ας δημιουργησουμε προσφορες εικονες films could cause a revolution and they don’t

Ο κινηματογραφος ως μαζικο θεαμα δημιουργει προτυπα αισθητικα,ηθικα και οποτε μοιραια συμπεριφεριολογικα και κατ επεκταση καταναλωτικα.Αναλογα με την αισθητικη και ηθικη σταση των παραγωγων και των δημιουργων μιας κινηματογραφικης ταινιας αναλογο θα είναι βεβαια και το αποτελεσμα και αναλογη θα είναι και η αντανακλαση του στη συμπεριφορα του κοινου και στα ερεθισματα που θα του δωσει

Τα περισσοτερα κατασκευασματα των αμερικανικων στουντιο σχεδιαζονται με επιστημονικη ακριβεια για να οδηγησουν το κοινο σε συγκεκριμενες συμερπιφορες Το κυκλωμα διανομής που διοικειται από καρτελ εμποδιζει ολο και πιο πολύ την εκοδο στις αιθουσες των ανεξαρτητων εκεινων φωνων- ταινιων που διατυπωνουν ανενταχτες φωνες που ανησυχουν για τα πραγματα όπως είναι.Ομως αυτές οι φωνες αντικεινται στα συμφέροντα του καταναλωτισμου και για αυτό περιθωριοποιούνται

Ευτυχως υπαρχουν ακομη ανεξάρτητες διεξοδοι όπως είναι ορισμενα φεστιβαλ κινηματογράφου λεσχες και αλλοι φορεις που φιλοξενουν αυτες τις ταινιες και αποδεικνύουν με τις προβολες τους ότι το κοινο είναι εκει πιο ανησυχο από ποτε τολμα και θελει να δει πολιτικο κινηματογραφο ο οποιος με τολμη να υπογραμμιζει τα καως κειμενα.Καθε χρονο στο φεστιβαλ της Ροδου http://www.ecofilms.gr/ το οποιο διευθυνω διαπιστωνω με πολύ μεγαλη χαρα ότι το βραβειο κοινου πηγαινει στις πιο τολμηρές αισθητικα και πολιτικα ταινιες του προγράμματος και παντως παντα σε ταινιες που είναι ριζοσπαστικες σε σχεση με την τρέχουσα αντιληψη της κινηματογραφικης γραμματικης που φιλοξενουν οι αιθουσες που μυριζουν ποπ κορν από χιλιομετρα και η τηλεόραση που στοχευει να μας βιδωσει στον καναπε για να μην ενοχλουμε όταν κυκλοφορουμε εξω αδεσποτοι. Στο Φεστιβαλ της Ροδου συγκεντρώνουμε με μεράκι,εξαντλώντας κάθε μορφή περιέργειας ταινίες από όλο τον κόσμο που υπογράφουν δημιουργοί με υπογραφές που θα χαρακτήριζα ‘στρατευμένης αισθητικής’

Την αισθητική αυτή στράτευση αναζητούμε αλλά και την καλλιτεχνική και κοινωνική τοποθέτηση που χαρακτηρίζεται από μια εξ ίσου στρατευμένη ηθική αφιερωμένη στα κοινά.

Η κοινή μας περιουσία η φύση ανήκει απλόχερα και γενναιόδωρα σε όλους και όλοι έχουμε αμέριστη ευθύνη να προστατεύσουμε την ισορροπία της. Και εμείς οι ενδιάμεσοι της τέχνης ακόμη παραπάνω. Δημιουργικά ντοκυμαντέρ, ταινίες μυθοπλασίας,πειραματικές ταινίες , οι οποίες μας ταξιδεύουν σε μέρη απροσδόκητα, και ανοίγουν καινούρια παράθυρα στη σκέψη.

Στην εποχή που χαρακτηρίζεται από την παροχή τηλεοπτικών υποπροϊόντων επισημαίνουμε εδώ με τη πλειοψηφία των επιλογών μας την ουσιώδη διαφορά μεταξύ του τηλεοπτικού ρεπορτάζ και της ταινίας του δημιουργού. Το πρώτο μπορεί να είναι άρτιο και ενημερωτικό, αποκαλυπτικό κάποιες φορές, αλλά δεν προτείνει αισθητική και ιδεολογική παρέμβαση στην πραγματικότητα, όπως η δεύτερη. Το πρώτο ως προϊόν, «καίγεται» γρήγορα στο γυαλί, ενώ η δημιουργική ταινία αποτελεί αισθητική, και πολιτική πρόταση και ως τέτοια , καθίσταται αποσκευή μνήμης των θεατών οι οποίοι βιώνουν από κοινού στη κινηματογραφική αίθουσα τη θέαση των ταινιών. Στο πλαίσιο της ‘πολιτείας’ του φεστιβάλ τολμούν τον διάλογο γύρω από τη θεματική και την αισθητική των ταινιών . Αυτό είναι που διαφοροποιεί και δίνει κοινωνικό χαρακτήρα σε ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ.Η κοινωνία σήμερα έχει ανάγκη από αντιστάθμισμα στη κατανάλωση «έτοιμων» οπτικοακουστικών λύσεων που προτείνουν τα μέσα εν είδη ταχυφαγητού.
Επισης με μεγαλη χαρα διαπιστωσα φετος –πρωτη χρονια που καθιερωθηκε το βραβειο κοινου σε ένα από τα μεγαλα εμπορικα φεστιβαλ εκεινο του Ντουμπαι -στο οποιο εργαζομαι και εχω την ευθυνη των ντοκυμαντερ που προβαλλονται εκει- ότι το βραβειο κοινου πηγε σε μια αντιπολεμικη ταινια ντοκυμαντερ που ειχα προτεινει. http://luciarikaki.blogspot.com/2007/12/war-dance-wins-diff-peoples-choice.html Αυτο για μια ακομη φορα επιβεβαιωνει ότι σε οποιο μερος της γης το κοινο του σινεμα είναι ανησυχο μπορει να πιπιλαει τις καταναλωτικες καραμελες του Χολλυγουντ μολις όμως αναγνωρισει μια ειλικρινη καταθεση σε μια ανεξαρτητη πολιτικη ταινια είναι εκει για να την χειροκροτησει και να την υιοθετησει Γιατι το κοινο ειμαστε εμεις ανησυχοι αλλα πολιορκημενοι Ελευθεροι? Αλλα πολιορκημενοι από σειρηνες που αλλοτε επιλέγουμε και αλλοτε απλα δεν αποδιωχνουμε.
Εχουμε ευθυνη ως κοινο και ακομη μεγαλυτερη ευθυνη εχουμε ως δημιουργοι να παραγουμε σκεψη και ταινιες αντιθετες στη διαβρωτικη ροη που εχουν αποκτησει τα πραγματα

Οι εμπορικές επιτυχίες που γνωρίζει τελευταία το ελληνικό σινεμά οφείλονται στο ότι έχει επαναδιαπραγματευτεί κάποια υλικά της γραμματικής του και έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη του κοινού Όμως αυτή η εμπιστοσύνη που κερδήθηκε τόσο δύσκολα θα χαθεί εάν αναπτυχθεί πολύ αυτή η ροπή των ταινιών με αμιγή εμπορικό προσανατολισμό. τηλεοπτικό καστ και ευκολίες στο σενάριο και κυρίως στη φόρμα που αλληθωρίζει προς το τηλεοπτικό προϊόν προκειμένου να γίνεται πιο- ας πούμε όπως λένεεύπεπτο, άρα και καταναλώσιμο. Το σινεμά οφείλει να είναι πιο προκλητικό στη φόρμα και στην αναζήτηση και στο περιεχόμενό του.

Η κάθε ταινία συναντάει τελικά το κοινό της μες το χρόνο με πολλούς και εναλλακτικούς τρόπους. Όσο αδυσώπητο και «κλειστό» να είναι το τοπίο της παραδοσιακής διανομής, έχω εμπιστοσύνη ότι οι εναλλακτικοί τρόποι διανομής μπορουν να δράσουν αποφασιστικά στο να συναντηθεί η ταινία με το κοινό της. Παντού υπάρχει χώρος και για την εμπορική παράμετρο, αλλά δεν μπορεί να γίνεται αυτοσκοπός και να μην αφήνει χώρο σε τίποτα άλλο. Έχουμε ευθύνη όλοι να μην ενδώσουμε στις σειρήνες του καταναλωτισμού, γιατί απεμπολούμε τη σχέση μας με τη τέχνη και την υποχρέωση μας απέναντι στη κοινωνία: να πηγαίνουμε ως ανήσυχοι πολίτες τα πράγματα όλο και πιο μπροστά. Αυτός υπήρξε ανέκαθεν ο ρόλος της τέχνης. Ο καναπές είναι για άραγμα. Η τέχνη είναι για ξεσήκωμα. Κι εμείς οφείλουμε να είμαστε πολίτες ανήσυχοι. Να ξεσηκώνουμε τους υπόλοιπους να απαιτούν καλύτερα πράγματα από τη ζωή τους. Να μην συμβιβάζονται, να μην λουφάζουν στον καναπέ, να περπατούν έξω, στο δρόμο, στη φύση. Να μην περιορίζουν τη φαντασία ή την περιέργειά τους. Έχουμε τεράστια ευθύνη απέναντι στη συνέπεια αυτής της λειτουργίας. Αλλιώς με το σινεμά μας δεν κάνουμε τέχνη, κάνουμε εμπορική τσιχλόφουσκα τύπου lifestyle…
Δεν υπάρχει πια δικαιολογία για να μην κάνει κανείς μια ταινία, εκτός εάν δεν έχει κάτι να πει. Τα μέσα είναι στη διάθεση μας, απαιτούν από εμάς φαντασία και διάθεση για δουλειά.Αν θες να κανεις μια ταινια κλεψε μια καμερα και κανε την λεει ο Χερτζοκ

Οι ταινίες μας θυμίζουν και υπενθυμίζουν, ότι για να είμαστε ζωντανοί πρέπει να μιλάμε καθημερινά για τα πράγματα που μας νοιάζουν. Κι αν η ζωή αυτή μας έταξε να δουλεύουμε με τα υλικά της τέχνης, να θυμόμαστε ότι στην ίδια αυτή τη ζωή, οφείλουμε να επιστρέφουμε τα διπλά από αυτά που πήραμε με σεβασμό και αγάπη. Έτσι φροντίζουμε την ανθρώπινη φύση, την ισορροπία της, την ευφορία της.

Θεωρω ενδιαφερον να παραθεσω ως επιλογο , τα λογια του Βερνερ Χερτζοκ, ενός ποιητη του κινηματογραφου και ενός ατιθασου και απειθαρχου μαχητη που ακομη και τωρα σε προχωρημενη ηλικια εξακολουθει να προκαλει σκεψη με τα λεγομενα και τις ταινιες του Πρεπει να κυρηξουμε ιερο πολεμο απεναντι σε οτι δεν φτανει την εκστατικη αληθεια .Αν αναψετε την τηλεοραση βλεπετε την καταστροφικη της λειτουργια πως καταστρεφεται η γλωσσα. Λεει ο Χερτζοκ ο οποιος και φετος προτεινει μια πολύ ενδιαφερους αταινια γυρισμενη στην Ανταρκτικη και συνεχιζει

Who is society?.. less I have kept wondering ever since I have been in contact with audiences and I wondered what film stands for It give us some insight.
Films could cause a revolution and they don’t Films may change our perspective of things and ultimately in the long term it may me something valuable there is a lot of absurdity involved.
It makes me into a clown it is because what we do as filmmakers is immaterial is what we do all your life makes you a clown and it is inevitable it is illusionist work It is embaracing to be a filmmaker and sit here like thisGive us adequate images we lack adequate images our civilisation does not have adequate images and I think our civilisation is going to die out like dinosaur if it does not develop and adequate language and adequate images Environment problems overpopulation generally it is not understood yet that we do not have adequate images and this is what I am working on a new grammar of imagesEverything is pointing towards a redefinition of reality we have to start seeing and working and articulating the reality of the movies in a different way cinema verite was the answer of the sixties Today is something else out there Reality has to be seen in a new way The interesting side is where is truth on that Cinema Verity is the accountants truth I have insulted many with that I have always been after an Ecstatic Truth and what I call an ecstasy of truth Facts create norms they do not create truth they do not create an illumination There has to be a major shift in dealing with reality it is as simple as that an din my documentaries they are always very close to feature films and often I stage and direct and repeat like in a feature film and the feature films that I made have a common borderline with documentariesYou do not move mountains with money you move mountains with faithHollywood is mainstream it has rituals it has always been capable of doing magnificent staff It is wonderful to see how the dreams of the world are organised and manufactured in Hollywood
The bottom line is the poet must not avert his eyes you have to take a bold look of your environment of what it is around you Even the ugly things even the decadent things
το αρθρο μου στο περιοδικο ΔΙΑΠΛΟΥΣ που κυκλοφορει αφιερωμενο στα ΜΜΕ