define the real truth of our lives and our societies is a crucial obligation

Harold Pinter left just before the end of this year .Lets remember ...in 2005 he wrote....
When we look into a mirror we think the image that confronts us is accurate. But move a millimetre and the image changes. We are actually looking at a never-ending range of reflections. But sometimes a writer has to smash the mirror - for it is on the other side of that mirror that the truth stares at us. I believe that despite the enormous odds which exist, unflinching, unswerving, fierce intellectual determination, as citizens, to define the real truth of our lives and our societies is a crucial obligation which devolves upon us all. It is in fact mandatory.
.......the majority of politicians, on the evidence available to us, are interested not in truth but in power and in the maintenance of that power. To maintain that power it is essential that people remain in ignorance, that they live in ignorance of the truth, even the truth of their own lives. full text http://nobelprize.org/nobel_prizes/literature/laureates/2005/pinter-lecture-e.html

in the comments section of this post you can read the moving text Ariel Dorfman wrote today Saturday Dec 27th for Washington Post and was so kind to send me

Ο Χαρολντ Πιντερ επελεξε να μην δει την αυγη του 2009 εδω στο μεταιχμιο του 2008 εφυγε ... Αξιζει να θυμηθουμε εδω στο μεταιχμιο που τοσα συμβαινουν. ..και τοσα λιγα κατανοουμε... http://www.tvxs.gr/v2325 μερος της συνεντευξης με Ελληνικο υποτιτλο απο την τηλεοραση tvxs ,και στο http://www.youtube.com/watch?v=GY2Z27Y-HJE
H πληρης ομιλια του Πιντερ για την αποδοχη του Νομπελ το 2005 που αξιζει να δειτε αν μιλατε αγγλικα Ακουστε γυρω στο 8ο λεπτο τι λεει για το πολιτικο θεατρο και την πολιτικη σατιρα και βεβαια για τους πολιτικους και τη μανια τους να κρατηθουν στην εξουσια σπερνωντας την αγνοια... Διαβαστε στα σχολια το συγκινητικο κειμενο που εγραψε σημερα Σαββατο ο Χιλιανος συγγραφεας και φιλος Ariel Dorfman για την Washington Post και ειχε την καλοσυνη να μου το στειλει πριν λιγες ώρες

Φεστιβαλ Ρόδου πλώρη για το 2009

http://www.ecofilms.gr/ http://rodosecofilms.blogspot.com/

Παράλληλες εκδηλώσεις και πρωτοβουλίες του φεστιβάλ μια πρώτη γραφή παρουσιάσαμε προχτές στη Ρόδο
Αρχειο Οπτικακουστικής Μνήμης

Συνεργασία με το Πολεμικό Μουσείο

Το Φεστιβάλ εγκαινιάζει μια μοναδική συνεργασία με το Πολεμικό Μουσείο για τη σταδιακή παρουσίαση σε πρώτη παγκόσμια προβολή των άγνωστων ανεκτίμητων θησαυρών του ιστορικού αρχείου του.

Το Ecofilms φιλοξενεί το Παγκόσμιο Βραβείο Green Award

Το «Διεθνές Δίκτυο Φεστιβάλ Κινηματογράφου με Περιβαλλοντικό Χαρακτήρα», που το Φεστιβάλ της Ρόδου υπήρξε ιδρυτικό μέλος του, οργανώνει κάθε χρόνο το «Παγκόσμιο Πράσινο Κινηματογραφικό Βραβείο». Φέτος η διοργάνωση φιλοξενείται στη Ρόδο και θα συμμετέχουν οι διευθυντές των μεγάλων κινηματογραφικών φεστιβάλ για το περιβάλλον από 12 χώρες του κόσμου

2 λεπτά για τη Ρόδο.
Το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Ρόδου από φέτος αναλαμβάνει μια σημαντική πρωτοβουλία για το νησί που το φιλοξενεί: Θα προτείνει σε όσους από τους σκηνοθέτες Έλληνες και ξένους που συμμετέχουν στις εκδηλώσεις του να φτιάξουν με δικά τους μέσα με απλή βιντεοκάμερα, με κάμερα κινητού η με όποιο άλλο τρόπο θελήσουν μια μικρή ταινία, μονοπλάνο η ακόμη και ένα οπτικό ποίημα, η μία εικόνα για τη Ρόδο διάρκειας λεπτών Οι μικρές αυτές οπτικοαουστικές δημιουργίες θα προβάλλονται κάθε χρόνο στο επόμενο φεστιβάλ της Ρόδου. Η πρωτοβουλία αυτή σκοπό έχει αν δημιουργήσει ένα σύγχρονο οπτικοακουστικό αρχείο μικρών ταινιών για το νησί με υπογραφές δημιουργών από ολόκληρο τον κόσμο.
Αυτό που θα αλλάζαμε
Ακόμα μια πρωτοβουλία του Φεστιβάλ σχετίζεται με το νησί της Ρόδου: Στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών εκδηλώσεων θα κληθούν τα παιδιά και τα σχολεία να δημιουργήσουν μονόλεπτα φιλμάκια για το τι θα άλλαζαν στο νησί για να βελτιωθεί το περιβάλλον του.

Από που ξεκινά η αλήθεια..

Ο Alain Badiou υποστηριζει οτι το αξιωμα της αληθειας ξεκινα με την αποφαση να πεις οτι ενα γεγονος συνεβη..θεωρησα οτι ηταν ο μονος καταλληλος υποτιτλος στις φωτογραφιες που τραβηξα αποψε καθως περνουσα τυχαια απο το Συνταγμα ..Δεν είναι ευκολο να ξέρει κανεις που βρίσκεται η αλήθεια αυτες τις μέρες...τα γεγονότα έχουν το δικό τους ρυθμό κι εμείς παρατηρητές..Οι εκδοχές για το ποιός κινεί τι ίσως ξεπερνουν σε ποσότητα και εκεινους που μπορεί να κινούν την μία η την άλλη..τα πράγματα πια δεν είναι μονοσήμαντα..είναι δύσκολο εως αδύνατον για οποιονδήποτε σκεπτόμενο να υιοθετήσει με φανατισμο τη μια η την αλλη εκδοχη.. γιατι η πραγματικότητα που αντιμετωπιζει ξεπερναει καθημερινα διαφορα απιθανα σεναρια..

Αν επιλεξει κανεις συνειδητα να μην βλεπει τηλεοραση αυτες τις μερες γλυτωνει ενα πολυ μεγαλο μερος απο σκουπιδια..αλλα χανει καποιες ψηφιδες του παζλ που πιθανον συνθετουν μια εικονα για το πως αιφνης προεκυψαν τοσοι οψιμοι υποστηρικτες της δικαιοσυνης και της δημοκρατιας στο τηλεοπτικο στιβο.Δεν πειθουν με τις θεατρικες κορωνες τους ..τιποτα αληθινο δεν υπαρχει σε αυτη τη παρασταση..των ευπωλητων δελτιων ειδησεων.. ο καθενας παιζει καποιο ρολο αλλα δεν ξερουμε απο ποιον σκηνοθετη καθοδηγειται και για ποιον σκοπο

Πολλοι διαφωνουν με τον συμβολισμο του δεντρου Πολλοι διαφωνουν με το οτι τα Χριστουγεννα -μια γιορτη οχι τοσο οικεια στα δικα μας πραγματα- γιορταζεται ετσι τα τελευταια χρονια.Υποστηριζουν οτι ειναι μια 'κατασκευασμενη' γιορτη με καταναλωτικο στόχο

Στη μικρη σημερινη βόλτα γυρω απο το Συνταγμα καποιοι καταστηματαρχες παρηγορουνται με την ερμηνεια οτι μεγαλα συγκροτηματα εκτος κεντρου ειναι απο πισω απο τα γεγονοτα..χρειαζεται για εκεινους να δωσουν εξηγηση....μετα απο μερες που φυλουν αγρυπνοι τα ακριβοπληρωμενα τζαμια -που εβαλαν μεσον για να αποκαταστησουν και τα πληρωσαν στην τριπλη αξια- Μετα τις καταστροφες το μυαλο τους εχει θολωσει.. δεν ξερουν τι να υποθεσουν...

Ο θυμος,η απελπισια,η ελλειψη προοπτικης ειναι οι πιο ευλεκτες υλες..Ολα αυτα λαμπουν σαν σπινθηρες στα ματια των εφηβων που αναμετριουνται με την περιπετεια με την αντιδραση με ορους παιχνιδιου.Τιποτα το κακο στο παιχνιδι..η στην περιπετεια..η στην αντιδραση...θα μπορουσαν να ειναι γονιμα υλικα της ηλικιας.Ειναι ισως απολυτως απαραιτητα υλικα της ηλικιας για να θεωρειται κανεις υγιής. Ομως πισω απο το σπινθηρα την ωρα που ερχεται να να κατοικησει η σκεψη νομίζω οτι πρυτανευει η αμηχανια...Αυτη την αμηχανια αναμεικτη με τη λαμψη που γενναει ο θυμος, ανεξελεγκτος.. ειδα στα ματια οσων ησαν αποψε γυρω απο το δεντρο και απο τη μια και απο την αλλη πλευρα.Αυτα τα ματια επιαναν φωτια με το τιποτα και τιποτα δεν μπορουσε να τα φυλαξει, ουτε να τα καταστειλει, ουτε να τα διαφυλαξει, για να μπορεσει καποια στιγμη να κατοικησει μια σκεψη που να αναζητα την αληθεια..Αυτη η αναζητηση της αλήθειας,εχει αλλη περιπετεια, η οποία κραταει περισσοτερο καιρο απο οσο κραταει μια φωτια.Δεν εχει τη δυναμη του συμβολισμου, αλλα εχει μια υπογεια δυναμη που δινει αλλη ελπιδα..Ομως ολα αυτα δεν εχουν χωρο στο ευλεκτο τοπιο των ημερων..Πολλα τα φωτακια, ματαια προσπαθουν να επουλωσουν πληγες..ισως καλλιεργουν με τη φρουδα λαμψη τους ακομη πιο πολυ τις ευλεκτες συμπεριφορες.. Η εμμονη για το δεντρο αναιτια πιστευω ..δεν φτανουν τα φωτα για να γιορτασουν οι ψυχες για να ξεκουραστουν τα ματια

"Οποιος εχει δει την ομορφια ειναι καταδικασμενος σε θανατο "ελεγε σημερα το απογευμα ο Γρηγορης καθως ανηφοριζαμε για το Συνταγμα.. Δεν θα συμφωνησω απολυτα, ειναι καταδικασμενος ναι σιγουρα, αλλα να αναζητα παντα περισσοτερη ομορφια κι αλλη και αλλη και να αντιδρα σε καθε ειδους σκουπιδι που την κρυβει...Τωρα δα που τελειωνω το ποστ ενα ζευγαρι απο Θεσσαλονικη τηλεφωνει στο Κομεντυ Κλαμπ και λεει 'ακυρωνουμε την κρατηση Ηρθαμε απο Θεσσαλονικη να σας δουμε αλλα βλεπουμε τηλεοραση στο ξενοδοχειο και φοβομαστε να κατεβουμε στο κεντρο'.Το αφηνω χωρις σχολιο.

Αλλα ισως αυτο εξηγει το θυμο που αντικρυσα σε αρκετους αποψε που με ειδαν να κυκλοφορω με καμερα γυρω απο το δεντρο. Οπου καμερα, δικαιως οι περισσοτεροι βλεπουν το απληστο κυνηγι για την καταναλωση της εικονας, με οποιο κοστος. Εχουν δικιο.

'Και γιατι τραβας μου λεει ενας πολυ επιθετικα Να τα βλεπεις στο σπιτι και να χαιρεσαι;"..

"Για να θυμομαστε 'του λεω..'Τι να θυμαστε;" συνεχιζει.. "Η κατασταση ειναι gελοια"... Τονισε επίμονα την προφορα του.. Ηταν μεταναστης.. ισως ειχε επιστρεψει απο την πορεια των μεταναστων..κατι θα ειχε στο μυαλο του.. Δεν μου εξηγησε, γιατι αρχισαν να πεφτουν δακρυγονα. Τα ΜΑΤ που ησαν στη Βουλη εσπευσαν.. ολοι διαλυθηκαμε και τα αποριμματοφορα του Δημου μαζεψαν τα σκουπιδια γυρω απο το δεντρο..

Τα τηλεοπτικα σκουπιδια ποιος θα τα μαζεψει;

σε αυτη τη τελευταια φωτο..λιγα λεπτα πριν τη συραξη δυο νεοι με μπαλονια(φουσκωμενα προφυλακτικα) θελουν να διασχισουν το προστατευτικο κλοιο και να στολισουν με αυτα το δεντρο

Y.Γ μήπως;

Μηπως τελικα το δεντρο και η περιφημη περιφρουρηση του καλλιεργουν πολυ περισσοτερο το μισος και αποτελουν μια ζωντανη ευλεκτη εστια μεσα στη πολη.Απεδειχθει οτι δεν ηταν η καταλληλη ενεργεια για να επαναφερει ηρεμια ισα ισα καλλιεργει την ταραχη..Το δεντρο το καηκε μια φορα ηδη στις 8.12.Ας μην το ξαναστηναν... ο συμβολισμος θα λειτουργουσε πιο καλα με ενα δεντρο ξεδοντιασμενο,οπως ειναι οι φετεινες γιορτες ξεδοντιασμενες.. Στην επιδερμιδα της πολης όταν σβυνεις τα σημαδια οποιασδηποτε συγκρουσης η πολεμου είναι σαν να σβυνεις κομματια της ιστοριας..Εχει νοημα να θυμομαστε νομιζω..η πραγματικοτητα παντα ξεπερναει τετοιες μερες τη μυθοπλασια και οποιαδηποτε πλανοθεσια Το μονο που μπορεις να κανεις ειναι να τοποθετεις σε μια συγκεκριμενη γωνια το βλεμμα για να αναδειξεις;; την αληθεια αν γινεται εναντια στη ΛΗΘΗ και οτι αυτο συνεπαγεται

οι ευχές μου

Ροδος..η μουσικη ενωνει..η αδικια επισης

Βρεθηκα για λιγες μερες στη Ροδο για την αβαν πρεμιερ της ταινιας μου Τα παιδια της Χορωδιας. Ευχαριστω οους οσους ηρθαν για την παρουσια σας για τα καλα σας λογια για τα υγρα σας ματια..

Ευχαριστω και εσενα για ολα σου τα λογια ,για την επισκεψη στο γκραφιτι..επιτελους.. και γιατο πως σταθηκες διπλα στα ομορφα παιδια που ενωθηκαν για να διαδηλωσουν για την αδικια και κυριως να δηλωσουν την αγωνια...

Το αλλο πρωι η ανατολη υποσχεθηκε οτι ξεκινουσε μια αλλη μερα Λες?

Καθε πρωι εκει ειναι ο ηλιος για να μας θυμιζει

«Λόγια της Σιωπής»για τη Διεθνη Ημερα..

Ξαφνικα αποψε το βραδυ η ΕΡΤ αναπαντεχα προβαλε την ταινια μου Λογια της Σιωπης για να τιμησει φανταζομαι τη σημερινη διεθνη ημερα για τα ατομα με Αναπηρια.Ευχαριστω τον Οδυσσεα και την Θαλεια που εντοπισαν την προβολη αυτη και να θυμηθω αυτη την ταινια του 2002...κατι ειναι και αυτο...
Ακουσε το υπεροχο τραγουδι που εγραψε τοτε ο Κωστης Ζευγαδελλης για την ταινια και τραγουδαει η Ελενη Πετα http://www.youtube.com/watch?v=YW75MInJ0Ag
το βιντεο είναι μετριο αλλα η Ελενη καλη!
http://www.luciarikaki.gr/d_WORDS_OF_SILENCE_gr.htm
H εκπληκτικη νοηματικη γλωσσα των κωφων,ενας χορός των χεριών,σε ενα θερμό πειστικό ντοκυμαντέρ της Λουκίας Pικάκη Kαθημερινη

Kαλομελετημενη δουλεια,που συγκινεί χωρις να εκμεταλλευεται καταστάσεις η πρόσωπα,ούτε να κραυγάζει άναρθρα Pόμπυ Eκσιελ Eθνος

Και ξαφνικα ενα ολοκληρος κοσμος που μεχρι τωρα εμενε για όλους μας,σχεδόν βουβός,πήρε σάρκα και λαλιά-στην κυριολεξία-μέσα πο την ταινία Λογια της Σιωπης της Λ.Pικακη που εχει για ήρωες κωφους και ειναι η πρωτη ταινια στην ιστορία του ελληνικου κινηματογραφου που όχι μόνο ασχολείται μαζυ τους αλλα τους κάνει και πρωταγωνιστες.H ταινία ανασκευάζει το μύθο της περιθωριακής γλώσσας επιχιερώντας να εξοικειώση τον δυσπιστο θεατη με τον εκφραστικο πλούτο μιας σημαντικης μερίδα ςτης κοινωνιάς που ζει και εκφράζεται μέσα απο τη μαγική δύναμη των νοημάτων Παύλος Kάγιος Nεα Eνα ντοκυμαντέρ για τους κωφούς είναι βέβαιο ότι προκαλεί την προσοχή,το ενδιαφέρον και τη συγκινηση του θεατη.H Λουκία Piκάκη απέφυγε να επενδύσει μόνο στο συναίσθημα του θεατή.Mέσα απο συνεντεύξεις,θραυσματα λόγων,κινήσεις που συνθέτουν έναν κώδικα επικοινωνίας,ερωτήματ απου αφορούν τη ζωή,την καθημερινότητα και τις σκέψεις ατόμων κωφών εκ γενετής,κατόρθωσε να εκμαιευσει την «αλήθεια» τους και να αποδώσει μία πραγματικότητα καθόλου εξωραισμένη αλλα μεστη και ειλικρινή. H ταινία ειναι γενναιόδωρη, προσεκτική, αποκαλυπτική.H σκηνοθετις προσεγγισε τα πρόσωπα μπροστά και πίσω απο την κάμερα.Mε τη βοήθεια μια διερμηνέως της νοηματικης μετέφερε τις απαντησεις τους,χρησιμοποιώντας άλλοτε λόγο,άλλοτε τους υπότιτλους.Στη ζωή των ακουόντων αντιπαρέβαλλε συχνά και αιφνιδιαστικά το δικό τυς κόσμο της σιωπης.Oι ποικίλες απαντήσεις τους,εξομολογητικές και σπαρακτικές στην ήρεμη απόλυτη αλήθεια τους Mαρία Kατσουνάκη Kαθημερινή

Eνα ντοκυμαντερ γυρισμένο σε ενα κόσμο για τους περισσότερους άγνωστο,ένα κόσμο που υπάρχει πέρα απο το φράγμα του ήχου.Tον κόσμο των κωφών.Eκείνοι που δεν χρησιμοποιούν τις ηχητικές χορδες για να επικοινωνήσουν αλλα μεταμορφώνουν σε εργαλείο επικοινωνίας όλο τους το σώμα με αρχή απο τα χέρια Mέσα απο συνεντεύξεις που διεξάγονται με τη βοήθεια διερμηνέα ,η Pικάκη ψηλαφίζει την καθημερινότητα των κωφών,ξεκινώντας απο ένα παιδικό παραμύθι για να καταλήξει στους κρυφούςπόθους αυτών που δεν ακούν : τους ήχους της φύσης,τα λόγια των συνανθρωπων τους,τη Moυσική. Mέσα απο τις εικόνες η ταινία εξοικειώνει τον θεατή με τον εκφραστικό πλούτο μιας μεχρι προσφατα «περιθωριακής» κοινωνικης ομάδας,καταγραφει μαθηματα θρησκευτικές λειτουργίες,γιορτές θεατρικες παραστασεις και μεταφερει απόψεις για την επαγγελματική τους ενασχόληση,τη δυσαρμονικη συχνά συνύπαρξη με τους «ακούοντες»,τον ρατσισμό,την εκπαίδευση ,τις υποχρεώσεις της πολιτείας. Mία ταινία που ανοίγει κοινωνικό διάλογο σε μία διαφορετική γλώσσα,την οποία αξίζει όλοι να γνωρίσουμε Λουίζα Xριστοφίλου Σινεμα

To ντοκυμαντερ της Λ.Pικακη πρέπει οπωσδηποτε να ειδωθει για την ειδική ματια του στον κοσμο των κωφων.H χωρις υποκρισία εργασια της αγαπης στην ταινία επιτρέπει σε αυτη την παραγνωρισμενη ομάδα να απευθυνθει στο κοινό.Στην ταινια η σκηνοθετις προτείνει στο κοινο να επαναπροσδιορίσει τι είναι το «κανονικό» Aγγελικη Kόντη Athens News

Το ντοκυμαντέρ της Pικακη κατορθώνει να μην είναι ούτε φλύαρο,ούτε κουραστικό. Δειχνει να προσεγγιζει με σεβασμο όσο και με θαυμασμο αυτους τους ανθρωπους που,σε μια εχθρικη για αυτους κοινωνία κατόρθωσαν οχι μονο να ορθοποδήσουν αλλα και να κατακτησουν αξιοζηλευτες κορυφες.Tα Λογια της Σιωπης εχουνπράγματα να πουν που πρέπει να «ακουστούν» Aκης Kαπρανος Eξοδοσ

Στις κοινότητες των κωφών,η Λ.Pικάκη,μας φέρνει την φωνή τους μέσα απο νοηματική τους γλώσσα μέσα απο εικόνες, μας κάνει κοινωνούς του κοσμου τους, ενός κόσμου όπου βασιλεύει ο ήχος της σιωπής. Στο τέλος της ταινίας ένα θαυμάσιο τραγούδι τα «Λογια της Σιωπης» σε μουσικη Kωστη Zευγαδέλλη και στιχους Γιώτας Bασιλακοπούλου,απο τη φωνή της Eλένης Πέτα, κάνει το φινάλε της ταινιας με πρωταγωνιστες ενα ερωτευμένο ζευγάρι κωφών
Aννα Σαμπατακακη Bραδυνη

«Eιμαστε ίσοι αλλά δεν είμαστε όμοιοι» αυτο προσπαθούν να μας κάνουν να καταλάβουμε , αυτό πετυχαίνει ως ενα βαθμο και η Pικακη στην ταινία της. Aπο τις καλύτερες ιδέες της ήταν εκείνη της ομορφης κοπελλιτσας που χρησιμοποιεί ως λάιτ μοτίβ στην ταινία, για να σχολιάζει διάφορες καταστασεις,όπως αυτες που αισθάνονται όσοι δεν ακούνε. Nινος Mικελιδης Eλευθεροτυπία

Eνδιαφέρον και συγκινητικό σε αρκετα σημεία του το ντοκυμαντέρ.Για τον κοσμο των κωφων και προπάντων για τη νοηματικη γλωσσα.Πέρα απο το ότι μας φέρνει κοντα στις ιδιαιτερότητες ενός κόσμου που ζει γύρω μας αλλα δεν ξερουμε να τον επικοινωνήσουμε,αντιμετωπίζει το θέμα σφαιρικότερα,στην κατανόηση και στα δικαιώμτα του διαφορετικού ανθρώπου. Eπίσης οι συνεντευξεις των ενδιαφερόμενων προσώπων ειναι πολύ ζεστες και η σκηνοθετις τις χειρίζεται ευέλικτα,αλλοτε με υποτίτλους άλλοτε με φωνη off άλλοτε πάλι εντελώς βουβά.
Παναγιώτης Tιμογιαννάκης Eλευθερος Tυπος

Tα Λογια της Σιωπης ειναι μια ελληνική ταινια με υπότιτλους.Eίναι η πρώτη ελληνική ταινία που δεκαδες χιλιάδες συμπατριώτες μας,οι κωφοι και βαρήκοοι,θα νοιώσουν ότι γυρίστηκε για αυτούς,και εμείς που αγνοούμε τη δική τους γλώσσα είμαστε υποχρεωμενοι για να την παρακολουθήσουμε να ξεχάσουμε τα αυτιά μας και να εμπιστευτουμε μόνο τα μάτια μας.Eίναι κάτι που οι ίδιοι έκαναν πάντα.
H καμερα της Pικακη καταγραφει με απλότητα μαρτυρίες κωφών και στιγμές απο την καθημερινότητα τους, που ειναι πλούσια και εντελώς ίδια με αυτή των ακουόντων.
Aυτο που κυριαρχει στο ντοκυμαντερ είναι ο τρόπος που οι ίδιοι οι μη ακούοντες μιλάνε για τη γλώσσα τους.Eτσι κι αλλιως πάλεψαν σκληρα για να την επιβάλλουν
Bενα Γεωργακοπούλου Eλευθεροτυπια

Eνδιαφερον θεμα συγκινητικες στιγμες,κλασικη παρουσιαση με υποτιτλους για να ειναι κατανοητο και απο κωφους θεατες.Tο βασικο ενδιαφερον του ντοκυμαντερ της Pικακη οχι μονο για τις πληροφορίες που μας δινει γυρω απο τη νοηματικη γλωσσα,αλλα γιατι καταφερνει να αποτυπώσει όλη τη συγκινησιακη δυναμη αυοτυ του τρόπου επικοινωνίας.Kινηματογραφωντας επι δυο χρόνια της κοινότητα των Eλλήνων κωφών,η σκηνοθετις καταγραφει συγκινητικες μαρτυρίες για τα παιδικά τους χρόνια και το πρώτο σοκ της ανακαλυψης ότι υπάρχει ένας άλλος κόσμος ήχων απο τον οποίον είναι επικοινωνιακα αποκλεισμένοι.Στη συνεχεια η ταινια μας εισαγει στη καθημερινοτητα αυτων των ανθρωπων.Mας συγκινησε η σκηνη της συναυλίας όπου η μουσικη οπτικοποιείται μεσα απο τη νοηματικη γλώσσα και οι κωφοί αποπειρώνται να χορέψουν σ ενα ρυθμό που,αν και δεν τον ακούν τον αισθάνονται μέσα τους.Πολύ όμορφο επίσης το φινάλε με το τραγούδι της Eλένης Πέτα.Mπαμπης Aκτσόγλου Aθηνόραμα

sing along Το μπλογκ της νεας μου ταινιας

http://theislandchoir.blogspot.com/

films with a view

το δωματιο ειχε θεα αλλα προτιμησαμε τις ταινιες

Αμστερνταμ μεσα στα χιονια καταφεραμε να δουμε πανω απο 120 ταινιες σε ενα μαραθωνιο θεασης ..ενδιαφερουσες ταινιες απο ολο τον κοσμο.. Τολμηρες υπογραφες και μια δυσκολη επιλογη μας περιμενει για τα φεστιβαλ της Ροδου και της ΚωΟμως καταθετω οτι και στα δυο θα εχουμε πολλες εκπληξεις

περισυλλογη μελετη καταλογου... στα ελαχιστα διαλειμματα

Βαλκανικο ταμειο Σεναριων

Τελειωσε και το φετεινο μας Βαλκανικο Ταμειο σεναριων Εδω ολοι οι συμμετεχοντες με την κρτιτικη επιτροπη.
Ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα 17 Νοεμβρίου, το 3ήμερο εργαστήριο του Balkan Fund του 49ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με την απονομή των βραβείων. ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, Γιώργος Χωραφάς, επισήμανε την ποιότητα των σχεδίων σεναρίων που παίρνουν μέρος στο εργαστήριο: «Το ταλέντο που υπάρχει στα Βαλκάνια μας κάνει πολύ υπερήφανους.
Είναι επίσης σημαντικό το ότι προβάλλονται οι κουλτούρες της ευρύτερης περιοχής, στην οποία η Θεσσαλονίκη κατέχει ιδιαίτερη θέση. Ελπίζουμε φέτος να έχουμε ακόμα πιο επιτυχημένες ιστορίες». H καλλιτεχνική διευθύντρια του Balkan fund, Χριστίνα Κάλλας-Καλογεροπούλου, θύμισε πως «είναι η 6η συνεχόμενη χρονιά του προγράμματος, από το οποίο έχουν περάσει βραβευμένες ταινίες όπως τα Snow, California Dreaming Endless, Hidden Faces» και πρόσθεσε πως «το να συζητάς για έτοιμες ταινίες είναι δύσκολο, το να συζητάς όμως για σενάρια σε ανάπτυξη είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αυτό είναι το έργο που ζητάμε απο την κριτική επιτροπή του Balkan Fund που αποτελείται από τους: Richard Kwietniowski, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Milcho Manchevski, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Simon Perry, Διευθυντής του Irish Film Board Razvan Radulescu, σεναριογράφος και σκηνοθέτης Χριστίνα Kallas-Καλογεροπούλου, σεναριογράφος, παραγωγός και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σεναριογράφων.
τα τέσσερα (4) Βραβεία του Balkan Fund στα εξής σχέδια σεναρίου: 1. ZINCOGRAPH, σεναριογράφος Vladislav Todorov, σκηνοθέτης, Javor Gardev, παραγωγός Buriana Zakharieva, εταιρία: Perepeteia LLC Βουλγαρία 2. NUMBER ZERO, σεναριογράφος/ σκηνοθέτης Sirri Sureyya Onder, παραγωγός Necati Akpinar, εταιρία: Besiktas Kultur Merkezi Τουρκία 3. WHITE THREAD, BLACK THREAD, σεναριογράφος Νατάσα Σέγκου, σκηνοθέτης, Χρήστος Καρακέπελης, παραγωγός, Ζωή Λισγάρα, εταιρία: CL Productions Ελλάδα 4. SUBMISSION, σεναριογράφος Zeynep Ozcan, σκηνοθέτης, Emre Yalgin, παραγωγός Ayfer Tuncer, εταιρία: SRL Film Productions Τουρκία
Τα βραβεία συνοδεύονται από 10.000 € για το κάθε βραβευμένο σχέδιο σεναρίου ενισχύοντας με αυτό τον τρόπο την περαιτέρω ανάπτυξή του. Το Balkan Fund έχει ήδη στο ενεργητικό του έναν εντυπωσιακό αριθμό ταινιών οι οποίες αναπτύχθηκαν και ολοκληρώθηκαν με τη συνδρομή του και στη συνέχεια διακρίθηκαν με σημαντικά βραβεία στο διεθνή κινηματογραφικό στίβο, εξασφαλίζοντας την εμπιστοσύνη της αγοράς όσον αφορά την ποιότητα των σχεδίων σεναρίου που παρουσιάζει κάθε χρόνο. Τα ποιο σημαντικά από αυτά είναι: Snow, Μεγάλο Βραβείο στην Εβδομάδα Κριτικών, Κάννες 2008 California Dreamin’ (endless), Mεγάλο βραβείο Ένα Κάποιο Βλέμμα, Κάννες 2007 Σεράγιεβο Σ’ Αγαπώ, Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, 2006 Gucha - Distant Trumpet, Πανόραμα Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, 2007 Hidden Faces, Παγκόσμια Πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 2007. The Tuning, Μεγάλο βραβείο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μανχάιμ και βραβείο καλύτερης ταινίας Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάπολης, 2005 Το φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης φιλοξενεί, τέλος, τέσσερις (4) ταινίες του Balkan Fund, ανάμεσά τους τρεις που ολοκληρώθηκαν πρόσφατα: Snow (βραβευμένο το 2004), Μικρό Έγκλημα (βραβευμένο το 2003, η πρώτη βραβευμένη ελληνική ταινία που ολοκληρώνεται

Οι τελευταιες φωτο ειναια πο το παρτυ ληξης και εγω με τον βραβευμενο Τουρκο σκηνοθετη

Μέρες Θεσσαλονίκης

Η Αγγελικη Βεργου επι το εργον στο αυτοσχεδιο coffee break που φτιαξαμε εν ειδη ανεξαρτητης ταινιας στο Βαλκανικο ταμειο Σεναριων

Η Ελενη Αλαξανδρακη παρουσιαζει τους συνετελεστες της ταινιας της 'Ο Αρσιβαριστας και ο Αγγελος' που γυριστηκε στη Νισυρο Κω και Ροδο..Σε ενα μικρο ρολο ο φιλος Παναγιωτης

Αποκάλυψη του φεστιβαλ το αφιερωμα στον Μανο Ζαχαρία με ολες τις ταινιες του Ο ιδιος γλυκος και εν τελει βαθεια σοφος, απαντα στις ερωτησεις συμυκνωμενα με τη γλυκυτητα και τη βεβαιοτητα της διαδρομης του ..της περιφημης διαδρομης του στα κινηματογραφικα πραγματα

ασχετο μη φεστιβαλικο... καλο... ομως ανεβαινοντας σε ενα δρομο χθες για να παμε να φαμε με τους Βαλκανιους ανακαλυψαμε μια Ποντιακή Λυση!! χρησιμη

Η κριτικη επιτρπη του Βαλκανικου ταμειου Σεναριων σε πλήρη απαρτία συνεδριαζει

Η Χριστινα ο Λυκ Νταρντεν και η μεταφραστρια του στο ανοιγμα των εργασιων του Βαλκανικου ταμειου σεναριων.Ο Νταρντεν μας ειπε μεταξυ αλλων για τη σημασια να μοιραζεσαι με καποιον δικο σου τα πολυ αρχικο σταδιο της συλληψης και της δημιουργιας του σεναριου, κατι που ο ιδιος κανει με τον αδελφο του και τα πραγματα προχωρουν αναπαντεχα καλα για εκεινους.... Σαν να γραφεις ενα γραμμα σε ενα φιλο ετσι να μοιραζεστε τις ιδεες σας για το σεναριο.... ειπε

Ο Γιώργος Χωράφας στην τελετη εναρξης του φεστιβαλ

Η εντυπωσιακη εικαστικη και κινηματογραφικη συνθεση του Αγγελου Φραντζη για την τελετη εναρξης

Ακχεσερλιδης, Σπαρταλης με την ενδυμασια συνδρομο Χ της Χιονατης τιμην ενεκεν στην ταινια του Αγγελου Το Συνδρομο της Χιονατης που ειδαμε εδω.Ο Αγγελος επιμενει στην εικαστικη του αναζητηση και κατακτα πιο καλα τα αφηγηματικα εργαλεια σε αυτη την ταινια

Ο φιλος Κωστας Ντιουδης με τον οποιον κουβεντιασαμε για την τελευταια μου ταινια Μικρες κινησεις που αξιζουν,που θα προβληθει και στη Θεσσαλονικη το Σαββατο 13 Δεκεμβριου

Εδω στο Τσιπουραδικο ΒΟΛΟΣ

Τα παιδιά της χορωδίας,the movie

Μολις ολοκληρωσα τη νεα μου ταινια ντοκυμαντερ που γυριζα εδω και 3 χρονια με τιτλο ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΩΔΙΑΣ ενα μουσικο οδοιπορικο με την Πειραματικη Χορωδια του Δημου Ροδιων

Ευχαριστω ολα τα μελη της χορωδίας για τη συμμετοχη καιτην πολυτιμη εμπειρία

Τα ιχνη του δημιουργικου και συλλογικου εργου χαρασονται στη μνημη και έτσι παραμενει αποσκευη πολυτιμη. Απο αυτην γεννιουνται οι νεες ουτοπίες,ετσι προχωραει ο ανθρωπος

Οι επομενοι ξεκινουν από τα χναρια των προηγουμενων για να φτιαξουν τα δικα τους μονοπατια Οι ανθρωπινες σχεσεις είναι κι εδώ από τα πιο δυσκολα στοιχηματα ,η αρμονια η διαρκεια της ενοτητας παντα ρευστες ..η αγωνια για την καλη εκβαση των σχεσεων παντα υπαρκτη Ιδανικά τα εγω υποχωρουν προς οφελος της συλλογικοτητας μονο ετσι η αρμονια δεν είναι μονο μουσικη αλλα και ανθρωπινη

Μια ερασιτεχνικη ομαδα δεν κρινεται από την αρτιοτητα του αποτελεσματος αλλα από την δυνατοτητα της να παραμενει δεμενη ως ομαδα,να αντλει από την κοινωνια και την καθημερινη ζωη και να επιστρεφει στην κοινωνια με γενναιοδωρια την απολαυση..

Η χορωδια είναι μια παρεα η δυναμικη της παρεας είναι εκεινη που συχνα εξασφαλιζει την ενοτητα της ομαδας

Η αμιλα ,η βοηθεια τους ενος προς τον αλλον, η συντροφικοτητα, η κοινη εμπειρία όλα αυτά που ειναι τοσο πολυτιμα στις συλλογικες προσπαθειες. Το μουσικο αποτελεσμα ακολουθεί.

Ο θρίαμβος της ανυποταξίας!

ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ του φίλου και σύμμαχου και πάντα ανυπότακτου Κωνσταντίνου
Το έργο γράφτηκε το 1984 και είδε για πρώτη φορά το φως της σκηνής στις 18 Αυγούστου του 1986, στο φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ, με τους κορυφαίους ηθοποιούς της σύγχρονης γερμανικής σκηνής Ilse Ritter, Kirsten Dene και Gert Voss. “Έξυπνους ηθοποιούς” τους αποκαλεί ο Μπέρντχαρντ και τους τιμά δίνοντας στο έργο το όνομά τους. Στη συνέχεια παρουσιάζεται στο Burgtheater της Βιέννης, κι ανεβαίνει με την αρχική διανομή κάθε δύο χρόνια για τα επόμενα δέκα χρόνια. Στην Ελλάδα ανεβαίνει το 1991 από τη “νέα ΣΚΗΝΗ” σε σκηνοθεσία του Λευτέρη Βογιατζή, με τον ίδιο στο ρόλο του Λούντβιχ και την Όλια Λαζαρίδου και τη Λυδία Κονιόρδου ως αδελφές του.
δυο λόγια για το έργο Τρία αδέλφια, (ο Λούντβιχ -ο γυιός- και οι δύο κόρες) γόνοι μιας μεγαλοαστικής οικογένειας της Βιέννης, είναι οι ήρωες του έργου του πολυβραβευμένου Αυστριακού συγγραφέα Τόμας Μπέρνχαρντ. Παγιδευμένοι στο οικογενειακό τους σύμπαν και σχολιάζοντας τις αντιφάσεις του πολιτισμού μας και τη σχέση της ταξικής καταγωγής με το ηθικό ζήτημα, αναζητούν το νόημα της ζωής και της ελευθερίας.Ο Λούντβιχ – ήρωας εμπνευσμένος από το πρόσωπο του φιλόσοφου Λούντβιχ Βιτγκενστάϊν – έφτασε στην ύψιστη επανάσταση ενάντια στον εαυτό του και στα γύρω του. Ο θρίαμβος της ανυποταξίας! Ορθώθηκε ενάντια σε όλα και κατέληξε τρελός! Το μυαλό του εξερράγη μη μπορώντας να διαχειριστεί το διανοητικό του πλούτο. Όπως ακριβώς εξερράγη και το κεφάλι του Νίτσε , που πίστευε πως : “Το προϊόν του φιλόσοφου -κατ΄αρχήν, και πριν από τα έργα του- είναι η ίδια του η ζωή. Αυτό είναι το έργο τέχνης του!”ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ

Ο Τόμας Μπέρνχαρντ, κορυφαίος Αυστριακός συγγραφέας που σφράγισε τη γερμανόφωνη λογοτεχνία το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, είναι γνωστός κυρίως από τα πεζογραφικά και θεατρικά του έργα.
Γεννιέται το 1931 από ανύπαντρη μητέρα σε ένα μοναστήρι της Ολλανδίας και περνά τα παιδικά του χρόνια στη Βιέννη, όπου τον αφήνει η μητέρα του, κοντά στο συγγραφέα παππού του (βραβευμένο με το Εθνικό Βραβείο της Αυστρίας για τη λογοτεχνία), τον οποίο υπεραγαπούσε. Ο παππούς του τον φέρνει σ’ επαφή με τη λογοτεχνία και τη φιλοσοφία, και τον στηρίζει στα πρώτα του μαθήματα μουσικής και σχεδίου, μόνη διέξοδό του στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν. Όταν ξαναπαντρεύεται η μητέρα του, πηγαίνει να ζήσει μαζί της. Στην εφηβεία του όμως αναγκάζεται να τον στείλει σ’ ένα εθνικό σοσιαλιστικό οικοτροφείο, όπου ο μικρός Τόμας περνά τραυματικά χρόνια και γνωρίζει από κοντά τη φρίκη του πολέμου. Στα 16 του χρόνια εγκαταλείπει το γυμνάσιο και αρχίζει να δουλεύει σε ένα μπακάλικο. Το 1949 μια γρίπη βαριάς μορφής που εξελίχτηκε σε φυματίωση, τον αναγκάζει να περάσει αρκετά χρόνια σε νοσοκομεία και σανατόρια. Tην ίδια χρονιά πεθαίνει ο παππούς του, και την επόμενη η μητέρα του. Ο Τόμας αρχίζει να διαβάζει λογοτεχνία και να γράφει εντατικά. Το 1951 γνωρίζει στο σανατόριο, την κατά 35 χρόνια μεγαλύτερή του, Χέντβιγκ Σταβιάνιτσεκ, που παραμένει κοντά του ως το θάνατό της το 1984, στηρίζοντάς τον ψυχικά και οικονομικά.Ο Τόμας Μπέρνχαρντ σπουδάζει τραγούδι, σκηνοθεσία και υποκριτική στο Σάλτσμπουργκ , ενώ ταυτόχρονα συνεργάζεται ως δημοσιογράφος με την εφημερίδα Demokratischen Volksblatt. Από τη δεκαετία του ’60 αφοσιώνεται ολοκληρωτικά στη λογοτεχνία και το 1963 δημοσιεύει το πρώτο του, βραβευμένο, μυθιστόρημα “Παγωνιά”.
Τα επόμενα χρόνια γράφει με εξαιρετικά πυκνό ρυθμό πεζά (“Ένα παιδί”, “Ο μίμος των φωνών”, “Το κρύο”, “Η αιτία”, “Ο Ανιψιός του Βίτγκενσταϊν: μια φιλία”) και θεατρικά έργα (“Ο αδαής και ο τρελός” 1972), “Μινέττι”(1976), “Πριν την αποχώρηση” (1979), “Στον προορισμό” (1981), “Ο θεατροποιός”(1984), “Ρίττερ, Ντένε, Φος” (1984) κ.α.), για τα οποία τιμάται με μια σειρά σημαντικών βραβείων στη χώρα του και στο εξωτερικό. Ωστόσο οι συνεχείς επιθέσεις που εξαπολύει μέσα από τα έργα του στην υποκρισία της Αυστριακής κοινωνίας, προκαλούν συχνά οργισμένες αντιδράσεις και πολυάριθμες μηνύσεις.
Ένα χρόνο πριν τον θάνατό του, ολοκληρώνει το τελευταίο έργο του, “Η Πλατεία των ηρώων”. Η πρεμιέρα του στο Burgtheater δημιουργεί πολιτικό σάλο, αλλά το έργο συναντά θριαμβευτική υποδοχή από το κοινό και την κριτική.Ο Τόμας Μπέρνχαρντ πεθαίνει το 1989, σε ηλικία 58 χρονών. Στη διαθήκη του απαγορεύει τη δημοσίευση και το ανέβασμα των έργων του στην Αυστρία. (Το 1999 το ίδρυμα “Τόμας Μπέρνχαρντ” αποφασίζει να επιτρέψει ξανά το ανέβασμα των έργων του στις κρατικές σκηνές της Αυστρίας).
Θέατρο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΤΑΜΙΤΗΣ Ιλισίων 21 & Κερασούντος, Ιλίσια, τηλ. 210 7481695
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ Τετάρτη έως Σάββατο : ώρα 21:15 Κυριακή 20:15
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 140 λεπτά ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 20 ευρώ - 15 ευρώ φοιτητικό
ΩΡΕΣ ΤΑΜΕΙΟΥ: Τρίτη – Κυριακή 10.00- 13.00 & 18.00- 21.30

Κινηση Πολιτων

Πραγματοποιήθηκε η συνέντευξη τύπου της Κινησης Πολιτων για την Ιδρυση του νεου Κομματος. Η ανοιχτή συλλογική πλατφόρμα πολιτικού διαλόγου, επικοινωνίας και οργανωτικής ανάπτυξης της Κίνησης Πολιτών για τη Δημιουργία Νέου Κόμματος απευθύνει ανοιχτή προσκληση προς όλους τους Έλληνες πολίτες στη διεύθυνση http://neokomma.pbwiki.com/. Πρόκειται για μια πλατφόρμα τύπου wiki, παρόμοια με εκείνη της wikipedia. Εδώ θα βρείτε πληροφορίες για το Ποιοι είμαστε, πώς ξεκινήσαμε [Διακήρυξη της 24ης Ιουλίου 2008],ποια είναι η πολιτική μας πλατφόρμα [Κείμενο Πλαίσιο], τη συζήτηση που έχει ήδη ξεκινήσει για τις Βασικές προτεινόμενες θέσεις μας και τις Επιμέρους προτεινόμενες πολιτικές μας. Επίσης, θα βρείτε Αρθρογραφία μελών της κίνησης, πληροφορίες για Συνδέσμους, Ενημέρωση Το μπλογκ της κινησης ειναι το http://neo-komma.blogspot.com/ ασχετο η φωτο στο λογκο ειναι απο την τριανταφυλλια μου που ανθισε παλι φθινοπωριατικα!!!

Φωτο εμπευση! πολυ καλη πρωτοβουλια

οι φωτογραφιες μου ειναι απο το προσφατο μου ταξιδι στη Βυρρητο ενας δημοσιογραφος γραφει σε να παραλιακο καφε και η βιτρινα ενος μπαρ με ντοματες!

Σημερα ειχα την τυχη να παρω μερος ως κριτικη επιτροπη σε μια πολυ καλη πρωτοβουλια στο κεντρο της Αθηνας στο πλαισιο του Φωτογραφικου Φεστιβαλ της Αθήνας http://www.hcp.gr/gr/exhibitions.html

Το Athens Photo Inspiration 08 http://www.athensphotoinspiration.gr/gr/content/show/&tid=1 μια πολυ καλη ιδεα θπραγματοποιηθηκε σημερα Kυριακή 2 Νοεμβρίου 2008 και απευθύνθηκε στο νεανικό και δυναμικό κοινό που χρησιμοποιεί το φωτογραφικό μέσο, ως μορφή έκφρασης της έμπνευσής του. Πρόκειται για μια πρωτότυπη δράση, ανοιχτή στο κοινό, με διαγωνιστικό χαρακτήρα, με κύριο στόχο την υποστήριξη της ατομικής και συλλογικής καλλιτεχνικής έκφρασης μέσα από τη φωτογραφία. Το κοινό ειχε την ευκαιρία να συμμετάσχει σε ένα φωτογραφικό “μαραθώνιο” στο κέντρο της Αθήνας, στη διάρκεια του οποίου προσεγγίσε, μέσα από το δικό του φακό, μια σειρά θεμάτων.

Απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή δεν ηταν τόσο η τεχνική γνώση του φωτογραφικού μέσου, όσο η έμπνευση και η διάθεση για δημιουργία. Απώτερος σκοπός της ενέργειας είναι η δημιουργία ενός ετήσιου θεσμού που θα αποτελεί σημείο αναφοράς και τόπο συνάντησης για όλους τους λάτρεις της φωτογραφίας.Στο πλαίσιο του διαγωνιστικού τμήματος του Athens Photo Inspiration 08, έχει συσταθεί ειδική τριμελής κριτική επιτροπή.Η επιτροπή θα αξιολογήσει, θα προεπιλέξει τις καλύτερες φωτογραφίες και θα τις θέσει στην κρίση του κοινού, προκειμένου να ψηφίσει on-line την καλύτερη φωτογραφική «έμπνευση» ανεξάρτητα από τη θεματική ενότητα. Οι επισκέπτες του www.athensphotoinspiration.gr θα μπορούν, από τις 10 έως και τις 24 Νοεμβρίου, μέσα από on-line ψηφοφορία, να αναδείξουν τις δύο καλύτερες συμμετοχές, ενώ θα απονεμηθεί και ειδικό βραβείο από την επιτροπή, με βάση κριτήρια που αφορούν α) στη συνοχή με τη θεματική ενότητα, β) το καλλιτεχνικό ύφος και γ) την τεχνική αρτιότητα. Στους τρεις νικητές του φωτογραφικού μαραθωνίου θα δοθούν, από το Nestea, επαγγελματικές κάμερες Sony, καθώς και ειδικά κιτ φακών.Τα μέλη της κριτικής επιτροπής Γιώργος Δεπόλλας – Φωτογράφος Λουκία Ρικάκη – Σκηνοθέτης Θανάσης Μουτσόπουλος – Ιστορικός και θεωρητικός τέχνης

O αλλος στο Γαλλικο Ινστιτουτο 1 Νοεμβριου

Η ταινια μου Ο ΑΛΛΟΣ http://www.luciarikaki.gr/d_the_other_gr.htm
προβαλλεται στο διήμερο που οργανωσαν οι εκδοσεις Μεταιχμιο για την εκπαιδευση με τιτλο Το σχολείο πίσω από το φακό
Σάββατο, 1 Νοεμβρίου 2008 12.30 στο Γαλλικο Ινστιτούτο Σίνα

Σχολιάζει η Στέλλα Πρωτονοταρίου, εκπαιδευτικός.

Oταν διάβασα ένα άρθρο για τους αλλοδαπούς μαθητές στην Eλλάδα και στη συνέχεια τη σχετική έρευνα του Yπουργείου Παιδείας, ανακάλυψα ότι η έρευνα αυτή ενετόπιζε ένα μοναδικό σχολείο στη χώρα όπου όλοι οι μαθητές ήσαν Aλβανοί εκτός από έναν τον Eλληνα, το Γιώργο.Στο μονοθέσιο δημοτικό σχολείο του Πατσίδερου -ένα αγροτικό, ορεινό χωριό στο νομό Hρακλείου- έφτασα μετά απο λίγο καιρό για να γνωρίσω τον ντόπιο δάσκαλο Γιάννη Φραγκιαδάκη και να ανακαλύψω την εξαιρετική δουλειά που κάνει ο ίδιος συνεχίζοντας το έργο του πρώην δασκάλου του χωριού, του παπα Mανώλη.
Eνα έργο καθημερινό, σύνθετο και ολοήμερο καθώς ξεφεύγει κατά πολύ απο την αίθουσα διδασκαλίας και αφορά στο να διευκολύνει και να εξασφαλίζει τη συνύπαρξη, την ομαλή διαβίωση των Aλβανών που έχουν φθάσει τα τελευταία χρόνια στο χωριό. Σε αυτούς Aλβανούς οφείλεται ότι το σχολείο –που πρωτολειτούργησε στα τέλη του 1,800- παραμένει ακόμη σε λειτουργία. Αποφάσισα να γυρίσω αυτή την ταινία γιατί πιστεύω ότι είναι σημαντικό σήμερα να καταγράψει και να παρουσιάσει κανείς ένα θετικό δείγμα συνύπαρξης που διασφαλίζεται με άξονα την εκπαίδευση.
Αυτό που κρίνω ότι είναι πολύ σημαντικό σε αυτή την ταινία είναι ότι -παρ’ότι ντοκιμαντέρ- υπάρχουν χαρακτήρες που τους ακολουθούμε στη διάρκεια της αφήγησης και θα διαμορφωθεί έτσι μία σχέση του θεατή μαζί τους –αντίστοιχη με εκείνη στις ταινίες μυθοπλασίας. Tα ζητήματα που θα εντοπίζονται στη διάρκεια της ταινίας θα βγαίνουν μέσα απο την αφήγηση της ιστορίας της ζωής και την αντιπαράθεση των χαρακτήρων, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ακαδημαϊκή αφήγηση με το επεξηγηματικό ή συμπερασματικό σπηκάζ.
Oι σχέσεις, οι συγκρούσεις ,η συγκίνηση ,οι μαρτυρίες των βασικών χαρακτήρων της ταινίας, δηλαδή των παιδιών- μαθητών του σχολείου, του δάσκαλου, του παπά, των γονιών των παιδιών αλλά και των υπόλοιπων χωριανών που θα πάρουν μέρος στη ταινία, θα συνθέσουν μια συγκινητική εικόνα όπου η ειρηνική και η δημιουργική συνύπαρξη είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και εύφορη. Αρκεί να υπάρχουν εμπνευσμένοι και γενναιόδωροι άνθρωποι όπως ο δάσκαλος και ο παπάς, ανοικτά μυαλά όπως τα παιδιά, αλλά και διάθεση για μιά καλύτερη ζωή που έχουν όλοι οι ξεριζωμένοι άνθρωποι. Oι μετανάστες στην ταινία, οι οποίοι φροντίζουν την γη του χωριού και ελπίζουν κάποια μέρα αν όχι εκείνοι, τουλάχιστον τα παιδιά τους να ριζώσουν εκεί και να φτιάξουν μια ζωή καλύτερη από τη δική τους Tο καθημερινό παράδειγμα και η απλή αλλά συγκλονιστικά ουμανιστική και οικουμενική πραγματικότητα που εξασφαλίζει ο δάσκαλος Γιάννης Φραγκιαδάκης στα παιδιά του σχολείου και στους συγχωριανούς του Eλληνες και Aλβανούς, δίνουν μια πραγματικά πειστική διέξοδο σε ένα καίριο κοινωνικό ζήτημα που ειδικά τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και ελληνικό. O πατέρας μου ήταν καθηγητής φιλόλογος. Kάποια στιγμή στη διάρκεια της δικτατορίας, χρειάστηκε να φύγει απο τη χώρα και κατέληξε μετανάστης στη Γερμανία.
H άγνοια της γλώσσας τον οδήγησε να κάνει μιά σειρά επαγγέλματα τα οποία δεν είχε ποτέ φανταστεί, να συναρμολογεί ανταλλακτικά αυτοκινήτων, να καθαρίζει σκάλες, τον θυρωρό σε οικήματα μεταναστών, ακόμη και τον καντηλανάφτη στην ορθόδοξη εκκλησία.
Για πολλά χρόνια αναγκάστηκε να κατοικεί σε πολύ δύσκολες και αντίξοες συνθήκες ανάλογες με τα περιορισμένα οικονομικά του. Mέχρι το 1973, όταν πήγα να ζήσω με τον πατέρα μου στο Mόναχο, οι μόνες μου προσλαμβάνουσες από τη μετανάστευση ήταν εκείνες από τα τραγούδια της εποχής.
Oταν έφτασα εκεί, δεν ήξερα ούτε μια λέξη γερμανικά και παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα μου- ο οποίος είχε αρχίσει να τα μιλάει ικανοποιητικά- να με διδάξει, δεν τα κατάφερνα καθόλου καλά στο γερμανικό σχολείο της γειτονιάς μας, όπου ο όρος για τα παιδιά των μεταναστών ήταν σαφής και προσδιόριζε απόλυτα τη συνθήκη τους: «Gastschulerin» που σημαίνει «ξένη μαθήτρια- επισκέπτης».
Oι συχνές αποτυχίες μου στη γλώσσα, που με καθιστούσαν περίγελο στην τάξη, με οδήγησαν τελικά στο ελληνικό σχολείο –γκέτο- μαζί με τα άλλα παιδιά ελλήνων μεταναστών. Eνα σχολείο που ικανοποιούσε περισσότερο την κοινωνική ανάγκη φύλαξης των παιδιών παρά την ανάγκη γιά μόρφωση. Aυτή η ανάγκη ήταν εκείνη που με έκανε αργότερα και ενώ είχα αρχίσει να συνηθίζω πια τη ζωή του μετανάστη ,να επιστρέψω στην Eλλάδα.
O πατέρας μου δεν άντεξε την ζωή του μετανάστη. Iσως να μην συνάντησε έναν εμπνευσμένο πολίτη σαν τον δάσκαλο για να τον στηρίξει και να τον βοηθήσει στην νέα ζωή που επιχείρησε να ξεκινήσει στη Γερμανία.
Ίσως να μην τον βοήθησε και το γεγονός ότι δεν είχε μαζί του τα παιδιά του και ίσως εμείς να ήμασταν πολύ μικροί για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτής της συντροφιάς-βάλσαμο ακόμη και στις πιό δύσκολες συνθήκες. O πατέρας μου πέθανε στη Γερμανία στα 45 του, τρία χρόνια μεγαλύτερος απο όσο είμαι εγώ σήμερα.Eστω και αργά, θέλω να του αφιερώσω αυτή τη ταινία και να την φτιάξω για να δίνει ένα φως και ένα αισιόδοξο μήνυμα σε όλους εκείνους που αναγκάζονται να ξεριζωθούν και ελπίζουν σε κάτι καλύτερο και σε αυτούς που τους «περιμένουν» και τους δέχονται.

Comedy Club η πρεμιέρα!

Ανοιξαμε και παλι φετος για 15η χρονια το Κομεντυ Κλαμπ στην Αιόλου 48-50 οι εικονες ειναι απο τις πρωτες παραστασεις αυτης της εβδομαδας .Πολλα και λυτρωτικα γελια περισσοτερες εικονες προγραμμα και ειδησεις στο μπλογκ του κλαμπ http://comedyclubgreece.blogspot.com/

a day in the mountains outside Beirut

Οι λυκοι,οι κεδροι του Λιβανου,τα αστερια,οι περιεργοι ηχοι της νυχτας στα βουνα,οι χαρουμενοι ανθρωποι,το καλο φαγητο,τα χαμογελα,η μοιρασια της ζωης,Με ολα αυτα εδω στις ψηλες κορφες αναπνεουμε αλλιως η καρδιά δεν ειναι βαρεια, ειμαστε ευτυχισμενοι που ζούμε, δεν φοβομαστε τους λυκους, ρουφαμε καθε στιγμη της ζωης ολακερη, χωρις δισταγμους με ηχηρο γελιο, που τρομαζει τους λυκους... κι ας μενονται οι πολεμοι, εμεις ζουμε μας προσεχουν τα αστερια απο επανω μας φωτεινα...Ο κηπος ειναι ανθισμενος ντυμενος φθινοπωρινα. Αποψε παιζεται η ταινια της Χαλα.Ενα μιση χρονο μετα η ζωη ξαναπιανει το ρυθμο της εδω στο Λιβανο..ενω ο ψυχρος πολεμος και η περιεργη συνθηκη μιας εφημερης ησυχιας σχεδον τρομαζει..Η ανοικοδομηση δινει παλι σκυταλη στα πληγωμενα απο τις σφαιρες κτιρια..μεχρι τις επομενες επιθεσεις; ποιός αλήθεια ξέρει...;Dominique observing Maher's exquisite! cooking through the kitchen window

Collecting olives just outside the village bakery

Hala and the village bakery owner,with her price list and saints!

the women at dawn

my shadow

Hala and Dominique conversing with the stars after long editing monthsCooking at night at Youla's house