Γιορτή Ντοκιμαντερ στο Φιλίπ

Μια εβδομάδα με πολλές ταινίες ντοκιμαντέρ, ανάμεσα τους ταινίες ‘απαγορευμένες’ που θα παρουσιαστούν σε πρώτη δημόσια προβολή. Συζητήσεις, πολλές εκπλήξεις και απρόοπτα.
Μια αναπάντεχα γενναιόδωρη κίνηση των σκηνοθετών που διαχειρίζονται στο ΣΙΝΕ ΦΙΛΙΠ έδωσε φιλόξενη στέγη σε πολλές ταινίες ντοκιμαντέρ που αναπάντεχα επίσης κρίθηκαν ακατάλληλες για το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα ανοίξει σε λίγες μέρες τις πύλες του με ‘εξόριστο’ ένα μεγάλο μέρος της φετινής παραγωγής. Μαζί με τις απαγορευμένες ταινίες και ορισμένοι σκηνοθέτες Ρ.Μανθούλης, Λ. Ξανθόπουλος, Γ.Καρυπίδης, Α.Παπαηλιού, Λ.Παπαστάθης, Δ.Σπύρου, Τ.Ψαρράς με τη συμβολική συμμετοχή τους στηρίζουν την πρωτοβουλία.

14 δίωρα προβολών συζητήσεων και εκπλήξεων προγραμματίζουν 14 σκηνοθέτες με άξονα τις ποικίλες θεματικές που τοποθετούν οι ταινίες τους. Όλες οι ταινίες αντιμετωπίζουν με ευαισθησία τα θέματα της κοινωνίας και του ανθρωπισμού (οικολογία, πολιτική, ιστορία, μετανάστευση, ισότητα, δημοκρατία, ελεύθερη έκφραση και τέχνες) και υπηρετούν με προσήλωση το δημιουργικό ντοκιμαντέρ που διαφοροποιείται με άποψη και συνέπεια από το τηλεοπτικό ρεπορτάζ. Στην εποχή που χαρακτηρίζεται από την παροχή τηλεοπτικών υποπροϊόντων επισημαίνουμε εδώ με τη πλειοψηφία των επιλογών μας την ουσιώδη διαφορά μεταξύ του τηλεοπτικού ρεπορτάζ και της ταινίας του δημιουργού.

Οι προβολές θα ξεκινήσουν την Πέμπτη 6 Μαρτίου με προβολή της ταινίας
Ο κινηματογράφος του πραγματικού στην οποία ακούγονται οι απόψεις για το ντοκιμαντέρ των Ζαν Ρους,Γιόρις Ιβενς,Νάγκισα Οσιμα,Ανρί Στροκ,Εντγκαρ Μορέν κι άλλων δημιουργών Στη Γιορτή ντοκιμαντέρ συμμετέχουν με ταινίες τους οι σκηνοθέτες
Νίκος Αλευράς
Μαριάννα Αστρακά
Λεωνίδας Βαρδαρός
Λένα Βουδούρη

Αιμιλια Γιαννούκου
Νίκος Θεοδοσίου
Παναγιώτης Ευαγγελίδης
Νικος Ζωιόπουλος

Δέσποινα Καρβέλλα

Ροβήρος Μανθούλης
Κώστας Μαχαίρας
Βασίλης Μεντόγιαννης

Πανδώρα Μουρίκη
Λευτέρης Ξανθόπουλος
Mάνος Παπάδακης
Αλέξανδρος Παπαηλιού

Αλεξανδρος Παπανικολαου
Λάκης Παπαστάθης
Λουκία Ρικάκη

Ευα Στεφανή

Τακης Σακελλαρίου
Χαρά Φράγκου-Δήμητρα Ζήρου

Η Γιορτή Ντοκιμαντέρ είναι συνέχεια της αυθόρμητης κινητοποίησης των ντοκιμαντεριστών με αφορμή στις αυθαιρεσίες του και την λανθασμένη πολιτική του Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Με την πεποίθηση ότι το κοινό βρίσκεται πάντα εκεί έτοιμο και όλο και πιο ανήσυχο, αναζητά και θέλει να δει τον δημιουργικό εκείνο κινηματογράφο ο οποίος τολμά να διαφοροποιηθεί από τη αισθητική και ηθική στάση της μικρής οθόνης, καθώς εξυπηρετεί μια εντελώς άλλη αισθητική και ηθική λειτουργία, η άτυπη πρωτοβουλία σκηνοθετών καλεί όλους τους ανήσυχους θεατές που καλλιεργούν ακόμη μια περιέργεια για το διαφορετικό, να παρακολουθήσουν τις προβολές κάθε βράδυ.

ΓΙΟΡΤΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ 6-12 Μαρτίου

απο τις 7+30 Ως ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΦΙΛΙΠ Θάσου 11 Πλατεία Αμερικής

τηλ.210.8647444 Ενιαίο εισιτήριο 5 ευρώ

στην εικόνα η ατυπη ομαδα πρωτοβουλιας που ανελαβε να φτιάξει τη γιορτη και στην αλλη πινακας του Βιετναμεζου μεταναστη στην Αυστραλια Σάουν Ταν απο την 'απαγορευμενη' στο φεστιβαλ Θεσσαλονικης ταινία μου ΗΤΑΝ Ν Α ΦΥΓΩ

απολαυστικο ρεπορτάζ για τα προσφατα συμβαντα του Bosko στο μπλογκ του στα http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2008/03/blog-post.html
http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2008/02/blog-post_4469.html
http://bosko-hippydippy.blogspot.com/2008/03/seven-film-gallery.html
και δειτε και τα βιντεο που προτεινει στα σχολια του

DrEipidis http://www.youtube.com/watch?v=VH2nQHPs4aA

street fight http://www.youtube.com/watch?v=sQSmc1o79hc

Οι απαγορευμενες Ταινιες..

Κανουμε μια ταινια και μετα κανουμε τον ίδιο η και περισσοτερο κοπο για να εξασφαλισουμε την αξιοπρεπη προβολή της .Η ταινια μου Ηταν να Φυγω -φωτο- κοπηκε απο το φετεινο Φεστιβαλ της Θεσσαλονίκης μαζυ με αλλες 50! και 15 περιπου επιπλεον θεωρηθηκαν ακαταλληλες για το Διεθνες προγραμμα.Ετσι καποιοι απο εμας αποφασισαμε να διαμαρτυρηθούμε με αυτο το κειμενο ΕΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ , ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΣΤΟ http://cinemaingreece.blogspot.com/ΜΕ ΠΛΗΡΕΣ ΟΝΟΜΑ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΛΙΣΤΑ ΘΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΤΑΙ ΤΑΚΤΙΚΑ. Υπαρχει και σχετικο αρθρο στην Ελευθεροτυπια σελ 22 και 43. http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=25.02.2008,id=70022632

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=25.02.2008,id=62254184

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=25.02.2008,id=75815784

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,dt=25.02.2008,id=92217576

ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΝΕΟ ΜΠΛΟΓΚ ΜΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΓΡΑΨΤΕ ΕΚΕΙ http://cinemaingreece.blogspot.com/

Ιδου το κειμενο μας

Οι απαγορευμενες Ταινιες.. Τοπίο στην ομίχλη των προγραφών ενος διευθυντη
Διαπιστώνουμε για μια ακόμη φορά την υποτίμηση του ελληνικού ντοκιμαντέρ.
Σε μια χώρα που η παραγωγή των ταινιών ντοκιμαντέρ γίνεται με ελάχιστα μέσα, παρατηρείται το φαινόμενο, το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που οργανώνει την πιο μεγάλη εκδήλωση για το κινηματογράφο να υιοθετεί απόλυτα επιθετικό ρόλο απέναντι στο Ελληνικό ντοκιμαντέρ.
Το φετινό ρεσιτάλ επιλογών του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ξεπερνάει κάθε προηγούμενο !
Στην εποχή της απόλυτης κρίσης ιδεών, θεσμών, νοημάτων ο Δ/ντής του φεστιβάλ αγνοεί και στην ουσία ακυρώνει την πλειοψηφία των γνωματεύσεων της ‘γνωμοδοτικής’ επιτροπής την οποία ο ίδιος όρισε, καθώς είναι βέβαια ανθρωπίνως αδύνατον να δει μόνος του τις 1200 ταινίες που κατετέθησαν φέτος στο Φεστιβάλ. Χωρίς κανένα πρόσχημα και χωρίς βέβαια να έχει τη δυνατότητα να διαμορφώσει προσωπική γνώμη για την κάθε ταινία αφού δεν προλαβαίνει να τις δει, κόβει από όλα τα προγράμματα του Φεστιβάλ, Διεθνές, Πανόραμα κλπ μεγάλο μέρος της ελληνικής παραγωγής .
Ενώ φέτος υπάρχει αύξηση του συνολικού αριθμού ταινιών που θα προβληθούν στο φεστιβάλ συγκριτικά με πέρσι , υπάρχει σαφής μείωση των ελληνικών και συγκεκριμένα. Αύξηση των ξένων ταινιών κατά 70.Μείωση των ελληνικών ταινιών κατά 48.Από τις 87 ελληνικες ταινιες που υποβλήθηκαν φετος μολις 37 θα προβληθουν στο φεστιβαλ

Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, παρ΄ολο που ο νόμος υποχρεώνει ΄΄βιαιως΄΄ τις Ελληνικές ταινίες ντοκιμαντέρ που θέλουν να διαγωνιστούν στα Ετήσια Κρατικά Βραβεία να περνούν πριν, θέλουν δεν θέλουν, από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, ο Διευθυντής του, καταργώντας την κρίση της γνωμοδοτικής-προκριματικής επιτροπής, αποφασίζει αυτός μόνος για την οριστική απόρριψη των ταινιών ντοκιμαντέρ από τα Κρατικά βραβεία Αυτό το παράλογο σχήμα παγιδεύει την Ελληνική ταινία και λειτουργεί απολύτως αντιδημοκρατικά. Ώριμο αίτημα αφού καταργηθεί ο νομός να αλλάξει ο κανονισμός του φεστιβάλ για παράδειγμα η ομόφωνη απόφαση της Γνωμοδοτικής επιτροπής να δεσμεύει τον καλλιτεχνικό διευθυντή για το τμήμα στο οποίο θα προβληθεί η ταινία αλλά και για τη συμμετοχή της στα βραβεία FIPRESCI. Μέχρι τώρα ο διευθυντής αποφασίζει μόνος του για το ποιες ταινίες θα διαγωνιστούν στα βραβεία FIPRESCI και κρατάει πάντα τον κατάλογο τους κρυφό!

Από τις επιλογές των τελευταίων ετών του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ διαπιστώνουμε μια στροφή στις τηλεοπτικές παραγωγές- ρεπορτάζ . Περίπου 80 τηλεοπτικά επεισόδια-δημοσιογραφικά ρεπορτάζ προβλήθηκαν πέρσυ. Επίσης τα τελευταία χρόνια, τα κεντρικά αφιερώματα του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ γίνονται σε δημοσιογράφους της τηλεόρασης. Ο ίδιος ο διευθυντής σε συνέντευξη του στην επίσημη εφημερίδα του Φεστιβάλ υποστηρίζει ότι ο στίβος του ντοκιμαντέρ έχει μεταφερθεί πλέον στη μικρή οθόνη.. Γιατί τότε επιμένει να οργανώνει ένα κινηματογραφικό Φεστιβάλ;

Απαιτούμε το φεστιβάλ ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης-που είναι ο μόνος επίσημος θεσμοθετημένος και επιδοτούμενος θεσμός για το ντοκιμαντέρ του ΥΠΠΟ- να κάνει το απολύτως αυτονόητο. Να φιλοξενεί τα ντοκιμαντέρ της πρόσφατης ελληνικής παραγωγής κάθε έτους και να λειτουργεί ως ένα υγιές φόρουμ ανταλλαγής ιδεών, τεχνικών προσεγγίσεων, θεματολογίας κλπ. Να ενισχύει έτσι τα κίνητρα και τη δημιουργικότητα της Ελληνικής παραγωγής. Όχι να συμβάλλει με λογικές προγραφών στη περιθωριοποίηση της.

Σε μια εποχή κατά την οποία οι περισσότερες εκδοχές της τέχνης, απεκδύονται τον πρωταρχικό τους ρόλο, εκείνον της αμφισβήτησης, για να παραδοθούν όλο και περισσότερο στην εμπορευματοποίηση, υπάρχουν ακόμη πολλοί Έλληνες σκηνοθέτες με ευαισθησία στα θέματα της κοινωνίας και του ανθρωπισμού που υπηρετούν με προσήλωση το ντοκιμαντέρ. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης επιθυμεί να μην φιλοξενήσει αυτές τις προτάσεις αλλά να την ρίξει στο Καιάδα του ακατάλληλου. Αυτό είναι από κάθε άποψη απαράδεκτο και απαιτούμε να διορθωθεί με άμεση κινητοποίηση της διεύθυνσης του φεστιβάλ και του Διοικητικού Συμβουλίου του Οργανισμού. Όλοι οι φορείς του κινηματογράφου είναι απαραίτητο να συμβάλλουν αποφασιστικά στην αλλαγή του νομού και στην αποκατάσταση της αδικίας που διαπράττεται με αυτές τις τακτικές

Δεν νοείται το Επίσημο φεστιβάλ της χώρας να προγράφει ως ακατάλληλη την πλειοψηφία της Ελληνικής παραγωγής του ντοκιμαντέρ και να μην της δίνει ούτε καν μια ευκαιρία προβολής και παρουσίασης της στο κοινό και τους επαγγελματίες. Οι Ελληνικές ταινίες ντοκιμαντέρ οι οποίες ταξιδεύουν σε διεθνή Φεστιβάλ, πωλούνται στο εξωτερικό, δεν γίνονται αποδεκτές στην ίδια τους τη χώρα! με τη μονομερή απόφαση ενός διευθυντή ο οποίος ούτε σέβεται τη χώρα ούτε τις απόψεις των επαγγελματιών που υποτίθεται ότι εμπιστεύθηκε για να τον συμβουλεύσουν.
Η Διευθύντρια του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης που συνυπογράφει τις απορριπτικές επιστολές του Φεστιβάλ είναι σύμφωνη με αυτή την τακτική; το ΥΠΠΟ συμμερίζεται αυτή την ιδιότυπη εφαρμογή πολιτικής πολιτισμού που εφαρμόζει ο Διευθυντής του φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ; Έτσι θα δημιουργηθούν κίνητρα για να ενθαρρυνθεί η ελληνική παραγωγή;

Ο μόνος στόχος του είναι οι μετακλήσεις ξένων ταινιών και ο προγραμματισμός πολλαπλών επεισοδίων τηλεοπτικών σειρών δημοσιογραφικών εκπομπών ; Που ακριβώς εστιάζουν τα καλλιτεχνικά πολιτικά και κοινωνικά κριτήρια αυτής της διοργάνωσης; Στις προγραφές;

η απεριγραπτα επιθετικη απαντηση στην επιστολή μας του Διευθυντη του φεστιβαλ δημοσιευεται στην Ελευθεροτυπία http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=95106328

και η προσωπικη ματια της Β.Γεωργακοπουλου τοποθετειται http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=21452440

Ο Λάκης Παπασταθης απαντά

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=51013208

ο Λευτερης Ξανθόπουλος απαντα και αυτος με επιστολη του
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=31746216
και μετα απο αυτα.. 64 υπογραφουν ως τώρα
Νικος Αλευρας
Μαριάννα Αστρακά

Νίκος Αναγνωστόπουλος
Μανώλης Ανδριωτάκης
Λεωνιδας Βαρδαρος
Λενα Βουδούρη
Νικος Βουτενιωτης

Μιχάλης Γαλανάκης
Ηλίας Γιαννακάκης
Μαθιος Γιαμαλακης
Λευτερης Δανίκας
Προκόπης Δάφνος
Παναγιωτης Ευαγγελίδης

Δήμητρα Ζήρου

Νικος Ζωιοπουλος
Νικος Θεοδοσίου

Μενης Θεοδωριδης
Σταυρος Ιωαννου
Ευη Καραμπάτσου
Δεσποινα Καρβελλα
Γιώργος Καρυπίδης
Δεσποινα Κονταργυρη
Σπύρος Κόκκας

Βασιλης Κολοβός
Δημήτρης Κουτσιαμασάκος

Κωσταντίνος Κωνσταντόπουλος

Αλέξανδρος Λαμπρινίδης

Bασίλης Λουλές
Γιάννης Λεοντάρης

Βασίλικη Μαμαλούκου

Ροβήρος Μανθούλης
Θοδωρος Μαραγκος
Αντρεας Μαριανος
Γιαννης Μαυρογενης
Κωστας Μαχαίρας
Μαριάνθη Μενεγάκη

Πανδώρα Μουρίκη
Κώστας Μπάκας
Αντωνης Μποσκοιτης
Γιάννης Μπουγιούκος

Γιάννης Νταρίδης
Λευτερης Ξανθοπουλος
Γιάννης Οικονομίδης

Aνδρεας Παγουλάτος

Αλεξανδρος Παπαηλιου
Αποστολία Παπαιωάνου

Λακης Παπασταθης
Σοφια Παπαχρηστου
Μαρία Πολυχρόνη
Λουκία Ρικακη
Κωστής Σαββιδάκης

Τάκης Σακελλαρίου

Θανάσης Σκρουμπέλος
Αγγελος Σπάρταλης
Δημλητρςη Σπύρου
Σπυρος Ταραβήρας
Βαγγελης Φαμπας
Χαρά Φράγκου

Γιαννης Φραγκουλακης
Κώστας Χαραλάμπους
Γιωργος Χελιδονιδης
Σταυρος Ψυλλάκης

ας δημιουργησουμε προσφορες εικονες films could cause a revolution and they don’t

Ο κινηματογραφος ως μαζικο θεαμα δημιουργει προτυπα αισθητικα,ηθικα και οποτε μοιραια συμπεριφεριολογικα και κατ επεκταση καταναλωτικα.Αναλογα με την αισθητικη και ηθικη σταση των παραγωγων και των δημιουργων μιας κινηματογραφικης ταινιας αναλογο θα είναι βεβαια και το αποτελεσμα και αναλογη θα είναι και η αντανακλαση του στη συμπεριφορα του κοινου και στα ερεθισματα που θα του δωσει

Τα περισσοτερα κατασκευασματα των αμερικανικων στουντιο σχεδιαζονται με επιστημονικη ακριβεια για να οδηγησουν το κοινο σε συγκεκριμενες συμερπιφορες Το κυκλωμα διανομής που διοικειται από καρτελ εμποδιζει ολο και πιο πολύ την εκοδο στις αιθουσες των ανεξαρτητων εκεινων φωνων- ταινιων που διατυπωνουν ανενταχτες φωνες που ανησυχουν για τα πραγματα όπως είναι.Ομως αυτές οι φωνες αντικεινται στα συμφέροντα του καταναλωτισμου και για αυτό περιθωριοποιούνται

Ευτυχως υπαρχουν ακομη ανεξάρτητες διεξοδοι όπως είναι ορισμενα φεστιβαλ κινηματογράφου λεσχες και αλλοι φορεις που φιλοξενουν αυτες τις ταινιες και αποδεικνύουν με τις προβολες τους ότι το κοινο είναι εκει πιο ανησυχο από ποτε τολμα και θελει να δει πολιτικο κινηματογραφο ο οποιος με τολμη να υπογραμμιζει τα καως κειμενα.Καθε χρονο στο φεστιβαλ της Ροδου http://www.ecofilms.gr/ το οποιο διευθυνω διαπιστωνω με πολύ μεγαλη χαρα ότι το βραβειο κοινου πηγαινει στις πιο τολμηρές αισθητικα και πολιτικα ταινιες του προγράμματος και παντως παντα σε ταινιες που είναι ριζοσπαστικες σε σχεση με την τρέχουσα αντιληψη της κινηματογραφικης γραμματικης που φιλοξενουν οι αιθουσες που μυριζουν ποπ κορν από χιλιομετρα και η τηλεόραση που στοχευει να μας βιδωσει στον καναπε για να μην ενοχλουμε όταν κυκλοφορουμε εξω αδεσποτοι. Στο Φεστιβαλ της Ροδου συγκεντρώνουμε με μεράκι,εξαντλώντας κάθε μορφή περιέργειας ταινίες από όλο τον κόσμο που υπογράφουν δημιουργοί με υπογραφές που θα χαρακτήριζα ‘στρατευμένης αισθητικής’

Την αισθητική αυτή στράτευση αναζητούμε αλλά και την καλλιτεχνική και κοινωνική τοποθέτηση που χαρακτηρίζεται από μια εξ ίσου στρατευμένη ηθική αφιερωμένη στα κοινά.

Η κοινή μας περιουσία η φύση ανήκει απλόχερα και γενναιόδωρα σε όλους και όλοι έχουμε αμέριστη ευθύνη να προστατεύσουμε την ισορροπία της. Και εμείς οι ενδιάμεσοι της τέχνης ακόμη παραπάνω. Δημιουργικά ντοκυμαντέρ, ταινίες μυθοπλασίας,πειραματικές ταινίες , οι οποίες μας ταξιδεύουν σε μέρη απροσδόκητα, και ανοίγουν καινούρια παράθυρα στη σκέψη.

Στην εποχή που χαρακτηρίζεται από την παροχή τηλεοπτικών υποπροϊόντων επισημαίνουμε εδώ με τη πλειοψηφία των επιλογών μας την ουσιώδη διαφορά μεταξύ του τηλεοπτικού ρεπορτάζ και της ταινίας του δημιουργού. Το πρώτο μπορεί να είναι άρτιο και ενημερωτικό, αποκαλυπτικό κάποιες φορές, αλλά δεν προτείνει αισθητική και ιδεολογική παρέμβαση στην πραγματικότητα, όπως η δεύτερη. Το πρώτο ως προϊόν, «καίγεται» γρήγορα στο γυαλί, ενώ η δημιουργική ταινία αποτελεί αισθητική, και πολιτική πρόταση και ως τέτοια , καθίσταται αποσκευή μνήμης των θεατών οι οποίοι βιώνουν από κοινού στη κινηματογραφική αίθουσα τη θέαση των ταινιών. Στο πλαίσιο της ‘πολιτείας’ του φεστιβάλ τολμούν τον διάλογο γύρω από τη θεματική και την αισθητική των ταινιών . Αυτό είναι που διαφοροποιεί και δίνει κοινωνικό χαρακτήρα σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ.Η κοινωνία σήμερα έχει ανάγκη από αντιστάθμισμα στη κατανάλωση «έτοιμων» οπτικοακουστικών λύσεων που προτείνουν τα μέσα εν είδη ταχυφαγητού.
Επισης με μεγαλη χαρα διαπιστωσα φετος –πρωτη χρονια που καθιερωθηκε το βραβειο κοινου σε ένα από τα μεγαλα εμπορικα φεστιβαλ εκεινο του Ντουμπαι -στο οποιο εργαζομαι και εχω την ευθυνη των ντοκυμαντερ που προβαλλονται εκει- ότι το βραβειο κοινου πηγε σε μια αντιπολεμικη ταινια ντοκυμαντερ που ειχα προτεινει. http://luciarikaki.blogspot.com/2007/12/war-dance-wins-diff-peoples-choice.html Αυτο για μια ακομη φορα επιβεβαιωνει ότι σε οποιο μερος της γης το κοινο του σινεμα είναι ανησυχο μπορει να πιπιλαει τις καταναλωτικες καραμελες του Χολλυγουντ μολις όμως αναγνωρισει μια ειλικρινη καταθεση σε μια ανεξαρτητη πολιτικη ταινια είναι εκει για να την χειροκροτησει και να την υιοθετησει Γιατι το κοινο ειμαστε εμεις ανησυχοι αλλα πολιορκημενοι Ελευθεροι? Αλλα πολιορκημενοι από σειρηνες που αλλοτε επιλέγουμε και αλλοτε απλα δεν αποδιωχνουμε.
Εχουμε ευθυνη ως κοινο και ακομη μεγαλυτερη ευθυνη εχουμε ως δημιουργοι να παραγουμε σκεψη και ταινιες αντιθετες στη διαβρωτικη ροη που εχουν αποκτησει τα πραγματα

Οι εμπορικές επιτυχίες που γνωρίζει τελευταία το ελληνικό σινεμά οφείλονται στο ότι έχει επαναδιαπραγματευτεί κάποια υλικά της γραμματικής του και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού Όμως αυτή η εμπιστοσύνη που κερδήθηκε τόσο δύσκολα θα χαθεί εάν αναπτυχθεί πολύ αυτή η ροπή των ταινιών με αμιγή εμπορικό προσανατολισμό. τηλεοπτικό καστ και ευκολίες στο σενάριο και κυρίως στη φόρμα που αλληθωρίζει προς το τηλεοπτικό προϊόν προκειμένου να γίνεται πιο- ας πούμε όπως λένεεύπεπτο, άρα και καταναλώσιμο. Το σινεμά οφείλει να είναι πιο προκλητικό στη φόρμα και στην αναζήτηση και στο περιεχόμενό του.

Η κάθε ταινία συναντάει τελικά το κοινό της μες το χρόνο με πολλούς και εναλλακτικούς τρόπους. Όσο αδυσώπητο και «κλειστό» να είναι το τοπίο της παραδοσιακής διανομής, έχω εμπιστοσύνη ότι οι εναλλακτικοί τρόποι διανομής μπορουν να δράσουν αποφασιστικά στο να συναντηθεί η ταινία με το κοινό της. Παντού υπάρχει χώρος και για την εμπορική παράμετρο, αλλά δεν μπορεί να γίνεται αυτοσκοπός και να μην αφήνει χώρο σε τίποτα άλλο. Έχουμε ευθύνη όλοι να μην ενδώσουμε στις σειρήνες του καταναλωτισμού, γιατί απεμπολούμε τη σχέση μας με τη τέχνη και την υποχρέωση μας απέναντι στη κοινωνία: να πηγαίνουμε ως ανήσυχοι πολίτες τα πράγματα όλο και πιο μπροστά. Αυτός υπήρξε ανέκαθεν ο ρόλος της τέχνης. Ο καναπές είναι για άραγμα. Η τέχνη είναι για ξεσήκωμα. Κι εμείς οφείλουμε να είμαστε πολίτες ανήσυχοι. Να ξεσηκώνουμε τους υπόλοιπους να απαιτούν καλύτερα πράγματα από τη ζωή τους. Να μην συμβιβάζονται, να μην λουφάζουν στον καναπέ, να περπατούν έξω, στο δρόμο, στη φύση. Να μην περιορίζουν τη φαντασία ή την περιέργειά τους. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στη συνέπεια αυτής της λειτουργίας. Αλλιώς με το σινεμά μας δεν κάνουμε τέχνη, κάνουμε εμπορική τσιχλόφουσκα τύπου lifestyle…
Δεν υπάρχει πια δικαιολογία για να μην κάνει κανείς μια ταινία, εκτός εάν δεν έχει κάτι να πει. Τα μέσα είναι στη διάθεση μας, απαιτούν από εμάς φαντασία και διάθεση για δουλειά.Αν θες να κανεις μια ταινια κλεψε μια καμερα και κανε την λεει ο Χερτζοκ

Οι ταινίες μας θυμίζουν και υπενθυμίζουν, ότι για να είμαστε ζωντανοί πρέπει να μιλάμε καθημερινά για τα πράγματα που μας νοιάζουν. Κι αν η ζωή αυτή μας έταξε να δουλεύουμε με τα υλικά της τέχνης, να θυμόμαστε ότι στην ίδια αυτή τη ζωή, οφείλουμε να επιστρέφουμε τα διπλά από αυτά που πήραμε με σεβασμό και αγάπη. Έτσι φροντίζουμε την ανθρώπινη φύση, την ισορροπία της, την ευφορία της.

Θεωρω ενδιαφερον να παραθεσω ως επιλογο , τα λογια του Βερνερ Χερτζοκ, ενός ποιητη του κινηματογραφου και ενός ατιθασου και απειθαρχου μαχητη που ακομη και τωρα σε προχωρημενη ηλικια εξακολουθει να προκαλει σκεψη με τα λεγομενα και τις ταινιες του Πρεπει να κυρηξουμε ιερο πολεμο απεναντι σε οτι δεν φτανει την εκστατικη αληθεια .Αν αναψετε την τηλεοραση βλεπετε την καταστροφικη της λειτουργια πως καταστρεφεται η γλωσσα. Λεει ο Χερτζοκ ο οποιος και φετος προτεινει μια πολύ ενδιαφερους αταινια γυρισμενη στην Ανταρκτικη και συνεχιζει

Who is society?.. less I have kept wondering ever since I have been in contact with audiences and I wondered what film stands for It give us some insight.
Films could cause a revolution and they don’t Films may change our perspective of things and ultimately in the long term it may me something valuable there is a lot of absurdity involved.
It makes me into a clown it is because what we do as filmmakers is immaterial is what we do all your life makes you a clown and it is inevitable it is illusionist work It is embaracing to be a filmmaker and sit here like thisGive us adequate images we lack adequate images our civilisation does not have adequate images and I think our civilisation is going to die out like dinosaur if it does not develop and adequate language and adequate images Environment problems overpopulation generally it is not understood yet that we do not have adequate images and this is what I am working on a new grammar of imagesEverything is pointing towards a redefinition of reality we have to start seeing and working and articulating the reality of the movies in a different way cinema verite was the answer of the sixties Today is something else out there Reality has to be seen in a new way The interesting side is where is truth on that Cinema Verity is the accountants truth I have insulted many with that I have always been after an Ecstatic Truth and what I call an ecstasy of truth Facts create norms they do not create truth they do not create an illumination There has to be a major shift in dealing with reality it is as simple as that an din my documentaries they are always very close to feature films and often I stage and direct and repeat like in a feature film and the feature films that I made have a common borderline with documentariesYou do not move mountains with money you move mountains with faithHollywood is mainstream it has rituals it has always been capable of doing magnificent staff It is wonderful to see how the dreams of the world are organised and manufactured in Hollywood
The bottom line is the poet must not avert his eyes you have to take a bold look of your environment of what it is around you Even the ugly things even the decadent things
το αρθρο μου στο περιοδικο ΔΙΑΠΛΟΥΣ που κυκλοφορει αφιερωμενο στα ΜΜΕ

Βερολίνο ανοιξη μεσα στον χειμωνα

Αυτο ηταν αναπαντεχο Το Βερολίνο με ηλιο μια ατμοσφαιρα ομορφη.. περπατησαμε πολυ συναντηθηκαμε με την Ευανθια για να πουμε για το πως τα σχεδια μας συναντωνται με τα περιεργα σεναρια της ζωης.Με τον Θανο ειδαμε τη Διορθωση στο Φορουμ την υπεροχη του ταινια με μια πολυ διεισδυτικη και αληθινη ματια πανω στο αστικο τοπιο της Αθηνας οπως εχει διαμορφωθει τα τελευταια χρονια με νομαδες απο καθε μεραι της γης και μια ακομη πιο τολμηρη και διεισδυτικη ματια στο εσωτερικο τοπιο των χαρακτηρων..Μια ταινια που πραγματι διορθώνει τη ματια μας και τον τροπο που βλέπουμε γυρω μας.

Στα φωτογραφικα στιγμιότυπα το ροζ γκρειπφρουτ που ηπιαμε με την Ευανθια στο Haeckischer Markt ,ο Θανος πινει proseco στη Postdamer Platz και στο γευμα του Φεστιβαλ του Ντουμπαι o Simon, o Nashen ,η Sheila και ο Chris στο εστιατοριο Brochardt..Εφυγα νωρις απο το Βερολινο απο οτι μαθαινω εχει ακομη ήλιο. Ηλιο βρηκα και στη Ρόδο και παντα τη θαλασσα υπομονετικα να περιμενει την επιστροφη ευτυχως

Σωτηρία με λένε

Το εργο Με Λενε Σωτηρια βασιστηκε στο βιβλιο βιογραφία της Σωτηρίας Μπελλου που εγραψε η Σοφια Αδαμιδου Σκηνοθετει ο Κωνσταντινος Κωνσταντόπουλος και παιζει σε μια εκπληκτικη ενσαρκωση της Μπελλου η Λήδα Πρωτοψαλτη..μια μεγαλη κυρια του Ελληνικου Θεάτρου...Εγω συνεδραμα στη παρασταση που αρχιζει την αλλη εβδομαδα με το οπτικο υλικο

Αξιζει να δει κανεις τη παρασταση για πολλους λογους..για το αμειωτο βασανο του καλλιτεχνη και αυτο ισχυει για όλους..και δεν εχει να κανει με το κυνήγι της αθανασιας εχει να κανει με τη απολυτα θνητη μας υπαρξη και την καθημερινοτητα της με οσο λιγοτερες πληγες γινεται