Δεν βλέπω τηλεόραση

Δεν βλέπω τηλεόραση. Aυτό δεν το θεωρώ ελιτισμό, το θεωρώ προστασία μια ελάχιστης αισθητικής και ευθυκρισίας. Μοιραία ως επαγγελματίας όμως, οφείλω να ενημερώνομαι για τα φαινόμενα μαζικών τηλεθεασεων, για να βλέπουμε και προς τα που πάει το πράγμα. Δυστυχώς, χωρίς πολλές εκπλήξεις η τηλεόραση και οι πρωταγωνιστές της φροντίζουν να υιοθετούν τον λαϊκισμό και τα ψευδή αποφθέγματα του τύπου αυτό θέλει το κοινο.

Το κοινό δεν θέλει αυτό απλά αυτό του σερβίρεται και εαν πεινάς και δεν υπάρχει τίποτα άλλο μπροστά σου θα φας junk food, κονσέρβες η ότι άλλο βρεθεί με ευκολία δίπλα σου.Αυτη η ευκολία δεν συνιστά άποψη, ούτε παρέμβαση, καταναλώνεται απλά, εύκολα και εγώ είμαι ενάντια σε ότι έχει να κάνει με την εύκολη κατανάλωση, άχρηστων πραγμάτων που απλά μας χαϊδεύουν τα αυτια.Εχει αναπτυχθεί μια συζήτηση και στα μπλογκς σχετικά με το φετινό φαινόμενο των εκπομπών που κανουν μια πορεία πάντα κοντά στα νούμερα τηλεθεασης.Εμενα με αφορά να συζητούμε για ότι δεν κάνει νούμερα γιατί εκεί βρίσκεται το ζουμί και ο αντίλογος. Για να κάνεις νούμερα και για να σε αφήνουν να τα κάνεις, δυστυχώς εξυπηρετείς με τον ένα η τον άλλο τρόπο το σύστημα την ηθική και την αισθητική του –την οποία απολαμβάνουμε και αυτές τις μέρες στα παράθυρα και στα εξώφυλλα εφημερίδων που κάνουν νούμερα!- και εφευρίσκεις και εσύ αλλά και το σύστημα τρόπους για να συνυπάρξετε.
Σε αυτό το ζήτημα που κρίνω ότι είναι ζήτημα ηθικής και αισθητικής τάξης βρίσκεται η αντίρρηση μου με εκπομπές του τύπου και με περσονες που τις εξυπηρετούν.Δυστυχώς δεν είναι η μόνη περίπτωση για αυτό η δική μου τηλεόραση έχει γίνει ένα έπιπλο που σκονίζεται και απλά ακουμπάν επάνω της πράγματα και ενίοτε κάνουμε πλάκα με τον φίλο μου ,για το πώς καθρεφτιζόμαστε στη γκρίζα κλειστή οθόνη της.
Αυτό γίνεται μόνο όταν καθόμαστε στον καναπέ, για αυτό προτιμούμε τις εκδρομές. Εκεί έχει καθαρό αέρα άλλα χρώματα και άλλη αλήθεια. Μια αλήθεια, που η τηλεόραση τρομάζει να φιλοξενήσει στα προγράμματα με τηλεθεαση, γιατί είναι βέβαιο ότι θα ανατρέψει ότι πιστεύουν ότι αρέσει να μασάει σαν τσιφλοφουσκα το κοινο.Καθε χρόνο στο φεστιβάλ της Ρόδου http://rodosecofilms.blogspot.com/ που διευθύνω, το βραβείο που δίνει το κοινό, είναι πάντα το πιο ρηξικέλευθο και πρωτοπόρο και βάζει τα γυαλιά στις κριτικές επιτροπές που λειτουργούν αυτολογοκριτικα, όπως και οι επίσημοι διασκεδαστές της τηλεορασης.
Αυτα που θέλει το κοινό -που τολμάει να σηκωθεί από τον καναπέ- είναι καθαρό αέρα οξυγόνο ορίζοντα ομορφιά. Δεν υπάρχουν αυτά δυστυχώς σε αυτά τα περίοπτα σώου γιατί απλούστατα είναι εγκλωβισμένα και καθόλου στην ουσία περίοπτα
η εικονα ειναι ενα πινακακι που εφτιαξα για το εξωφυλλο του βιβλιου που ετοιμαζουμε με τον Γ.Γιαννόπουλο http://georgegiannopoulos.blogspot.com/ ..που λεει παρεπιπτοντως υπεροχα λογια..απολυτως αντιτηλεοπτικα...Εφτιαξα λοιπόν αυτην την εικόνα δημιουργωντας αιχμες με τη βοηθεια του υπολογιστικου εργαλειου επεξεργασιας εικονας που μαθαινω σιγα σιγα..και ειναι μια ας πουμε αλλοιωση της φωτογραφιας που εικονογραφουσε το προηγουμενο ποστ 24.1 για την καταναλωση.. και ειναι η θεα απο το καστρο του Ντουινο.. Σαν να λεμε αυτα εβλεπε ο Ριλκε οταν εγραφε εκει τις Ελεγειες του Ντουινο..και σιγουρα δεν εβλεπε τηλεοραση αλλα χρωματα και ηλιο. Το ποστ αναδημοσιευται στο μπλογκ του φιλου Γιαννη Σακιωτη http://sakiotis.blogspot.com/ και στις Απόψεις του http://www.goculture.gr/story.aspx?s_id=1381 Τους ευχαριστω..αποτελει πλεον αναγκη η ελαχιστη χειρονομια της ανοικτης εκφρασης των αποψεων

I don’t watch TV

I wish to thank Elias Verghitsis from Go Culture for translating my post on Greek TV and for posting it at http://www.goculture.gr/story.aspx?s_id=1381
When television and its leading figures adopt populism
I don’t watch TV. I don’t say this out of snobbery but I believe this is my way to defend a minimum sense of good taste and fine judgment. But inevitably as a professional, I have to be informed on matters of massive television consumption in order to see where things go. Unfortunately, it is not surprising that television and its leading figures make everything they can to finally adopt populism and a this-is-what-people-want kind of pseudo-axioms.
But this is not what people want, this is simply what they cook for them and if you’re hungry and there’s nothing else available, you’ll end up eating junk, tinned food or anything that is easy to find at once. This easiness is neither a viewpoint nor an involvement from their side; it is just something you consume simply and effortlessly and I am against anything related to thoughtless consumption of things that caress my ears.
There has been an open debate lately –in blogs too- about this year’s phenomenon of TV shows that always rank high in television rating charts. I’m interested in talking about anything that does not score high because this is where you find the core and the counter-arguments of the matter. Unfortunately, this way or the other, when you really score high –if they allow you to do so- you pay a service to the established system, its ethics and sense of taste (this is what keeps us entertained these days on prime time TV and newspaper leading articles that sell like crazy), which means that both you and the system invent new ways to co-exist one next to the other.
This is exactly what I see as an issue of moral and aesthetic value and this is where I lay my objections to this kind of sensational shows and celebrities who present them. Regrettably, what I describe is not an individual case and this explains why my own TV set at home is treated as a piece of furniture to put things on and clean of the dust from time to time, or serves as a grey mirror that makes me and my boyfriend joke about when we see our funny reflections on it.
This happens only when we sit on the couch, thus we prefer to take short trips to the countryside. This is where we find clean air, different colors and another kind of truth. A truth that television is afraid to present οn its prime time shows because it will most likely contradict the argument that this is the kind of bubble-gum the viewers love to chew.
Every year at the Rhodes festival that I run, the people’s award is the event’s most enterprising and pioneering prize and it is really teaching a lesson to juries that operate in a self-censored way, just like frontline entertainers on TV. What people want –at least those who have the guts to leave their couch- is clean air, oxygen, an open horizon and beauty. Sadly, these are things you do not find in prestigious TV shows because they are simply trapped and in effect not at all prestigious.

Ελεύθεροι Πολιορκημενοι η καταναλωτές τρομοκρατημένοι;

Aξονες της εισήγησης μου στην εκδήλωση - συζήτηση του Όμιλου Προβληματισμού για το Περιβάλλον και την Αειφόρο Ανάπτυξη http://www.opperaa.wordpress.com/ με θέμα:
«Από την Ο ι κ ο ν ο μ ί α στην Ο ι κ ο λ ο γ ί α» Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου, στις 18.00 Aίθουσα Παύλος Ζάνvας Ολύμπιον πλατεία Αριστοτέλους, Θεσσαλονίκη
Ελεύθεροι Πολιορκημενοι η καταναλωτές τρομοκρατημένοι;
Όπως και να χει το φαινόμενο της κατανάλωσης έχει πάρει «τρομοκρατικές διαστάσεις και όχι μόνο δεν διώκεται αλλά ενθαρρύνεται .Όχι μόνο δεν διαχειριζόμαστε το Πλεόνασμα αλλά αθροίζουμε με καταναλωτικό πληθωρισμό την εφήμερη περιουσία μας .Άχρηστη τροφή, άχρηστα αντικείμενα που λόγω της εφήμερης χρήσης τους καταλήγουν στα άχρηστα ,στα σκουπίδια Απορρίμματα.. απορρίπτουμε χωρίς δεύτερη σκέψη τα άχρηστα αντικείμενα που αθροίζουμε για να μην χαρακτηριστούμε εκτός από την ‘τρομοκρατική’ μόδα. Οι οικολογικές επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης, είναι εκτος από τη δημιουργία άχρηστων όγκων απορριμμάτων, η ποιότητά αυτων των απορριματων (πλαστικά, χημικά κλπ), αλλά και το πρόβλημα της παραγωγής άχρηστων προϊόντων σε υπερβολικές ποσότητες, άρα επιβάρυνση του φαινομένου του θερμοκηπίου μέσω της υπερβολικής και άχρηστης παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας. Με άξονα την ταινία Πλεόνασμα του ΙταλοΣουηδου σκηνοθέτη Ερικ Γκαντίνι που τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο φεστιβάλ της Ρόδου http://www.ecofilms.gr/popup2005gr.asp?Year=2004&reqid=32 αναφερόμαστε σε αυτό το οικονομικό κοινωνικό και ψυχολογικό φαινόμενο της κατανάλωσης που με τη διαφημιστική του ‘τρομοκρατικά’ διεισδυτική δύναμη φαίνεται να μην έχει αντίπαλο και δημιουργεί πολίτες με αποκλειστική συνείδηση και ιδεολογία, την συνείδηση του τρομοκρατημένου καταναλωτή.
Ποιος μπορεί να είναι ο ρόλος της τέχνης στην αλλαγή αυτής της συνείδησης και στην δημιουργία ‘αντιτρομοκρατικής’ ασπίδας στη κατανάλωση; Πως μπορεί να επαναπροσδιοριστεί ο όρος του ‘στρατευμένου’ καλλιτέχνη σήμερα και πως μπορεί ο ακτιβισμός στα έργα τέχνης και ειδικά στο σινεμα να διατηρούν τα ποιοτικά στοιχεία της συγκίνησης, να αποφεύγουν με ευαίσθητους ελιγμούς της παγίδες της κίτρινης ενημέρωσης και να δημιουργούν βήμα διαλόγου;

η διεθνης κριτικη επιτροπη που βραβευσε το φιλμ στη Ροδο εγραψε τα εξης "In many ways, this is an obvious choice. Surplus is a well made provocative film, using sophisticated editing and clever juxtaposition of images and sound. It boldly confronts major issues, and targets global consumerism in a wasteful world. It’s a polemic film, which skillfully contrasts the differences (and similarities) of two ideologies and their own internal contradictions.Surplus is made with wit and passion, and very powerfully presents its ecological argument."

Ο φιλος και κουμπαρος του αδελφου μου Αλεξανδρος Μπακαλακος ,καθως θα απουσιασει απο την εκδηλωση λογω πρόβας στο Ωδειο..μου εστειλε ενα πολυ ενδιαφερον κειμενο για αυτο το ερωτημα που εβαλα σχετικα με το ρολο της τεχνης το οποιο δημοσιευω στα σχολια αυτου του ποστ και τον ευχαριστω Ελπιζω να αναπτυχθει και στη Θεσσαλονικη ενας εξ ισου γονιμος διαλογος.Οσοι πιστοι και φανατικοι του διαλογου προσερχεστε..

Η φωτογραφια της θαλασσας ειναι η θεα απο το Καστρο του Ντουινο όπου ο Ριλκε εγραψε τις περιφημες Ελεγειες του τις οποιες προτιμω..καθως και τη θεα της θάλασσας απο καθε σειρηνα του καταναλωτισμου

love is such a beautiful thing..sex too!

Την Τεταρτη θα παρω μερος σε μια Προβολή στην Κινηματογραφική Λέσχη Πετρούπολης : Στις 23/1/2008 και ώρα 20.00 θα προβληθεί η μικρού μήκους ταινία μου "Κατά μόνας ηδονές", δειτε προηγουμενο ποστ http://luciarikaki.blogspot.com/2007/11/blog-post_14.html που προβλήθηκε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και η ταινία του Γούντυ Άλεν "Everything you always wanted to know about sex" . Ο Νεστορας Πουλακος που οργανωνει αυτες τις βραδυες στην Πετρουπολη με καλεσε να μιλησω και για τις 2 ταινιες .Ξαναειδα λοιπον χθες την ταινια του Αλλεν και την απηλαυσα πραγματικα θυμιζω λοιπον μερικες ατακες ιστορικες

Απο σκηνη με το μεγαλο Βυζί!! A gigantic tit it looks angry the nipple is getting erect!! Look out for a large female breast
We are up against a very clever tit
When it comes to sex there are something that should always be left unknown


απο τη σκηνη της εκσπερματισης Activate pleasure centre Activate the tongue Maintain hands on breasts Proceed with erection all systems go We have an erection of 45 degrees Prepare for penetration The guys will slam their head over rubber Sperm training school Restimulate stimulation center You took an oath when you entered sperm training Eh we are going to make babies!! I am due to my parents for dinner
What if he is masturbating I don’t want to end up on the ceiling
Απενεχοποιηση λοιπον με την γνωστη αγαπημενη πραξη για να την απολαμβανουμε μονοι μας και με αλλους Και οσοι δεν εχουν δει την ταινια του Αλλεν αξιζει..το χιουμορ του ειναι αξεπεραστο

με δάχτυλα γεμάτα παραμύθια σε αγγίζω

Yπάρχουν μερικά βιβλία που δεν θα ήθελες να τελειώσουν ποτέ
έτσι να σε χαϊδεύουν γιά πάντα τρυφερά.
Υπάρχουν μερικά χάδια που δεν θα ήθελες να τελειώσουν ποτέ
έτσι να σε διαβάζουν για πάντα με ιερή περιέργεια
με δάχτυλα γεμάτα γράμματα και παραμύθια
σε αγγίζω
και οι παλάμες νανουρίζουν
με χαϊδολογήματα
το τρυφερό δέρμα
Μια περιουσία από τα ταξίδια της ζωής είναι τα παραμύθια
Τα παραμύθια είναι παιχνίδια με τις λέξεις και τους μύθους
Εισαγωγή απο το βιβλίο μου με παραμύθια που εγραψα μολις τελειωσε με θεα τη θαλασσα και μνημη απο εκείνον τον γαλαζιο οριζοντα που τροφοδοτησε την εμπνευση. Εκεινος ξερει..

Vulnerability and a cry for protection

Yesterday I watched Jan van der Berg's film Silent snow http://www.silentsnow.org/which we are going to include in this year's Ecofilms Festival http://www.ecofilms.gr/ An Inuit search for solutions to the chemical poisoning of the world. .Against a background of melting ice Silent Snow focuses on a prelude to a worldwide problem of dramatic proportions: the poisoning of humans and animals by dangerous pesticides like DDT (Persistent Organic Pollutants – POPs). Via currents in the ocean they reach the artic where they accumulate in plankton, fish and bigger animals like seagulls and polar bears. But they also travel through the air as they attach to snow and end up in the environment when the snow melts. Inuit in Greenland eat the fat of seagulls and whales which used to protect them against diseases and provided vitamins lacking elsewhere in their frozen country with little eatable vegetation. Now however, it ruins their health because the chemicals accumulate especially in this fat. Women in Greenland should no longer breastfeed, men are confronted with fertility problems and research shows that especially children are harmed the most. High POP levels in bloodstreams lead to a significantly lower IQ in children and in the Inuit communities already twice as many girls as boys are being born. And even though the first signs of this pollution have become especially visible in the artic, the pesticide pollution will sooner or later affect the entire world. Ecofilms will also screen this year Werner Herzog's beautiful last film shot in Antarctica Encounters at the End of the world http://luciarikaki.blogspot.com/2007/12/we-have-to-declare-holy-war-against.html
These films reminded me of the campaign Greenpeace did this summer with S.Tunick on another global issue
The humans will be vulnerable just as the glacier is vulnerable The softness of the bodies and the hardness of the glacier and how this glacier is weakening
Human artwork and reaction to what is happening Spencer and around 600 people ventured with Greenpeace to the Aletsch Glacier in Switzerland.The installation was part of a Greenpeace campaign to raise awareness of global warming. Vulnerability......... and a cry for protection...by Patsie M. The Aletsch glacier, Greenpeace, Spencer Tunick and 600 naked models. Are they not the best ingredients to raise a powerful interest against the frighteningly increasing global warming ? Although the Aletsch glacier still shows us his overwhelming savage beauty, Greenpeace looks with fear and a great concern to this exponential beautiful but steadily decreasing giant.Definitely, Greenpeace needs a helping hand. Is Tunick, with his already legendary small ladder and loud-hailer, not exactly the one they need? After all he is an amazing artist blessed with an intriguing view, and the ability to masterly bring out all force of an image with just one click. Again the images of his installations on the glacier don't lie. People, naked and stripped off of all modern accessories, look like the little fragile cavemen who once roamed the glaciers to conquer the world.We are still as surprised and overwhelmed as our ancestors before, and very, very aware of our smallness in the ice- desert. As if it were an echo, we still can peer in this long gone times....Isn't it just this particular image with which Tunick zooms in on our past and engraves it forever in our mind? http://www.thespencertunickexperience.org/

3 passions.. the longing for love, the search for knowledge, and unbearable pity for the suffering of humankind

my brother according to Hari This is what Hari, my brother's best man at the wedding..said about Thanassis..my brother..I treasure his words which are definately worth reading again and again.....as he demonstrates in a poetic, yet intellectual and finally very moving way, elements about a beautiful soul in constant search of the three passions.. Hari said: It is my honor to etch a portrait of my friend Thanassis, for he is a man of great beauty. I’m honored twice today, since Aisling and Thanassis are my family in Arizona.
Let me begin by using the words of the English philosopher, Bertrand Russell. He said: “Three passions, simple but overwhelmingly strong, have governed my life: the longing for love, the search for knowledge, and unbearable pity for the suffering of humankind.” Thanassis embodies this sentiment completely. But, what does it mean for him to be in love, to seek truths, and to be kind? These are not a simple set of rules that he applies with unflinching precision.
Thanassis is a post-modern man, with a complex soul. He is blessed with an incisive intellect and great kindness. It is easy to judge him on his manifestation – a specific set of acts at a particular time. But to do so, is to be frustrated – over time, there will appear a contradiction that is not easily resolvable. The complexity to Thanassis’ soul arises out of its structural consistency. What is the consistent about his soul is its dynamics – change arises out of a respectful, negotiated interaction with the other – his loved ones, and the world itself. The complexity is a reflective sum of all the interaction histories with his family, his loved ones and the world.
Interaction with him is often complicated and dizzying – since most of us, are looking for consistency in the manifestation. We typically seek a set of observable rules to anchor the relationship, which enables us to the parse the other. With Thanassis, since the structural consistency of the soul is hidden, it is easy to be hurt or be angry when interacting with him.
Thanassis understands fully well that the negotiated, dynamic space that his soul inhabits, must co-exist with a world looking for order in the manifestation. What makes him beautiful is that he is at peace with the complexity that he embodies – he refuses to regress to simplicity.Thank you Hari for as long as we are around we need to celebrate life at it's best..embrace it's beauty..as rain is what we will make when we embrace the clouds and who does not need the rain's fertile humidity.Please stick to hope and your trust to the beauty of life It is the only thing which can keep us going and the poetry that this beauty generates in us We are all thirsty for beauty..If we drink our tears we will discover in their taste the beauty of our soul.Thank you Hari for being so generous with Thanassis and all of us It is so comforting that I know he has such a treasure soul for a friend in Arizona.I already miss you guys..Take care.. Hari's picts a must see!! http://www.flickr.com/photos/harisundaram/

αν δεν εισαι βροχη αγαπη μου Γινε δεντρο..Γονιμο..γινε δεντρο

Λοιπον αυτο ηταν Το αδελφακι μου παντρευτηκε και μαλιστα στην Ιρλανδια την Αισλιγνγκ που στα Ιρλανδικα σημαινει οραμα.Παντρευτηκε το οραμα του το αδελφακι μου να τον συντροφευει εκει στην μακρυνη ερημο της Αριζονα,που αποφασισε τυχη αγαθη να στησει το σπιτι του.Εδω στο μεταιχμιο του χρονου βρεθηκαμε εκει παιδικοι φιλοι απο τα μικρατα μας, γονεις και αλλοι αγαπημενοι αγνωστοι στην αρχη μαζυ μας που τελικα μεσα απο τα γαμηλιο γλεντι γιναμε, γνωστοι.Το τραγουδι και ο χορος μας εφερε κοντα, μοιραστηκαμε τον ιδρωτα τη χαρα και στο τελος, τα δακρυα..Πως το ειπε αυτο ο Δημητρης;..πως την ειπε εκεινη την ευχη, που εκανε τον αδελφο μου να πλανταξει εκει αναμεσα στις επισημες χαιρετουρες; Εκλαψε οπως οταν κλαιγαμε μωρα για διαφορες απωλειες και ρουφουσαμε τη μυτη μας, για να μαζεψει τα δακρυα, αλλα που να μαζευτουν εκεινα! Απο το τοπιο του προσωπου, κατ'ευθειαν στην ευφορη γη της καρδιας ετρεχαν να βρεθουν, να γονιμοποιησουν την καρδια κι αλλο, κι αλλο, κι αλλο. Ολοι αυτοι εμεις λοιπον, βρεθηκαμε πριν φυγει ο χρονος, να τον αποχαιρετησουμε και να χαιρετησουμε τον κοινο δρομο των παιδιων και να γνωριστουμε ,να γνωριστουμε ξανα, τωρα που ο χρονος μας στερησε την καθημερινη επαφη και ο καθενας κατεστρωσε το δικο του δρομο..Αλλα να που ο κοινος τοπος εξακολουθει να μας ενωνει και απο κει μεσα να βρισκουμε να τα κοινα μας μονοπατια. Και αν γεματα δακρυα χαρας τα μονοπατια..και τι με αυτο; Δεν μας νοιαζουν αυτες οι υγρασιες ,γιατι εξασφαλιζουν την ευφορη μας υπαρξη κι αλλα να'ναι τα δακρυα αυτα, κι αλλες να ειναι οι αγκαλιες.. και τα σκουρα ματια του Χαρυ να αναρωτιουνται μα πως γνωριζομαστε ετσι καλα. ενω δεν ξερει ο ενας τον αλλον.. και πως εμπιστευομαστε ετσι τα δακρυα μας ο ενας στον αλλον και δεν μας νοιαζει που λεκιαζουν τα πουκαμισα Κατι αναμεσα απο τον ιδρωτα του χορού και την υγρασια των δακρυων. Ασπιδα τα δακρυα και ετσι αψηφουμε το κρυο και καθε δυσκολια..Καλο δρομο..ετσι κι αλλιως στην Αριζονα κανει ζεστη. Το ποιημα στην εικονα των παιδιων ειναι του Μαχμούντ Νταρουίς Αξιζει να το διαβασετε ολο στο υπεροχο http://www.e-poema.eu./poem.php?id=97&pid= και παλι καλη χρονια και μη φοβαστε τα δακρυα φροντιζουν την υγρασια της γης, της καρδιας και αρα την ευφορη μας υπαρξη. Αρκει να ειναι πολλα και να εχουν ορμη ....στην μικρη εικονα μου η μανα μου δινει ενα χαδακι εν ειδη τρυφερου χατσουκιου...στο αδελφακι.. more fotos http://www.flickr.com/photos/alex_bak/ http://www.flickr.com/photos/harisundaram/

this last pict is made by Dimitris Lappas while we cut the Greek vasilopitta in St Patrciks Square at New Year's Eve..and the winner is! love beauty and friendship!