Breath of Air selected at Greek Documentary Lab for Co-productions

See our teaser for my new documentary film Breath of Air http://breathofairfilm.blogspot.com/we are editing at present and we will present it from tommorow onwards at the

The Greek Documentary Lab for Co-productions 2009 - Part two
Athens, Greece 30.09.2009 -02.10.2009
The second part of The Greek Documentary Lab for Co-productions is a workshop offering a concrete development opportunity for documentary projects aiming at international co-production. The workshop is aiming at film professionals interested in working with co-production of documentary film and TV. Tutors will be leading international broadcasters, producers and directors.This second part of The Greek Documentary Lab will be a three-day workshop focusing on the development of 15-18 selected documentary projects. In the intimate surroundings of working in small groups the selected projects will get ideas for the further development, turned upside down and strengthened in the international potential. The input will come from the experienced tutor team as well as the colleagues participating in the workshop. The tutor team will be:

Claudia Schreiner, Comm. Editor, MDR, GermanyAntoinette Spielmann, ARTE, FrancePhilippe van Meerbeeck, Project Manager, VRT, BelgiumWessel van der Hammen, Documentary Consultant, The NetherlandsMikael Opstrup, EDN Chairman, Denmark Ove Rishøj Jensen, EDN Film Consultant, DenmarkThe following projects were selected for participation:
Breath of Air, Greece Twice a Stranger, Greece The Last Resort, South Africa
The Boundary, Italy
A Tycoon in the Golden halls, Greece
Hide and Seek, Greece
Mothers, South Africa
Mercury, Greece
Geography of Memory, Greece
Life in a city full of errors, Greece
The Saga of the Greek Shipowners, Greece
Towers of Silence, Greece 37º Spain
The Cretan Diet, Greece
The Greek Children of the GDR, Greece/Germany
An Arranged Marriage, UAE
Dying for the Truth, Greece Children's dreams, Greece/Italy
The seminar will take place in the nice surroundings of the French Institute in Athens.
The address is:French Institute Athens - IFA31 Sina Str.Athens, 10680 Greece

Greek Documentary Lab for Co-productions

Συνεντευξη στην εκμπομπη Ψηφιακη Ελλαδα

Συνεντευξη στην εκπομπη Ψηφικαη Ελλαδα γαι την ψηφιακη μου περιπετεια και για την περιπετεια της νεας ταινιας

μου Εισαι ο Καθρεφτης μου που ξεκινησε μεσω ιντερνετ Περισσοτερα στο μπλογκ της ταινιας

http://youmymirror.blogspot.com

Παραμυθια με τον Γκαζι Καπλανι.. Κυριακη 27 Σεπτεμβριου

Την Κυριακη 27 Σεπτεμβριου το βραδυ στις 11 μεχρι τα μεσανυχτα μιλαμε στο ραδιοφωνο στην εκπομπη Υπαρχουμε και Συνυπαρχουμε στην ΝΕΤ 105,8 με τον Γκαζι Καπλανι για τα Παραμυθια της Αγαπης και της Ελπίδας τη ζωη τον ερωτα και διαβαζουμε αποσπασματα http://loveandhopetales.blogspot.com/

να απαλλαγουμε απο τις τυρρανιες η προταση του Πητερ Γκρηναγουεη

cinema is wasted on cinema

αποκαλυπτικο το σεμιναριο του Γκρηναγουεη προχτες στον Ιανο με τιτλο 8000 χρονια ζωγραφικης και 114 χρονια κινηματογραφου ερχονται αντιμετωπα σε μια ανεπαναληπτη μαχη των 2 τεχνων με αφορμη την ταινια του το Κατηγορω του Ρεμπραντ

J'Accuse is an essayistic documentary in which Greenaway's fierce criticism of today's visual illiteracy is argued by means of a forensic search of Rembrandt's Nightwatch. Greenaway explains the background, the context, the conspiracy, the murder and the motives of all its 34 painted characters who have conspired to kill for their combined self-advantage. Greenaway leads us through Rembrandt's paintings into 17th century Amsterdam. He paints a world that is democratic in principle, but is almost entirely ruled by twelve families. The notion exists of these regents as charitable and compassionate beings. But reality was different.

να απαλλαγουμε απο τις τυρρανιες του σεναριου των ηθοποιων του καδρου ειπε...

ο σινεμας οπως τον ξεραμε ως τωρα πεθανε

και τωρα θα γεννηθει ο νεος κινηματογραφος

ειχα πρωτακουσει τον Γκρηναγουεη φοιτητρια στην Αγγλια και ειχε και τοτε σημαδεψει με τη προκλητικη σκεψη του τι δικες μας σκεψεις Οπως και προχτες

αποσπασπαματα απο αυτα που ειπα και προλαβα να σημειωσω

Ενα καλογραμμενο σεναριο δεν ειναι ποτε μια καλη ταινια

Ο Γκριφιθ εβαλε την αφηγηση στο σινεμα αυτο ηταν το μεγαλυτερο εγκλημα απο το οποιο ακομη προσπαθουμε να ξεφυγουμε

Οι νεοι δικτυωνονται με τον δικο τους τροπο δεν βλεπουν τηλεοραση και αυτο εξοργιζει τους διαφημιστες γιατιχανουν εσοδα χρησιμοποιουν και ανακαλυπτουν μια δικη τους οπτικακουστικη γραμματικη

μου αρεσε η φραση I love to sail forbidden seas

απο την εγκατασταση του στην ΕΞΠΟ της Σαραγκοσα writting on water

Μας εδειξε επισης το εντυπωσιακη τρισδιαστατη εκγκατασταση στο Τορινεζικο Venaria reale

Μιλησε και απεδειξε τηλειτουργια του archιtectural Environmental cinema

http://www.petergreenaway.info/
September 25 + 26: 2 x VJ Performance - Brisbane Australia - Gallery of Modern Art December t.b.d.: VJ Performance + exhibition, PACK Gallery, MilanDecember 12: VJ Performance - Paard van Troje, Den Haag, The Netherlands

Μια κουβεντα στο elawyer για το θέμα του flag στο youtube και σε blogs

http://elawyer.blogspot.com/2009/09/youtube.html
μια συζητηση με τον Βασιλη Σωτηροπουλο
για το θέμα του flag στο youtube και σε blogs
στο μπλογκ elawyer οπου γινεται ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ - ΚΡΙΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ - ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ - ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΑΡΧΩΝ - ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

Παραμυθια με αφιερωσεις και υπογραφη..στο Ζαππειο..μια μερα..Παρασκευη 18 Σεπτ 7.30 το βραδυ

H Λουκια Pικακη υπογραφει στην εκθεση βιβλιου τα
ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2009 19.30
ΣΤΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ ΝΟ 92 ΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ
παραμύθια που υμνούν τον εύφορο έρωτα, κοιτάζουν με ελπίδα τη συνύπαρξη των ανήσυχων ψυχών και προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά
φόρος τιμής στην αγάπη που δίνει φτερά στην ψυχή και στην ελπίδα που την ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθένιους.ένα βιβλίο φτιαγμένο με τα υλικά των παραμυθιών. Λέξεις, αιώνιοι έρωτες, φύση, χρόνος και χώρος που υφίστανται όπως στις ουτοπίες.

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ της Λουκιας Ρικακη Εκδοσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ ISBN 978-960-537-111-1

Όλα τον θυμίζουν, 27 χρόνια μετά…για τον Μανο Λοιζο

ενα κειμενο μου μαζυ με αλλα φορος τιμης

http://www.e-tetradio.gr/component/content/article/147-live/945-manos-loizos.html

Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε νωρίς από τη ζωή, στις 17 Σεπτεμβρίου 1982. Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μόσχας.Φίλοι, γνωστοί, συνεργάτες, άνθρωποι που έχουν τραγουδήσει τις μουσικές του, γράφουν για τη μεγάλη απώλεια, για την πιο ζωντανή απουσία στον κόσμο του τραγουδιού…Δέσποινα Κραουνάκη, παραγωγός

Εγώ δεν γνώρισα τον Μάνο Λοΐζο από κοντά.Μόνο μέσα από τα τραγούδια του που "διάβασα" γιατί "έπρεπε" να διαβάσω ως τότε μουσική επιμελήτρια και μελλοντική ραδιοφωνική παραγωγός. Έμαθα από πολύ νωρίς - ευτυχώς Παναγία μου - πως για να κάνεις τουλάχιστον ραδιόφωνο θα πρέπει να έχεις διαβάσει-ακούσει, δηλαδή, όλη την ελληνική Δισκογραφία. Έτσι έπρεπε, έτσι πρέπει. Έτσι τον έμαθα. Στα 18 μου μόλις. Δεν μπορώ να πω πολλά ούτε καν λίγα γι’ αυτόν τον καλλιτέχνη μας. Μπορώ μόνο να πω πως έχω χαρά μεγάλη που για όποιον λόγο - δεν έχει σημασία ποιον αυτή τη στιγμή - έχω ακούσει όλο του το έργο κι αυτό έχει σταθεί μεγάλο συν μου στο να μπορώ πλέον στα 42 μου να έχω κρίση για το ελληνικό τραγούδι και να είμαι σε θέση να καταλαβαίνω ποιο το καλό και ποιο όχι. Ελεύθερη, καθαρή και στρέιτ άποψη.Επίσης, έχω χαρά γιατί έχω γνωρίσει τη Μυρσίνη – την κόρη του, έχουμε κάνει διακοπές μαζί, καθώς και την εγγονή του Εμμανουέλα που, πίστεψέ με, είναι ίδια τα μάτια της μ’ εκείνον. Είναι τόσο υπέροχες κι οι δύο που σκέφτεσαι πως σίγουρα έτσι ήταν κι εκείνος.Τίποτ’ άλλο...

H σκηνοθέτης, Λουκία Ρικάκη γράφει για τον Μάνο Λοίζο:"...H μάνα μου είχε όλους τους δίσκους του. Έτσι, από μικρή, τα ακούσματά μου ήταν γεμάτα με τον Δρόμο που είχε τη δική του ιστορία. Και για κάποιους που την έγραψαν στον τοίχο με μπογιά. Το να γράφεις τον τοίχο, από τότε μου φάνταζε εξαίρετη πράξη ελευθερίας και ακόμη τη θεωρώ τέτοια. Η λέξη «ελευθερία» ήταν πάντα ο στόχος και η ρομαντική διεκδίκησή της μέσα από μελωδίες σαν κι εκείνη του Λοΐζου, σε μαθαίνουν να διεκδικείς, μελωδικά. Αν κάποιοι αυτό το βαφτίσουν μελαγχολία, εγώ απλά λεω ότι είναι η νομοτελειακή μελωδία της ζωής αυτών που ψάχνουν αλλιώς, σε άλλα μονοπάτια. Γι’ αυτό οι δίσκοι τους ακούγονται έτσι. Γι’ αυτό οι δίσκοι του Λοΐζου ακούγονται έτσι. "Καβάλα στο δελφίνι τον κόσμο γύρισα", έλεγε μετά. Και άλλη προσδοκία του αέναου ταξιδιού και της νοσταλγίας, που σε φέρνει πίσω στο γενέθλιο τόπο ή στο γενέθλιο αίσθημα. Μια επιστροφή γεμάτη αποσκευή του ταξιδιού. Μα, πόσες φορές δεν έχω μουρμουρίσει αυτή τη μελωδία-βάλσαμο στα ταξίδια της φυγής ή της επιστροφής;Το ‘74 είχα πια μεγαλώσει, άκουγα τους δικούς μου δίσκους, στους δικούς μου δρόμους και εκείνοι ήταν έξω στα πεζοδρόμια, στις πλατείες, στις διαδηλώσεις, εκεί που η μουσική του Λοΐζου ακουγόταν και εμείς ανεμίζαμε δικά μας κασκόλ, δικούς μας ήλιους που μεθούσαν με την ατίθαση επιμονή μας να είμαστε εκεί, στο δρόμο και να διεκδικούμε αλλαγές. Σίγουρα ναι, από εμάς μεθούσε ο ήλιος για αυτό μας φώτιζε έτσι χαρούμενα, κάθε φορά που του απευθύναμε τον ύμνο-σειρήνα του Λοΐζου ότι ερχόμαστε να τον μεθύσουμε. Έπαιζε κι ο ήλιος όπως και ο Λοΐζος με την αποκοτιά μας.Τόσα και τόσα τον θυμίζουν και τόσες και τόσες μνήμες ακολουθούν. Ακολουθούν τις δικές του μελωδίες και μας συναντούν σε κάθε στροφή της ιστορίας μας, της ιστορίας αυτού του τόπου, που ακόμη - σε πείσμα των καιρών - μεθάει τον ήλιο.Μετά από χρόνια περιπλάνηση, το ‘82 επέστρεψα στην Ελλάδα οριστικά, λίγους μήνες μετά τη δική του, οριστική αναχώρηση. Σίγουρα κάνει παρέα με τον ήλιο, μεθάνε και τα λένε...

«Ο Μάνος δεν πέθανε, αυτοκτόνησε σιγά-σιγά, μη ακολουθώντας τις οδηγίες των γιατρών του», θα πει ο κ. Μάκης Μάτσας που τον πρωτογνώρισε το 1967, για να γίνουν έκτοτε συνεργάτες και φίλοι. Ο Γιώργος Νταλάρας θυμάται ότι «η τόσο πρόωρη αναχώρησή του με πίκρανε. Δεν το περιμέναμε. Ήταν σαν ατύχημα. Νιώσαμε πως χάσαμε έναν άνθρωπο μέσα από τα χέρια μας. Είναι πολύ πικρό να χάνεις έτσι έναν φίλο σου, έναν άνθρωπό σου…». Θυμάμαι, πριν από πέντε χρόνια ήταν, ακριβώς στο «έτος Λοΐζου», όταν έσκασε το… μεγάλο ερώτημα: «Είναι κατάλληλος ο Λοΐζος για το Ηρώδειο ή δεν είναι;». Όπως έγραφαν τα νέα της εποχής, αυτό το ερώτημα… βασάνισε για κάμποση ώρα τα μέλη του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, που κλήθηκαν να γνωμοδοτήσουν αν πρέπει να παραχωρηθεί το ρωμαϊκό ωδείο για μια τέτοια συναυλία. Και δεν ήθελε και πολύ για να ανάψει η κουβέντα για το ποιες είναι «οι εκδηλώσεις που συνάδουν με τον χώρο». Δεν ήθελε και πολύ να εκφράσει την ανάγκη αλλαγής θεσμικού πλαισίου και αναμόρφωσης του θεσμού και ο τότε Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Πολιτισμού, Χρήστος Ζαχόπουλος. Όσο για την υπόθεση Λοΐζου; Εγκρίθηκε, τελικά, η συναυλία για τα μέσα Οκτωβρίου εκείνης της χρονιάς. Και μπροστά στον φόβο μην ακουστούν «νταλκαδιάρικα τραγούδια»; «Αυτά τα είπαν αλλού», καθησύχασε το Συμβούλιο ο κ. Ζαχόπουλος, χαμογελώντας αινιγματικά.Ευτυχώς που υπήρχαν και υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που δεν έχουν αμφιβολίες τέτοιου τύπου. «Ο Μάνος ήταν μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που έλαμπαν καθώς τα χτυπούσε ο ήλιος. Και θα λάμπουν για πάντα και πιο πολύ όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου», είπε ο Μίκης Θεοδωράκης. Η Χαρούλα Αλεξίου το είπε λίγο διαφορετικά: «…Ο Μάνος Λοϊζος είναι ένας άνθρωπος “συγγενικός”…». Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, αναγνωρίζει ότι «ο Μάνος ήταν μεγάλος μελωδός. Η μεγάλη του τέχνη ήταν η απλότητα της μελωδίας του».Και η Δήμητρα Γαλάνη, «ο Μάνος, μια συγκλονιστική περίπτωση ήθους και αγωγής, ένα πλάσμα με ελαφρύ περπάτημα, ένας άνθρωπος δηλαδή που δεν αισθανόσουν ποτέ το βάρος της παρουσίας του, αν και πάντα είχες συνείδηση του βάρους της προσωπικότητάς του, ήταν για εμένα φορέας αυτής της μοναδικής αίσθησης ανάλαφρης δροσιάς μέσα στον μεγάλο καύσωνα».Όπως έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, δεν ήταν, είναι ακόμα, ζει μαζί μας: «Τρυφερός, γοητευτικός, έξυπνος, πλακατζής, πολιτικοποιημένος, τολμηρός. Χάθηκε νωρίς, γιατί δεν πρόσεχε τον εαυτό του, ήταν μέσα σ’ όλα, ξενυχτούσε, κάπνιζε, ερωτευόταν βαθιά, πίστευε πως θα είναι αθάνατος».Ο Μάνος είχε τη δική του ιστορία.Εάν ζούσε σήμερα, θα συμπλήρωνε τα 72 του χρόνια.Τελικά, το πιο δύσκολο σε αυτή τη δουλειά, είναι η στιγμή που δεν νιώθεις ικανός να γράψεις για το πόσο σου λείπει ένας άνθρωπος που δεν γνώρισες, αλλά που έχεις τραγουδήσει, έχεις ερωτευτεί, έχεις κλάψει με τα τραγούδια-χελιδόνια του… Για την αντιγραφή Σπύρος Σεραφείμ

Η απουσια αναπτυξιακης πολιτικης για τον κινηματογραφο κρατάει το Ελληνικο σινεμα στην Ομιχλη

Στη Θεσσαλονικη εχει συχνα Ομιχλη καμια φορα δεν προσγειωνονται τα αεροπλανα

Σημερα οι σκηνοθετες της Ομιχλης συναντουν τη διευθυνση του Φεστιβαλ..Η συγκρουση δεν ειναι με το Φεστιβαλ η συγκρουση ειναι με την απουσια αναπτυξιακης πολιτικης για τον κινηματογραφο οπως δυστυχως ισχυει για ολο σχεδον το τοπιο του Πολιτισμου σε αυτη τ η χωρα που υποτιμαει το πιο σημαντικο της οπλοστασιο

Η γενναία κίνηση των κινηματογραφιστών στην ομίχλη αποτελεί την μόνη κινητοποίηση των τελευταίων χρόνων η οποία αξιοποιεί και κεφαλαιοποιεί την περιουσία μας, δηλαδή τις ταινίες μας και γι αυτό αποκτά αυτό το ειδικό βάρος που έχει.
Μπράβο σε αυτούς που τις ξεκίνησαν και εκείνους που συντηρούν τη δυναμική της και την αναπτύσσουν.
Νομίζω ότι όποιος σέβεται το δημιουργικό του έργο είτε είναι σκηνοθέτης είτε σεναριογράφος, είτε παραγωγός είτε οποιοσδήποτε άλλος συντελεστής ταινίας αντιλαμβάνεται ότι είναι πιο ουσιαστικό να γράφεις το δικό σου σενάριο από το να παίζεις κομπάρσος σε μια γιορτή που κοστίζει υπέρογκα ποσά τα οποία δεν επενδύθηκαν ποτέ για την παραγωγή η τη διανομή ταινιών σε αυτή τη χώρα.
Το χαρτί του νόμου είτε είναι αυθεντικό είτε όχι είναι μια καλή βάση για κουβέντα , σαφώς πολύ καλύτερο από ότι είχε κυκλοφορήσει ως τώρα, αλλά επειδή όπως πολύ σωστά εντοπίζουν πολλοί συνομιλητές της ομίχλης, έχει πολλά κενά
δεν ωφελεί κανέναν να πιέσει στην άμεση υιοθέτηση του από οποιονδήποτε Υπουργό ο οποίος θα ήθελε απλά να ξεμπλοκάρει την κατάσταση για να λάμψουν απρόσκοπτα οι εορτασμοί για τα 50 χρόνια του Φεστιβάλ.
Ας αξιοποιήσουμε δυναμικά την λαμπρή αυτή και μοναδική φορά που τόσοι άνθρωποι του Ελληνικού σινεμα μαζεύτηκαν και συνομιλούν δημοκρατικά και ανοικτά έξω από τα στεγανά που δυστυχώς έχουν δημιουργήσει ..για πολλούς λόγους …τόσα χρόνια οι διαδικασίες των σωματείων.
Το σχέδιο νόμου είναι μια αφορμή για αναλυτική συζήτηση και επεξεργασία όλων εκείνων που μας αφορούν άμεσα και αφορούν την εξέλιξη του σινεμα .
Δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια παρ όλες τις προσπάθειες ο στίβος ανάδειξης μιας ταινίας δεν είναι το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης..
Για πολλές λειτουργεί μάλιστα αρνητικά..
Οπότε ουσιαστικά καμία απώλεια με τη συμμετοχή των ταινιών μας της φετινής παραγωγής στο Φεστιβάλ
Ίσα ίσα τεράστιο κέρδος θα είναι η προβολή τους με οποιονδήποτε άλλο τρόπο που θα σέβεται τις ταινίες.
Μόνο καλό μπορεί να κάνει
Θυμίζω την κίνηση με τη βδομάδα ντοκιμαντέρ που κάναμε στην Αθήνα πριν 2 χρόνια όταν η διευθυνση του Φεστιβαλ Ντοκιμαντερ έκοψε 50 Ελληνικές ταινίες από το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ χωρίς πολλες καν να τις έχουν δει!
Μια εκδήλωση που έγινε εκ των ενοντων χωρίς έξοδα αλλά με μεγάλη απήχηση.
Τώρα η δυναμική της Ομίχλης είναι πολλαπλάσια και μόνο κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτό
Και Μια ουτοπία…
Αν θέλει το Φεστιβάλ και συνειδητοποιεί πόσο σημαντικό είναι για το σινεμά στην Ελλάδα οχι μόνο να γίνονται γιορτές αλλά και ταινίες.. ώστε να έχουν περιεχόμενο οι γιορτές ….
μπορεί να βάλει στη μπαντα τα χρήματα που θα ξοδεύονταν φέτος για τις Ελληνικές ταινίες στη Θεσσαλονίκη για να δημιουργηθεί μια έμμισθη καλή επιτροπή επεξεργασίας του νόμου με νομικούς-οικονομικούς (για δεσμευτικές και ρεαλιστικές προτάσεις προς Υπουργείο Οικονομικών και άλλους φορείς υλοποίησης με συνθήκες και όρους) που να συνεργαστεί με την Ομίχλη και όταν επεξεργαστεί και πάει προς ψήφιση ένας καλός νόμος ,όταν και μόνο όταν θα είναι έτοιμος και καινοτόμος
Τότε τα υπόλοιπα χρήματα που θα έχει βάλει στη μπαντα μπορούν να διατεθούν για μια όντως καλή γιορτή ..
γιατί θα έχουμε και κάτι να γιορτάσουμε…
με τη συμμετοχή όλων των ταινιών που έβαλαν φέτος το κεφάλι τους στο ντορβα για αν αρχίσει επιτέλους κάτι να κινείται ..στο ομιχλώδες τοπίο της Ελληνικής κινηματογραφίας
Εντάξει είναι υπερβολή και ίσως ουτοπία αλλά δείχνει πόσο πίστη πρέπει να έχουμε σε αυτή τη κίνηση και να μην πιστέψουμε σε άλλες σειρήνες
Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν υπάρχει νέος νόμος δεν μπορούν να έχουν οι φορείς ευελιξία και να σκέφτονται δημιουργικά και εναλλακτικά για και συνεργατικά για να αντιμετωπίζουν κρίσεις

μια ακομη ουτοπια?... η προταση ανακατανομης των εξοδων που γινονται τωρα για το σινεμα??? τροφη για σκεψη ενος νεου πολιτικου προισταμενου του ΥΠΠΟ που θα ηθελε να αλλαξει το σκηνικο
Λοιπόν ισως μια ορθή πολιτική ουσίας και όχι εντυπωσιασμού και ψευδων δημοκρατικων διαδιακασιων θα εβαζε κατω εκτος από το νομο και τα οικονομικα που διεπουν την πολιτικη Κινηματογραφου
με πνευμα αναπτυξιακό
όπως θα εκανε ο κάθε παραγωγος για την εταιρεία του και ισως θα ελεγε
Ξοδευω 20.000.000 ευρω περιπου ως κρατος για το Σινεμα
Εκ των οποιων
(σημειωνω τα ποσα που είναι γενικα γνωστα ισως υπαρχουν αποκλισεις απλα για την τεκμηριωση του συλλογισμου)
8.000.000-10.000.000 για το Φεστιβαλ Θεσσαλονικης
4.000.000 για το ΕΚΚ συνολο παραγωγης διανομης
1.500.000 ισως για το φεστιβαλ Δραμας
Υπολοιπα για αλλα εξοδα της Διευθυνσης κινηματογραφιας
Ποια ανακατανομη των υπαρχοντων εξοδων θα οφελουσε την αναπτυξη του Ελληνικου Κινηματογραφου?
Οι απαντησεις νομιζω είναι απλες
Και οι δυσαναλογιες εμφανεστατες
Ακομη και αν δεν αυξανονταν τα εσοδα όπως οφειλουν από τα κινητρα που προβλεπει το νέο σχεδιο νομου {Φοροαπαλλαγη,1,5% επιστροφη φορου κλπ (εδώ θα μπορουσε να προστεθει και ενα αναλογο συστημα πoint system αυτοματης χρηματοδοτησης μελλοντικων ταινιων με βαση αποδεδειγμενα αποτελεσματα διανομης προηγουμενης ταινιας παραδοσιακης και εναλλακτικης –theatrical, non theatrical festivals etc όπως υπαρχει στη Γερμανια-μηπως μπορουμε να το βρουμε? Να δουμε πως λειτουργει για αντιστοιχες προτασεις )
Ακομη λοιπον και αν δεν αυξανονταν τα εσοδα -όπως οφειλουν από τα αναπτυξιακα κινητρα που προβλεπει το νέο σχεδιο νομου-.....
Μια ανακατανομη των εξοδων που γινονται ως σημερα θα αλλαζε αρδην το τοπιο και θα ωφελουσε τη παραγωγη τη διανομη με κινητρα εις βαρος βεβαια των εορτων…αλλα μηπως αξιζει να σκεφτει κανεις ετσι ;
Προς παραγωγους…
Ποιος παραγωγος ξοδευει πιο πολλα χρηματα για το παρτυ μιας ταινιας… από τα εξοδα παραγωγης και διανομης της??

ΔΙΑΖΩΜΑ εικονες απο την ταινια που θα ακολουθησει

http://diazomafilm.blogspot.com/


Περισσοτερα για την ταινια στο http://diazomafilm.blogspot.com/

Κυκλοφορησε το βιβλιο μου Παραμυθια της ΑΓΑΠΗΣ και της ΕΛΠΙΔΑΣ απο τις εκδόσεις Απόπειρα

http://loveandhopetales.blogspot.com/
Συνέντευξη στη Γεωργία Καρκάνη FAQ Νο 67 10/091.
Τι σας έδωσε το ερέθισμα να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μια πολύ ωραία σειρά με φιλοσοφικά παραμύθια που έχει βγάλει ο Γαλλικός εκδοτικός οίκος Seuil. Κάθε χρόνο αγοράζω στο Παρίσι ένα από αυτά τα βιβλία.
Η ανοικτή σκέψη που υπάρχει στο φιλοσοφικό παραμύθι, βοηθαει πολύ και τον δικό μου ορίζοντα. Έτσι σκέφτηκα να καταστρώσω κι εγώ 70 τέτοια φιλοσοφικά ας πούμε παραμύθια ..για έναν ελάχιστο φόρο τιμής στην αγάπη που δίνει φτερά στην ψυχή και στην ελπίδα που την ταξιδεύει σε κόσμους παραμυθένιους. Ήθελα ακόμη να ευχαριστήσω με αυτό το βιβλίο τη ζωή για κάποιες μοναδικές συναντήσεις που είχα την σπάνια τύχη να γευτώ
2. Ποιο ήταν το αγαπημένο σας παραμύθι ήταν ήσασταν παιδί;
Αυτοσχέδια παραμύθια που καταστρώναμε με τον αδελφό μου για την περίφημη ταβέρνα του μπάρμπα Γιώργου.. φανταστική ταβέρνα όλα φανταστικά και παραμυθένια και εκεί κάθε βράδυ ήταν η δική μα αυλή των θαυμάτων και βέβαια η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ..Γιατί πάντα ελπίζουμε σε ένα θαύμα. Εξ άλλου τι είναι το θαύμα; ένα τίποτα που αλλάζει τη ζωή 3. Τα παραμύθια μάς βοηθούν να κατανοήσουμε την πραγματικότητα ή να δραπετεύσουμε από αυτήν;
Όλα τα παραμύθια κάτι θα έχουν να μας πουν. Με τα παραμύθια δημιουργείς το χρόνο αντί απλά να τον αφήνεις να περνά. Δημιουργείς το τόπο, αντί απλά να περνάς περαστικός από τόπο σε τόπο. Με τα παραμύθια, ξεγελάς το χρόνο. Νομίζω ότι όταν κατανοείς την πραγματικότητα, σου είναι πιο εύκολο να δραπετεύεις από αυτήν, με ούριο άνεμο, για με μικρά ταξιδάκια αναψυχής. Όταν επιστρέφεις - γιατί πάντα επιστρέφεις- με ανανεωμένη την ψυχή, είσαι πιο όμορφος, πιο ανανεωμένος έχεις αφήσει τις σκέψεις και τα μαλλιά σου στον άνεμο, το πρόσωπο σου το χει χαϊδέψει η θάλασσα οπότε χαμογελάς με χαρά και συστήνεσαι με την πραγματικότητα με άλλο αέρα
4. Υπάρχουν κάποια μοτίβα που επαναλαμβάνονται στα παραμύθια σας και αν ναι, γιατί; Τα μοτίβα που επαναλαμβάνονται είναι αναζήτηση του εύφορου έρωτα, το βλέμμα προς την ελπίδα και την συνυπαρξη των ανησυχων ψυχών ακόμη κι η περιπέτεια Γιατί αυτά είναι τα στοιχεία, που μαζί με το φως του ήλιου, τον απέραντο ορίζοντα της θάλασσας και το ταξίδι δίνουν πραγματικό περιθώριο στην ελπίδα και νόημα στη ζωή. Σαν το όνειρο που ζωγραφίζουμε με χρωματιστά μολύβια, όταν περπατούμε ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, στην πατρίδα του ορίζοντα. Εκεί γεννήθηκαν τα παραμύθια στον ορίζοντα.Προτείνουν μια ζεστή αγκαλιά ως την πιο εύφορη χειρονομία στον άλλον. Προτείνουν την ασίγαστη περιπέτεια του νου ως τη μόνη συνθήκη που μπορεί πραγματικά να μας δώσει φτερά.
5. Ως συγγραφέας και σκηνοθέτης, η πιο αυθόρμητη επιθυμία σας είναι να εκφράσετε τα συναισθήματά σας με λέξεις ή με εικόνες;
Η γραμματική που γνωρίζω πιο καλά, είναι εκείνη της εικόνας, άρα η έκφραση μου με τα υλικά της εικόνας γίνεται ίσως πιο άμεσα και αυθόρμητα.. Εχω όμως απέραντο θαυμασμό για τη λογοτεχνία έχω ανάγκη τη λογοτεχνία και πιστεύω ότι είναι η πιο απόλυτη μορφή τέχνης για αυτό και η πιο απαιτητική. Θα ήθελα κάποια στιγμή να καταφέρω να κατέχω τα εργαλεία αυτής της τέχνης και να εκφράζομαι με τόλμη μέσα από αυτήν η συνέντευξη για το βιβλίο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος της FAQ που κυκλοφορεί σήμερα, είναι το Νο 67 με ημερομηνία 10/09. Το link όπου μπορείτε να το δείτε σε ηλεκτρονική μορφή είναι το http://www.faqpress.gr/