθειά ανυπότακτους να γελάς δυνατά με τον παλμό της χαράς κι όταν κλαις να μη φοβάσαι τη γεύση των δακρύων σου, πάντα κάτι έχουν πάντα να σου πουν αυτά τα εφήμερα στολίδια των ματιών.